تا حالا به ابعاد دنیایی که می‌شناسیم، از سیارات تا کهکشانها و در نهایت کیهانی که تا الان می‌شناسیم، فکر کردید؟ دیدن این ویدئو کمتر از 10 دقیقه زمان میگیره. شاید دیده باشید و شاید هم براتون جدید باشه.
در هر صورت خوشحال میشم بعد از دیدن این ویدئو به چی فکر میکنید ؟ یا چه فکری میکنید؟
پ.ن : مترجم من نیستم. انتقادی داشتید به خودش بگید. ممنون
من بخوام حس واقعیم رو بگم ( البته تو که میدونی واسه بقیه میگم )
به وجود خدایی که تاثیری در دنیای ما داشته باشه شک کردم. شاید این دنیا رو ساخته باشه شاید یه نظمی بهش داده باشه اما حس میکنم دیگه کاری باهامون نداره. به خدای ادیان اعتقادی ندارم خدایی که نیاز به پرستیده شدن داشته باشه (یا حتی نیاز نداشته باشه اما اگه نپرستیش میری جهنم!)
بیشتر به خالق بودنش باور دارم تا اینکه بخواد دخالتی در دنیای مادی بکنه. اگه همه اینایی که هست حاصل آزمایشات یه نوجوان دبیرستانی باشه چی؟ نوجوان دبیرستانی در کره زمین منظورم نیست قطعا 
اما مگه نمیگیم هرچقدر فضا و محیطی بزرگ تر باشه سرعت زمان کمتر میشه؟ نسبت ما با مگس یا مورچه رو در نظر بگیرید و فکر کنید کل این کهکشان و هستی و یونیورس و مولتی یونیورس همه و همه تازه بشن یه اتم در مقیاس بزرگتر 
اونوفت اگر خدایی باشه انصافا این خدایی که اینا توهم میزنن نیست 
از این که کائنات بخاطر ما بوجود نیومدن بلکه ما محصول کائنات هستیم و اینکه هدفی پشت بوجود آمدن ما نبوده مطمعن میشم
این حس که در این چندسال عمر کوتاه آزادم اونطور که دوست دارم زندگی کنم و هیچ قیدوبند ماورایی برای شیوه ی زندگی ما انسانها وجود نداره و هرچه هست ساخت دست خود بشره بهم حس شادابی و آرامش خاصی میده 
اولش به عظمت جهان پی میبرم و حقیر بودن جهان خودمون و انسان و بعدش میبنم که نه من انسان و همنوعانم تونستیم در طبیعت خیلی تصرف کنیم و این شگفت انگیزه که تنها موجودات شناخته شده ای هستیم که تونستیم به طبیعت غلبه کنیم پس چرا زندگیمون در غصه و نرفتن در پی حقیقت و دیدن ظواهر میگذره من جمله خودم😔 البته به این غبطه می خورم که چرا به این فکر نمی کنیم که مدت موندنمون بسیار بسیار محدوده و از خودبینی و استفاده از انسانها بصورت پلکان برای رسیدن به هدف و دروغ گفتن به خودمون و دیگران در بطن حرفامون دست نمیکشیم.
پس به نوعی خداگونگی که تو رو به شگفتی از جهان وامیداره باور داری ؟درسته🤔
به نظرم این مسیر انتها نداره و بالاتر از بالا همیشه بالاتری هم هست.
خب ذهن یه سری محدودیت هایی داره که میخواد حتما علت اول رو کشف کنه و شاید هم اون طور که تو میگی بی نهایت باشه این مسیر و مثلا کل این جهان ما با هر چیزی که تا الان کشف شده مثل یه هسته میوه در مقابل یک باغ باشه
دقیقا منظورم همینه 
پوچی
احساساتی رو دارم که دوستان بهش اشاره کردند بعلاوه اینکه فکر میکنم نژاد بشر دچار سادیسم شده! در این زندگی کوتاه روی یک نقطه کم‌ارزش در جهان بیکران ، مداوم رنج می‌بییم و رنج میدهیم! این اتفاق چیزی جز سادیسمی بودن ژن ما انسانها نیست
البته شاید موجودات سایر کرات نیز بدین شکل دچار سادیسم شده باشند 
ولی به نظرم پیشرفت علمی در دو سه قرن اخیر بایستی انسان رو از جهالت خارج کرده باشه و به سمت همزیستی آرام حرکت کرده باشیم البته که به نسبت قبل و گذشته‌ها کمتر به هم آسیب میزنیم!! ولی هنوز آسیب میزنم!
به اینم فکر میکنم کم کم وقتشه جهان ما تحت عنوان کنفدراسیون زمین متحد بشه