واسه آلودگی هوا...؟

نمیخوام زیاد مقدمه بگم واسه طرح سوالم، اما واقعا اگه هر کدوم از شما که این پرسش رو مطالعه می کنید،توانایی انجام کاری واسه کاهش،پیشگیری و از بین رفتن آلودگی هوا رو داشتید چیکار می کردید؟
خیلی دوست داشتم گزینه مطرح کنم،اما دیدم از ۶ تا بیشتر شد😔
چیکار کنیم؟

1 پسندیده

بحثهای زیادی در مورد آلودگی هوا داشتیم که میتونین در تگ نوآ۰۰۳ نگاه کنین. ولی در مورد تهران واقعا راهی به جز کاهش تراکم جمعیت نیست (البته جالبه که بدونین همین تراکم جمعیت برای شهری مثل تبریز هم وجود داره و اونجا هم راهی به جز این وجود نداره). مسئله اینه که حتی اگر راهی برای مدیریت شهری وجود داشته باشه، نیاز داره چگالی مناسب جمعیت در شهر وجود داشته باشه.
نکته مهم به نظرم اینه که مسائل کلانشهرهای ایران از سیاستهای عملی کلان در کشور جدا نیست. این تراکمهای عظیم جمعیتی ناشی از سیاست مرکزگرایی سنتی در ایران هست که هرچند در شعارها خیلی به چشم نمیاد ولی در عمل به شکل کامل اجرا میشه. ساده‌ترین، سریع‌ترین و موثرترین راه غلبه بر این سیاست هست که امروز به نظر نمیاد ذهن مسئولین در این جهت باشه!

1 پسندیده

با نظر شما موافقم، اما شرایط کنونی تنها افرادی که به فکر نیستن مسئولین مربوطه هستن، به راحتی از زمان آموزشی کم می کنن به امید کاهش آلودگی هوا،در حالی که همین فرزندان فردا وارد همین جایگاه می شن و آموزشی که خواهن دید رو عملی می کنن و چیزی جز تعطیلی نخواهد بود.
به عینه دیدم که یک دانش آموز دبستانی وقتی از رادیو خبر تعطیلی مدارس رو شنید،گفت:

نقل‌قول

اگه من بزرگ بشم کلا مدرسه ها رو تعطیل می کنم

و این یعنی فاجعه. دانش آموزی که پس ذهنش و در حال آموزش افکارش این باشه می تونیم بهش امید داشته باشیم؟؟؟

به نظر خودم دلسوزی مردم واسه مردم خیلی بیشتر از مسئولین واسه مردمه، و راهکاری جز آموزش های میدانی و هشدارهای همیشگی(مداوم و در طول سال،نه فقط در شرایط بحرانی) رو پیشنهاد می کنم…

1 پسندیده

این رو موافقم بخصوص اینکه الان طبقه مسئولین مشکلات مردم رو درک نمیکنن چون در رفاه بسیار بالایی به سر میبرن. ولی خوب مثلا اقتصاد نمیتونه تنها به دست مردم به سمت تمرکززدایی پیش بره، نیاز به زیرساخت و البته انگیزه داره. البته این نظر منه، میشه روی این بحث کرد که مثلا حرکت جمعی برای انگیزش اقتصادی در راستای تمرکززدایی بدون دخالت دولت چی میتونه باشه؟

این میتونه ناشی از فاجعه‌ای عمیقتر باشه که دانش‌آموز احساس نیازی به حضور در مدرسه نمیکنه یا حتی اون رو منفی می‌بینه. جدا از آلودگی این خودش فاجعه‌ای هست که در طی نسلها باقی خواهد ماند!