تا حالا به در و دیوار و جاهای مختلف دقت کردید؟ با نوشته‌های اشخاص روی این جاها (گرافیتی یا دیوارنگار) برخورد داشتید؟
این روزا که مراقب جلسه امتحان مدرسه بودم این سوال یادم افتاد، رو نیمکتا و رو تخته کلاس، رو دیوارای مدرسه و شهر و دستشویی‌ها، نوشته ها چی میخوان و چی میگن؟
لطفاً زوم کنید:
من خیلی چشم دنبال این نوشته‌هاست. برام جذابن. میدونم اغلب جنبه تخریب اموال و اشخاص داره ولی انگار صدای مخفی یک جامعه است. آیا باید شنیده و دیده نشه و مخفی بشه؟
یادمه دبیرستان بودم رو، زنگ انشا بود و همشاگردیم در حال خوندن و من در حال گوش دادن یا تو افکار خودم با مداد روی سطح صیقلی میز چوبی طراحی میکردم، خوش دست بود و باعث تمرکزم میشد، معلم تذکر داد و بهم برخورد. باید به جای عقده کردن بهش میگفتم که قابل پاک شدنه و پاکش میکنم. خودش که نمیتونست همه چیزو بدونه.
شما چقدر با این نوشته‌ها برخورد داشتید؟ این گرافیتی‌ها (دیوارنگارها) چه حسی بهتون میدن؟
من عاشق گرافیتی ها هستم
شاید هنرمند خالقش رو اینقدر دوست نداشته باشم که خود اثر رو دوست دارم
گرافیتی برای من به این معنیه که اگر کمی دقت کنی، آدم هایی هستن که خلاف موج جامعه حرفی دارن برای زدن، و هرچند خفه و بی سر و صدا اما حرفشون رو می زنن، برای من نمونه های اعتراض هستن، نمونه هایی که یاد آوری میکنه صدا ها و موج های دیگه ای هم در جامعه وجود دارن
و معروف ترینشون، حضرت بنکسی، واقعن کاراش رو دوست دارم، و ایده های محشرس داره
کارکرد گرافیتی به نظرم «انتقال فکر به سریع‌ترین و ساده‌ترین روش ممکن» هست! حالا یکی این کار رو با هنرمندی انجام میده و یکی به زشت‌ترین شکل، مثل دیوارنوشت های روی اثار تاریخی یا کنده کاری های روی درخت … .
گرافیتی میتونه یه هنر باشه، برای زیباسازی یه گوشه از شهر یا دیوار یا اجزایی از یه جا؛ مثل این:
