بی شک با پیشرفت علم و تکنولوژی و دسترسی آسان به وسیله ای به نام تلفن همراه و استفاده روزافزون و روزمره از این وسیله، یکی از قابلیت های اصلی این دستگاه، تصویر برداری و عکاسی است، اما موضوع قابل پرسش بنده این است، که آیا در دسترس بودن شرایط یک فرآیند هنری مانند عکاسی،باعث شکل گیری و دسترسی آسان در رسیدن به لقب عکاس و فرآیند عکاسی می شود؟
پ ن: هر کسی با گوشی عکس بگیره عکاسه؟
1 پسندیده
عکاس کسیه که خوب عکس بگیره، یعنی به عبارتی بهترین عکس رو با هر تجهیزی بگیره، چه گوشی چه یک دوربین فوق حرفه‌ای
1 پسندیده
من فکر نمیکنم عکاسی هیچ وقت به خودی خود هنر بوده باشه چه در زمان ما چه در گذشته. به قول @sepehrglst هنرمند از وسایل استفاده میکنه تا اثر هنری خلق کنه. شاید بد نباشه که هنر رو با خصوصیاتی قابل ارزیابی تعریف کنیم تا بشه در موردش نظر داد. مهمترین خصوصیات یه اثر هنری چیا هستن؟
شاید بیرون از محیط پاد پرس کسی بهم می گفت عکاسی هنر نیست تعجب نمی کردم اما اینجا و از سمت شما یه مقدار گیج کننده است.
Photography is the art, application and practice of creating durable images by recording light or other electromagnetic radiation, either electronically by means of an image sensor, or chemically by means of a light-sensitive material such as photographic film. It is employed in many fields of science, manufacturing (e.g., photolithography), and business, as well as its more direct uses for art, film and video production, recreational purposes, hobby, and mass communication.[1]
این یه تعریف کوچیک از این هنره،و به نظرم واقعا کسی که عکاسی رو هنر ندونه یه بی انصافی متعلقه
1 پسندیده
خوب این تعریف دقیقا همون چیزیه که من میگم: عکاسی هنر، کار و تجربه ساختن عکسهای قابل تحسین …
یعنی مولفه هنر بودن مستقل از عکس گرفتنه و نه الزاما همراه با هر استفاده‌ای از دوربین.
جدای تعریف آکادمیک و مرسوم هنر، به نظر بنده: خلق یک اثر و ایجاد ارتباط مستقل از صدا و هر حضور فیزیکی خالق اثر یعنی هنر…
شکی نیست تسخیر یک لحظه و انتخاب زمان مناسب از بین تمامی لحظه هایی که در حال سپری شدن هستند،یک هنر محسوب میشه…
از اصل سوال نمی خوام جدا بشم.
صرفا خواستم نظر دوستان رو اینطور مطلع بشم که آیا وجود یک ابزار و ثبت یک تصویر با توجه به تعریف بالا این قابلیت رو در به وجود آوردن هنرو هنرمند و دسترسی سهل و آسان این هنر ، عکاسی رو به دسترس ترین هنر تبدیل می کنه؟
1 پسندیده
نه، شما مثلا برای بازیگری به ابزاری به جز بدن احتیاج ندارید، یا برای آواز خوندن به ابزاری جز صداتون نیاز ندارید.
شاید مساله‌ی اینکه همه میان سراغ عکاسی اینه که موبایل‌های امروزی به خودی خود با هوش مصنوعی و این الگوریتم‌ها عکس‌ها رو زیباتر می‌کنن و مردم فکر می‌کنند که کار اونهاست. در صورتی که مثلا وقتی آوازی رو بدون دستگاه خاصی می‌خونید، چیزی نیست که آواز شما رو قشنگ کنه و شما چندین سال تمرین نیاز دارید تا به اون آواز قشنگ برسید.
1 پسندیده
عکاسی فرای هنر، تبدیل به یک صنعت هم شده. قدیم بود که فقط یک سری افراد که عکس های مستند تهیه می‌کردند رو عکاس خطاب می‌کردیم. عکاسی مدلینگ، عکاسی صنعتی، عکاسی wedding و … شاخه‌های تجاری عکاسی هستند و هر چقد بحث مهارت و سلیقه هنری عکاس قوی تر باشه، خب درآمدزا تر هم میشه.
1 پسندیده
از یه لحاظ میشه هنر رو به ترکیبی از «ابزار، استعداد و سوژه» تعبیر کرد. هر کدام باید در جایگاه خودشون باشن تا شانس خلق اثر رو بدن. باهاتون موافقم از یک لحاظی که عکاسی هر سه مولفه رو امروز به خوبی برای همه فراهم کرده:
- ابزارهای نسبتا قوی در اختیار همه هست و بسیار هم قابل حمله.
- استعداد و آموزش وسیعی از طریق فضای مجازی برقرار شده
- و مهمترین مولفه و تفاوت عکاسی سوژه هست که با شانس مناسب میتونه برای همه پیش بیاد! در کنار ابزار قابل حمل، این یعنی خلق آثار تصادفی هنری.
ولی فکر میکنم هنرمتدان با دوام در این زمینه هنوز کمتر از اون چیزی هستن که به نظر میاد: آثار هنری ممکنه تولید بشن ولی لزوما تداوم در هنرمند وجود نداره.
یک مقایسه شاید بد نباشه. مثلا نویسندگی در دنیای امروز از نظر ابزار مثل عکاسیه یعنی ابزار نوشتن بسیار در دسترسه ولی سوژه بسیار کمتره، برخلاف عکاسی سوژه برحسب شانس در اختیار آدمها قرار نمیگیره یا حداقل به ندرت این اتفاق میوفته و البته استعداد و آموزش بسیار سختتره!
2 پسندیده