بین شاعرهایی که اسمشون رو آوردم کدومشون شعرهای خاص تر و قشنگ تری دارند؟ دلیل انتخابتون چیه؟
البته چون من خودم نمیدونم بین اینا از کدوم شروع کنم تا یکم با شعر رابطم خوب بشه به نظر خودم هیچ کدوم
بیشتر از همه حافظ. من شعرشناس و حافظشناس نیستم و نمیتونم دلیل علمی برای این انتخابم بیارم من بیشتر شعرها رو میخونم چون به دلم مینشینند.
مثلا من این دو بیت رو خیلی دوست دارم:
ما در پیاله عکس رخ یار دیدهایم
ای بیخبر ز لذت شرب مدام ما
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
دوبیت خیلی قشنگین
چی کار کردید که به شعر علاقه مند شدید؟
با اشعار مولانا بیشتر ارتباط میگیرم
دلیلشم قلبیه
خوب اصلا چی شد که به شعر علاقه مند شدید؟
فکر میکنم علاقه به شعر به خاطر زیاد خوندنش ایجاد میشه، این شعر خوندن مداوم باعث میشه با روح شعر ارتباط برقرار کنی.
سخنان معنوی و پند آموز در قالب آهنگین خیلی تاثیر گذاره و این کار رو مولانا به خوبی انجام داده فکر کنم بیشترین دلیل جذبم به شعر همینه
مولانا انتخاب اولم در بین شاعران نیست ولی در بین این اسمها اول مولانا بعد شاملو و بعد شهریار.
انتخاب اولتون بین شاعرها کیه؟(صرفا جهت فضولی )
سعدی رو بیشتر ترجیح میدم. شاعرهای قویتری هم در این بین هستن که ما کمتر به اونها میپردازیم مثل سنایی. مولانا رو در سطح فردوسی میبینم و شاید بین ۳-۴ انتخاب اولم باشه ولی در بین شاعران قدیمی به نظرم حافظ جایگاه میانی داره و خیلی سخته که به عنوان یک شاعر درجه اول ازش اسم برد. البته به دلایل تاریخی اقبال عمومی به حافظ بیشتر بوده.
من شاملو رو دوست دارم، چون اونقدر قشنگ معشوقه اش رو توصیف میکنه در کلمه به کلمه ی بیت هاش که ادمو خواه ناخواه غرق میکنه!!
شهریار هم همینطور ولی من غمگین میشم شعر شهریار رو میخونم چون بنظرم نرسیدن شهریار به معشوقش خیلی سوزناکه و این سوز خیلی واضح مشخصه!
بله شعر های شاملو واقعا خاص هستن
حافظ چون حافظ اکثرً شعراش دوبیتی هستن و معنی کامل وجامع و زیبایی دارند.
بله حافظ غزل های زیبایی میگه واقعا
حافظ،چونکه دایره وسیعی از جهان عرفان در شعراش تصویر سازی شده و عموما لغت به لغت ذکر معرفت الهیه، حتی اشعار عاشقانه هم در دیوان حافظ مراتب عشق رو طی میکنه و از مجاز به حقیقت میره.
به ترتیب، شهریار، مولانا، شاملو و حافظ
چه انتخاب عجیب و قشنگی
دلیلتون چیه؟