ببین کوچ‌سرفینگ خیلی هم بدون چشم‌داشت نیست! فقط بده-بستون به شیوه مدرن‌تری اتفاق می‌افته. شما پروفایل داری، مهمونت بابت پذیرایی‌ای که ازش کردی می تونه بهت امتیاز بده، review حتی بنویسه. این شانس شما رو برای زمانی که بخوای مهمون کسی بشی با استفاده از کوچ‌سرفینگ، بالا می بره و آدم‌ها راحت‌تر بهت اعتماد میکنن. این جایگزین پرداخت هزینه و اینا نیست و توش دقیقاً هدف تعامل‌های اجتماعی، از همه‌چیز پررنگ‌تره. اما نکته اینه که شما هم می‌دونی که یک‌روز ممکنه از این خدمات استفاده کنی.
اصلاً بحث پول گرفتن در کوچ سرفینگ نیست.
در مورد اونایی که می دونن از کوچ‌سرفینگ چطور استفاده کنن هیچ بحثی ندارم. از اول هم بحث در مورد مردم محلی در مناطق غیرشهری بود که جاذبه‌های توریستی در محلشون دارن و احتمالاً از چنین خدماتی استفاده نمی‌کنند. گرچه که خیلی‌هاشون از روی همون سنت و مهمان‌نوازی مهمان رو می‌پذیرن (بدون استفاده از وبسایت)، من فکر میکنم اگر از خدماتشون کسب درآمد بکنند هم حق دارند و کاملاً عادلانه است.
بطور کلی، من باوجود تردیدهام، نظر مثبتی نسبت به این فرهنگ دارم، دلیلم اینه که با وجود راه‌های ارتباطی خیلی‌کم با بیرون، این شاید یکی از معدود شانس‌ها برای خیلی از ما باشه برای ارتباط با دنیای خارج از مرزها. منتها باید فرهنگش روشن و واضح بشه یه مقدار. گفتم که برای خودم هم یک سئوال بازه :–)
اینکه با مهمان‌نوازی سنتی فرق داره، و اگر مهمانی می پذیرن در قبالش هیچ انتظاری نباید داشته باشن، مگر اینکه از قبل واضح درخواست هزینه رو کرده باشن.
توریست خارجی با پیش زمینه ذهنی کوچ‌سرفینگ دعوت رو قبول می کنه (البته در خیلی از جاهای ایران هم خیلی شانس پیداکردن میزبان از طریق سایت رو نداره چون در خیلی از مناطق این سایت شناخته شده نیست. در عوض با خود مردم محلی تعامل می کنه و جایی پیدا می کنه)، و میزبان سنتی در ذهنش مهمان‌نوازی سنتی است، (که مثلاً توی فرهنگ خودش قوانین نانوشته ای برای برگردوندن محبت و جوری جبران کردن وجود داره). ممکنه این اتفاق نیفته و محبتش جبران نشه. من این مورد رو زیاد دیدم و شنیدم که در ایران به دلیل این اختلاف فرهنگ اتفاق افتاده. در مورد اینکه چطور این فرهنگ جا بیفته ایده ای ندارم.
برای شروع هیچهایک بهتره مسیرها و شهرهایی رو انتخاب کنین که از نظر فرهنگ و امنیت در سطح بهتری باشن. مخصوصا در ایران که هنوز این موضوع خیلی برای همه شناخته شده نیست.
علاوه براین، بنظرم بهتره ابتدا دو یا سه نفری شروع کنین و تجربه تون که بیشتر شد سفرهای تنها و هیچهایک رو بزارین توی برنامه هاتون
خودم چنین تجربه ای نداشتم ولی اولین تجربه ام از کسایی که اینجوری مسافرت (البته خیلی کوتاهش ) میکنن یادمه راهنمایی که بودم خونه ما نزدیک بود ولی یک عده از بچه ها که مسیرشون دورتر بود بصورت دسته جمعی داخل تاکسی یا وانتی چیزی میشدن ! که البته خطرناک بود .
به نظرم اگر خواهان اینجور مسافرت هستید حداقل یک همراه داشته باشید( تنهایی مسافرت رفتن علاوه بر خطرات ،اون کیفیت لازم رو نداره) همراه در خطرات،گفتگو،تهیه مستند و گزارش و عکس و فیلم ،تهیه غذا و ریز نکات سفر خیلی میتونه کمک کننده باشه.
برای این نوع سفر از رانندگان داخل روستا یا شهر که شغلشون مسافرت باشه و ترجیحا ماشین بزرگ و جا دارای داشته باشه (مثلا وانت و کامیون و…) استفاده کنید. تعداد بالا به نظرم بهتره مثلا یک نفر مسئول نوشتن سوالات شه یکی تو تهیه غذا وارد تر باشه یکی تو مصاحبه و یکی هم عکس برداری و… اینطوری بعد از سفر هم یه خاطره دارید.
هیچهایک یا کچسرفینگ به نظرم تو ایران ناشناختست و مردممون خیلی کم درکی ازش دارن،متاسفانه انتظارات بی جا باعثش میشه به نظرم،و‌به جنسیت مسافر سنش و یا مهمان نواز مربوط نمیشه
من ۵ بار تو ایران این کارو کردم هر چند مشکلی رخ نداد ولی دید مردم نسبت بهت متفاوته مایل به اینکه نگاهاشون اذیتت میکنه
فقط یه توصیه میکنم حد الامکان تنها شروع نکنید به هیچ وجه مخصوصا خانوما چون درک سفر تنهایی برای اکثر مردا مشکله مخصوصا توی ایران عزیزمون
و یه مطلبم این که اگر کسی خواست همسفر بشیم و حداقل یه تجربه کوچیکم داشته باشه از این نوع سفر خوشحال میشم یه دوست عزیز داشته باشم سن و جنسیت مهم نیست
چجور فرهنگی؟ حس می‌کنید جایی داره به غلط ازش استفاده یا برداشت میشه؟