اول میشه بهم بگین که تا حالا فکر کردین که، «کاش میشد تو پادپرس به گروهی از هم‌رشته‌ای‌ها یا همکارهای صنف خودتون دسترسی داشته باشین»؟
مثلا اگه تو کار بازاریابی هستید، فکر کنین چی میشد اینجا کلی متخصص بازاریابی وجود داشت؟ یا اگه مدیر منابع انسانی هستین، فکر کنین چی میشد آدمای منابع انسانی اینجا می‌بودن و شما می‌تونستین سوالات‌تون رو ازشون بپرسین؟ و …
بخش دوم
از بنیان‌گذارها و متخصصین پادپرس میخواستم بپرسم که از نظر فنی یا غیرفنی، چه قدر پیچیدگی داره که کاربرهای پادپرس، امکان ایجاد اتاق‌های تخصصی داشته باشند؟ برای مثال، علاوه بر اتاق ایوان پادپرس و … اتاق‌هایی با عنوان برنامه‌نویسی، مترجمی، مدیریت منابع انسانی ایجاد کنند؟ @yousef@lolmol
فرقش با برچسب‌گذاری، بیشتر جنبه‌ی روانی قضیه است. هدف این هست که افراد احساس کنند درون یک جامعه از هم‌صنف‌های خودشون هستند.
پی‌نوشت- مدتیه با حوزه‌ی مدیریت منابع انسانی (HR) آشنا شدم، و به شدت خلأ یک جامعه‌ای از آدم‌هایی که تو این حوزه کار می‌کنند حس کردم. به خصوص بحث منابع انسانی، بسیار به مورد (case) وابسته است و خیلی اوقات باید همه زوایای مساله رو توضیح بدی تا بتونی از دیگران راهنمایی درست بگیری. کاری که با گوگل کردن و جستجو در منابع به راحتی به دست نمیاد. به فکر معرفی پادپرس به جامعه‌ی منابع انسانی و دعوت ازشون برای اشتراک‌گذاشتن پرسش‌ها و پاسخ‌هاشون هستم ، اما پیش از اون دلم می‌خواد با مشورت شما بفهمم آیا این کار میتونه احساس ِ بودن درون جامعه‌ی منابع‌انسانی‌ها رو به اونها بده؟ چه تجربه‌های موفق و ناموفقی در پادپرس در این زمینه وجود داشته؟
چه عالی و امیدوارم مسیرتون رو پرقدرت ادامه بدین تا سرمایه‌های انسانی آینده از حضور همدلانه و خلاقتون حسابی بهره مند شن. پیشنهاد میکنم به بلاگ اقای وفا کمالیان هم سری بزنین:
محتوای خوبی در حوزه منابع انسانی تولید کردن و خیلی فاعلانه به کامنت‌ها پاسخ می‌دن. کافیه سوالی در این حوزه داشته باشین … .
شما جز کاپیتان‌های پادپرس هستی و به موضوع قبلی راجع به گروههای تخصصی دسترسی داری. به نظرم می‌رسه این موضوع داره به نیاز شما اشاره میکنه.
ایجاد اتاق‌های جدید، با قابلیت دسترسی خاص برای یه گروه، در پادپرس ممکنه. منتها وقتی توجیه داره که حداقل ۱۰ نفر فعال در اون گروه یا اون حوزه موجود باشن.
در غیر این صورت، ایجاد اتاق صرفا منجر به شلوغ کردن فضا و به ضرر اعضای فعال هر لحظه از زمان هست. انرژی مدیریتی اضافه لازم داره. تگ یا برچسب برای تعداد کمتر فعالیت، پاسخگو و کافی هست.
امکان ایجاد گروه و یا اتاق موضوع محور، به دلیل نیاز به اعضای فعال در اون حوزه تو پادپرس به شکست منجر شده. منتها اگه تو خودتون این توانایی رو سراغ دارین که بتونین گروهی فعال بسازین، با توجه به اعتبار خوبی که در پادپرس برای خودتون ایجاد کردین، حتما ابزار در خدمتتون خواهد بود .
من همیشه دوست داشتم حداقل همکارهای مدرسه در تمام رشته‌هایی که تدریس میکنن و منطقه در رشته‌های مشترکی که تدریس می‌کنیم، پادپرسی بودند؛ با هم اینجا تجربه‌هامون رو ثبت و مرور و نقد می‌کردیم.
الان همه تو گروههای واتس اپی و تلگرامی هستن ولی من اینجا رو که جور دیگه‌است، دوست دارم. اوایل(خیلی جدیش یادمه برای نوآی آموزش بود) تبلیغ و دعوت هم میکردم چه با قراردادن لینک و درخواست چه رو در رو، اما موثر نبود!!
