تا حالا شده صبح بشینید درست جایی که دیشب نشسته بودید و همون موضوعی به ذهنتون برسه که شب گذشته بهش فکر میکردید؟
یا مثلا دیشب خواب بدی دیده بودید و امشب که سرتونو میخواهید بذارید رو بالش همون حس دیشب بهتون برگرده حتی اگه یادتون نباشه چه خوابی دیده بودین؟
یا مثلا تو دستشویی خونتون روبروی آینه ایستادید و با خودتون به یه موضوعی فکر میکنید بعد به یه مسافرت چندروزه میرید و ذهنتون کلا از اون موضوع دور میشه و وقتی برمیگیردید و دوباره به دستشویی خونتون میرید و جلوی آینه می ایستید همون فکر بهتون برگرده؟
یادمه اون موقع که مدرسه میرفتیم میگفتن تو مکان های مختلف درس بخونید برای اینکه ذهنتون اون مطلب رو با اون مکان بخاطر نسپاره و بعدا بتونین تو مکان دیگه مثلا سر جلسه کنکور به یادش بیارید.
آیا مکان ها حافظه دارند یا این ما هستیم که با قرار گرفتن تو مکان قبلی همون افکار یا احساسات بهمون برمیگرده؟ در این مورد جایی مطلب علمی خوندید؟
چرا و بر چه اساسی مغزمون فیلتر میکنه که در مورد همه ی افکار و احساسات و مکان ها این اتفاق نیفته (فک کنم دیوونه شیم اگه اینطوری شه 
)؟ مثل همون موضوع که میگن حواس آدم برای این که فقط روی اطلاعات مورد نیاز تمرکز داشته باشه یه سری اطلاعات دریافتی از محیطو فیلتر میکنه در واقع ما اونا رو دریافت می کنیم ولی فک کنم مغز پردازششون نمیکنه.
در مورد مکان فکر نکنم و دقت نکردم که بدونم پدیده هایی که گفتین رو، شاید بشه شرطی شدن ذهن رو بهش ربط داد مثلن وقتی اسم برگ میاد شما رنگ سبز به خاطرتون میاد و… در مورد مکان هم شاید این باشه که ذهن چیزی با مفهوم رو به اون مکان نسبت میده.
ولی باور دارم هر اتم حافظه داره و میشه سرگذشتشو پیدا کرد (حداقل در اوردر های چند نانو ثانیه)
ولی مگه نه این که از نظر فیزیکی فضا و زمان درهم تنیدن و هر ذره در هرلحظه، فضازمان خاص خودش رو داره. وقتی یه اتفاقی رخ میده (مثلا فکر کردن به یه موضوع تو یه مکان) هم این فضازمان خودش رو داره پس شاید برگشت من به یه فضای تکراری تو فضازمان جدیدتداعی فضازمان قبلیشو بکنه. نمیشه اسم اینو بذاریم حافظه؟ اونوقت نمی تونیم بگیم اون مکان حافظه داره؟ بهرحال فضازمان قبلی که از بین نمیره یعنی مکانی که من میبینم همون فضازمانی نیست که دیروز توش بودم ولی همونم هست 
دومی درست هست. کتاب قدرت عادت، چرایی کارهایی که انجام میدهیم؟ چارلز داهیگ – نشر نوین رو مطالعه کنین در این باره به شکل عمومی و قابل استناد بعضی ساز و کارهای مغز برای عادت کردن و تریگر شدن رو توضیح داده. بعد از مطالعه‌ی این کتاب احتمالا کلمات کلیدی بهتری در دست خواهید داشت برای جستجو و یادگیری بیشتر در این مورد و یا طرح یه پرسشِ منسجم‌تر.
پ.ن. بخش اول کتاب رو میتونین به شکل رایگان در لینک بالا دریافت کنین. توصیفی از این کتاب هم اینجا در دسترس هست:
شاید به موضوع کاملا بی‌ربط باشه ولی میگن یکی از روش‌های یونانیان باستان که مردمی به شدت سخنور و حراف بودند این بود که متن سخنرانی و محتوای گفتار خودشون رو به شکل یک عمارت و خانه تصور میکردند که هر قسمت این خونه حاوی متن این سخنرانی باشه ، بعد یک خط سیر و حرکت در ذهن ترسیم میکردن و توی این خونه حرکت میکردن بر اساس چیدمان متن سخنرانی. حالا زمانی که قرار بود سخنرانی کنند توی ذهن طبق مسیری که مشخص کردن بودن در این خانه خیالی حرکت میکردن و براساس همین حرکت مطالبی که تنظیم کرده بودن رو میگفتن و اینجوری میتوانستند یک سخنرانی منظم و بدون پراکندگی داشته باشن.
مثلا درب منزل (نام و یاد خدایان زئوس و اورانوس و …) ، قسمت اول منزل (پاراگراف اول) ، استخر وسط منزل (پاراگراف دوم) ، پلکان متنهی به طبقه دوم (پاراگراف سوم) ، اتاق خواب اول (پاراگراف چهارم) و …
فکر کردم این تمثیل مکانی برای حفظ مطالب ، شاید ربطی به این داشته باشه که هرمکان میتونه یک حافظه خاصی داشته باشه و قرار گرفتن در آن مکان ، مطلب خاصی به یاد ما بیاره 
جالب بود بعنوان روشی برای بخاطر سپردن ترتیب مطالب و تمرکز روی اون 
مکان فاقد حافظه هست… و این مطلب از گفتار خودتون قابل برداشت هست، خودتون می گید که انسان با قرار گرفتن در یک مکانی، خاطره یا حسی که در گذشته تو اون مکان رخ داده، براش بازخوانی( تداعی) میشه، این یعنی هرچی هست مربوط به فعل و انفعالات حوزه حافظه انسان که مغز هست ارتباط داره نه مکان. اگه مکان با دیدن ما واقعه ای رو یادش می اومد، اون موقع میشد روی داشتن یا نداشتن حافظه برای مکان بحث کرد.
اینجا این مغز انسان هست که با قرار گرفتن در یک مکان خاطرات رو بازخوانی می کنه و میشه گفت تداعی مجاورتی رو انجام میده.