شاید ادبیات پرسشم خیلی زننده باشه اما یک واقعیت خیلی مهم داره. نسل دهه شصتی ها به سبب تلاش مضاعف برای بدست اوردن جایگاه ماله و امکانات جنگیده و خوب در سنین سی سالگی به سر می بره. با شرایط امروز کشور و با سختیهایی که به وجود اومده در دانشگاه و محیط بیرون هست اغلب شانس ارتباط با ادمها وجود نداره. از جانب دیگر با توجه با توجه به عرف جامعه خیلی از دخترهامون از نردیک شدن پسرهامون جلوگیری میکنند و به نحوی گارد میگیرند (البته با توجه به شرایط جامعه کاملا امر منطقیی به نظر میرسه).
حالا پسر یا دختری که کلا سر کار و بعدشم میاد خونه و خیلیم اهل معاشرت نیست باید چیکار کنه؟ چه فضاهایی وجود داره که ادمها با هم اشنا بشم؟ چطور میشه این فضاها رو گسترش داد؟
3 پسندیده