کلمه ی فارسی/پارسی[1] از کجا میاد؟ چرا بعد از این همه سال، این همه جنگ، این همه تغییر مرزها و قاطی شدن نژادهای مختلف؛ ما هنوز خودمون رو فارس می‌دونیم؟ چرا مثلا ایتالیایی ها خودشون رو رومی صدا نمیکنن؟
پ.ن. اصل سوال رو توی فید ایمیلم از کوارا دیدم و یه انگلیسی زبان مطرحش کرده بود. برام جالب بود 
و حیفم اومد اینجا نذارمش!
Persian ↩︎
من فکر نمیکنم این تفکر پایه‌ای باشه. بیشتر به دوره‌ای برمیگرده که تلاش برای ساخت هویت مشترک در ایران در قرن گذشته آغاز شد و سعی بر القای این مطلب به عنوان یک واقعیت شد در حالیکه در بسیاری جهات، حداقل از نظر تاریخی سند قابل اتکائی براش نداریم.
بسیاری از اقوام موجود در ایران اساسا ربطی به پارسیان یا حتی آریائی‌ها ندارن هرچند آمیختگی زیادی به طور طبیعی پیش اومده. در مورد کردها و لرها مطمئن هستم که پیشینه بیشتر دارن.
برای این نکته، میشه نگاه کرد و دید که مثلا در دوره قاجار یا قبل از اون، این مباحث وجود نداشته. بعد از دوره‌های بی‌ثباتی زیاد در ایران، در دوره پهلوی این هویت سازی ملی شدت گرفت.
نظر شخصی
این لغت و واسطه اتصال رو میشه به دو نوع بررسی کرد
اول اینکه پرشیا یا پارس نام کشور ما بوده ، پیش از اینکه ایران باشیم . از این رو همونطور که ایرانی یک نژاد مستقل محسوب نمیشه و کشوری هست که از همنشینی اقوام مختلف قدرت میگیره، پرشیا رو هم میشه به همین ترتیب مورد بررسی قرار داد. الزاما انتصاب خود به پارسی ها ریشه نژادی نیست و میتونه این انتصاب به نام کهن کشورمون باشه.
دوم اینکه این انتصاب میتونه ریشه نژادی داشته باشه که خب باید درموردش تحقیق بشه و بعد صحبت کرد. من گیل هستم ( گیلان ) و میدونم که گیلک ها از حدود 2100 الی 2400 سال قبل در حدفاصل بخش شمالی رشته کوه البرز تا ساحل جنوبی دریای خزر زندگی میکردند( آنچه امروز بنام مردمان گیل میشناسیم) .از طرفی گذشته زندگی در این منطقه بسیار قدیمی تر است و گیل ها خود مشتقاتی از دیگر نژاد های کهن این منطقه هستند. این رو هم میدونم که تشابه نژادی خاصی بین گیلک ها و پارس ها برقرار نیست. حتی دوستانی که در تهران زندگی میکنند بلحاظ ژنتیکی مشخصا با مردم گیلان متفاوت هستند.
اما گیلک ها در پرشیا زندگی میکردند و برای این خاک تلاش کردند ، خون دادند و ماندند.
همانطور که بلوچ ها ، کرد ها ، فارس ها ، تات ها و … در این خاک جلوه گر همبستگی بودند.
مشخصا اتصال و انتصاب نژادی درست نیست مگر در مورد افرادی خاص
بنظر من آنچه که در نظر مردم ایران است و در فکر این مردم پارسی بودن را تداعی میکند همان کشور کهن است و نه اتصال نژادی
در خصوص ایتالیا دلیل عدم قبول ایتالیایی ها به رومیان تعویض کامل قدرت و اقلیت شدن رومیان و مهاجرت آنها است. در ایران نه میتوان گفت که این اتفاق افتاده و نه میتوان گفت که نیافتاده.
ترک ها همیشه بخشی از کشور ما بوده اند و در بسیاری بخش های تاریخ حکم رانان ایران بودند . آیا آنها پرشیا را نابود کردند و ترکستان بنا نهادند؟ خیر آنها نیز برای گسترش پرشیا تلاش میکردند .
اینرا میتوان در مورد بسیاری از نژاد های ایرانی بررسی نمود
مورد بعدی. اینرو باید در نظر گرفت که آیا پارسی بودن یک نژاد است؟
طبق آنچه من مطالعه کردم پارسیان بر مردمانی که به زبان پارسی صحبت میکردند و یا دین زرتشتی داشتند دلالت میکند.
در خصوص ایتالیایی ها نباید فراموش کرد که زبانشان با رومیان کاملا متفاوت است .این تفاوت کامل از این حیث که هیچ چیز از زبان رومیان به ارث نمانده نیست. بلکه زبان رومی دیگر در انحصار منطقه کهن روم نیست و کل اروپا امروز از این زبان استفاده میکنند.
مورد دیگر این است که بعد از جداشدن فتوحات رومیان زبان آنها در بسیاری مناطق حفظ شد و این ویژگی را که مردم روم را بواسطه زبان از دیگر مناطق جداسازیم از بین برد .
ولی در خصوص زبان پارسی این کمتر اتفاق افتاد و در موارد اتفاق افتاده نیز گویش های متفاوتی را باعث شد
البته همانطور که گفتم این یک نظر شخصی با اتکا بر اطلاعات ناقصی است که در ذهن بنده بدون هیچ گونه تخصصی در پیمایشات تاریخی بیان شده
اولین بار در سال ۱۳۱۳ بود که نام «ایران» به صورت رسمی توسط رضاشاه به سایر کشورها ابلاغ شد. (منبع) پیش از آن کشورهای اروپایی معمولا از نام‌های «پرشیا» یا «پرس» استفاده میکردند.
اما نام «ایران» یک نام جدید نیست. فردوسی در شاهنامه‌اش، نام «ایران» را بسیار بیشتر از «پارس» یا نام‌های دیگر استفاده کرده است. اما سعدی، مولوی و حافظ که دو قرن پس از فردوسی می‌زیسته‌اند، بیشتر از واژه «پارس» استفاده کرده‌اند. (منبع) پیش از اسلام نام «ایران» در اوستا هم استفاده شده است (منبع).
بنطرم تو این دورو زمونه دیگه پیدا کردن نژاد واقعی چندان مهم نیس
تفکر و باور ادمه ک همه چی رو تحت شعاع میزاره