معمولا یکی از خصوصیات معمول در بین دوستان صمیمی، مرام هست. شما چه تعریف و حد و مرزی برای این دارین؟ آیا اصلا اعتقادی به مرام دارین؟ معمولا چه تیپ مرامهایی برای رفیقهاتون میزارین؟
بنظرم بهتر باشه تا مرام رو تعریف کنید.
به شخصه اگر یه فردی رو رفیق خودم بدونم هیچ تفاوتی بین اون و برادرم قائل نمیشم و تا اونجا بتونم بهش کمک میکنم و تا بتونم براش فداکاری میکنم.
1 پسندیده
سوال سختیه. اکثر ما عادت داریم خودمون رو جوری که دوست داریم ارزیابی کنیم، ولی وقتی از بیرون ارزیابی میشیم با جواب کاملاً متفاوتی روبرو میشیم.
در ارزیابی خودم به خودم، میگم که به مرام در رفاقت خیلی اعتقاد دارم. دوست داشتم بگم مرام و معرفتی که واسه دوستام خرج میکنم رو بیمنت انجام میدم. ولی خودم هم میدونم که این اتفاق در واقعیت نمی افته و ناخودآگاه با اولین رفتاری که با باورهای من در تعارض است روبرو میشم، برچسب بیمعرفت و قدرنشناس رو بر این رفتار میذارم. الان که به عنوان فردی بزرگسال و باتجربه تر از گذشته به حساب میام مهمترین عنصر رو در یک رفاقت پایاپای نه مرام بلکه شفافیت و روراستی میذارم و به نظرم اگه دو دوست بتونن در مورد معیارهای خود و دیگری شفاف عمل کنن، کم کم میتونن برای همدیگه از کیسه مرام و معرفت هم خرج کنن.
به عنوان یک تجربه به نظرم مرامی که در ابتدای مسیرِ یک دوستی و بدون شناخت مناسب طرفین از همدیگه بخواد خرج بشه، ریسک بالایی داره. حالت برعکسش میشه وقتی که مسیر دوستی کم کم پیش بره و طرفین علاوه بر شناخت همدیگه بتونن گامهایی رو برای محکمتر شدن این رفاقت طی کنن.
2 پسندیده