هنوز هم دوست دارم عده‌ای باشیم به دور از کلی گویی، فعالیت تبادل تجربه حرفه‌ای-تخصصی داشته باشیم، اما . . .
نقشه راه چیه؟
شما اگر بتونید کار رو پیش ببرید نمونه و راهنمای خوبی خواهید شد.
من البته مسئولیتی در پادپرس ندارم و فکر کنم در حال حاضر با شما در یک سطح هستم (از نظر سطح دسترسی و اعتبار). ولی کمی از تجربه مدیریت و چالش با این ایده میتونم براتون بگم، شاید مفید باشه و بتونین موفق بشین.
به طور کلی معتقدم «انسان مقدم بر ساختاره» هرچند ساختار حداقلی برای شروع برهم‌کنش اجتماعی الزامیه ولی بعد از اون، چیزی که مولد و ارزشمند خواهد بود، خود انسانها، ارزش مابین آنها، فرهنگ جمعی و توان ایجاد تعهده. به همین دلیل فکر میکنم که پادپرس همین الان هم برای ارتباطات جمعی به شما به عنوان کاربر، ابزار حداقلی رو میده: اسم این ابزار پیام هست و میتونین با اضافه کردن افراد، یک بحث مختص به اون جمع رو را بندازین.
امکانی که لاله در مورد اون حرف میزنه، علاوه بر ارتباط جمعی یک نشان گروهی هم ایجاد میکنه که ممکنه در حس افراد موثر باشه. ولی در نهایت چیزی که مهمه این مطلبه که:
از این ارتباط جمعی به دنبال چه چیز هستین؟
آیا به دنبال ماندگاری نتیجه این ارتباط به شکل یک موضوع در پادپرس هستین یا نه صرفا یک گپ دوستانه و تبادل نظر. این مهمه چون اگر ماندگاری هدف ارتباط نیست، ایجاد ارتباط در پادپرس، با توجه به محدودیت به نوشتار، ارزش خاصی رو ایجاد نمیکنه. به طور کلی برای پیاده‌روی بهتره از کفش کوهنوردی استفاده نکنین!
چه چیزی روی ماندگاری این گروه اثر داره؟ تجربه من نشون میده که تعدادی مثلا از مرتبه ۵-۱۰ نفر در گروه باید به تحرک و زنده بودن اون اهمیت بدن. اگر این اتفاق نیوفته، به تدریج انرژی زیادی از شروع‌کننده‌ها گرفته میشه و گروه از تحرک میوفته. مطمئن بشین که شما تنها فردی نیستین که برای ارتباط جمعی در گروه ارزش قائل هستین و افراد دیگه‌ای در مواقع لزوم، شروع به تحرک و بحث میکنن.
پادپرس خیلی جای پیشرفت داره
اگه تعدادی زیاد انسان با تحصیلات و طرز فکرهای مختلف در همین قالب پادپرس به تبادل نظر و همفکری بپردازند قطعا به چیز های جالبی خواهند رسید
درسته ولی انگار آدما برای اینکه با کار کردن با پادپرس به عنوان یه ابزار احساس راحتی بکنن، باید یا زمان طولانی بگذره یا ذاتا به استفاده از چنین ابزارهایی علاقه‌مند باشن.
نظر شما چیه؟
به نظر من باید برای پادپرس تبلیغ کرد تا مردم بدونن چنین چهارچوبی برای تبادل نظر و همفکری وجود دارد و حتما این چهارچوب توجه برخی از افراد این جامعه را به خود جلب میکند چون خود من کاملا اتفاقی این وبسایت را پیدا کردم
بله دوست داشتم . منتها اعضای گروهم
در خواب زمستانی هستند😅 .
البته فرقی نمیکرد اگر گروه دیگری هم بود و من اونجا تبادل نظر میکردم به عنوان یک عضو خوشحال میشدم.
از موانع رشد گروه ها در پادپرس
یکیش محدودیت نفرات در پادپرس بود و دومیش هم تمایل بسیار کم به اشتراک گذاری مطالب هست .
احساس میکنم دو دلیل داره ؛
مشغله و مشکلات فردی و اجتماعی که به پادپرس کشیده میشه .(مثلا عصبانیت فرد از وضعیت جامعه و اقتصاد و…)
تمرکز بیشتر روی شبکه هایی با فضای آزاد تر یا فضاهایی که بازخورد سریع تر و تعداد اعضای بیشتری دارند.
و امیدوارم مسیرتون رو پرقدرت ادامه بدین تا سرمایه‌های انسانی آینده از حضور همدلانه و خلاقتون حسابی بهره مند شن. پیشنهاد میکنم به بلاگ اقای وفا کمالیان هم سری بزنین:
.