اگه خاطرتون باشه اواخر سال قبل مسئله ای رو مطرح شده بود برای جلوگیری از آلودگی هوا. تو این مسئله راهکاری ارائه شد تحت عنوان “درختکاری چریکی” که در این طرح راهکار پیشنهادی افزایش تعداد درخت ها برای کاهش آلودگی هوا بود.
###مقدمه طوری
مدتی پیش با یکی از دوستانم در مورد این ایده صحبت کردم به نکته جالبی اشاره کرد و گفت شما با استفاده از آب شرب، خوب میزان مصرف آب رو افزایش میدین و این میتونه خودش مخالفت ایجاد کنه.
این نکته توی ذهنم بود تا با استفاده از آب های دور ریزمون بتونیم درخت ها رو آبیاری کنیم برای همین به یه نگاه سرسری به زندگی خودم و نحوه مصرف آب تو خانواده کردم تا آب هایی که هدر میدیم ولی میشه ازشون برای آبیاری درختا اسفاده میشه کرد رو دیگه هدر ندیم.
###عدد و رقم یه آمار ساده که هر کسی می تونه برای خودش حساب کنه:
گرم کردن آب ظرف شور برای شستن ظرف 2 لیتر
هر عدد میوه هایی مثل پرتغال و سیب 300 سیسی این طورا
گرم کردن آب حمام 6 لیتر
-گرم کردن آب برای کار های دیگه حدود 4 لیتر
شستن سبزی برای بین 1 تا 2 کیلو سبزی یا کاهو حدود 6 تا 7 لیتر
تعویض آب سماور هر بار حدود 0.5 لیتر (ما توی خونمون حدود 4 بار این کار رو به طور معمول انجام میدیم)
شستن حدود 700 گرم برنج خشک حدود 4 تا 5 لیتر
این آمار حدودی هست ولی خیلی هم فکر نکنم متفاوت باشه برای افراد دیگه.
###راهکار اولیه
با دونستن این آمار و ارقام یه سری کار کردم برای اینکه این آب رو کمتر به هدر بدم مثل اینکه:
وقتی می خواستم ظرف بشورم آب رو که برای گرم شدن باز می گذاشتم ریختم داخل یه پارچ و بعد برای آب سماور ازش استفاده کردم.
آب سماور رو نگه داشتم برای گل های آپارتمانی که یکم حساس هستن.
آب برنج و شستن سبزی و میوه رو هم میشه برای آبیاری استفاده کرد (مدتی که تو خونه تنها بودم از این آب استفاده میکردم برای آبیاری و درختا براشون هیچ مشکلی پیش نیومد.)
و …
###چالش
میزان آب هدر رفته توی خونه رو به مادرم گفتم و ازش خواهش کردم زمانی که من خونه نیستم آب سماور رو داخل یه ظرف نگه داره تا من بعدا ازش اسفاده کنم. (یه نکته اینکه مادرم تحصیلاتشون میکروبیولوژیه و خوب یه سر اطلاعات از فاجعه ی کم آبی و مسائل مربوط به محیط زیست دارن.)
مادرم گفتن که من اینکار براشون زحمت داره مثل نگهداریش داخل آشپزخونه و … .
مسئله بعدی اینکه من چند بار خواستم صبح که از خونه میرم بیرون آب ببرم و بریزم پای جند تا درخت که از سر کوچمون هست و یه مشکل وسیله برای حمل این آب هستش مثلا اگه قرار باشه بطری پلاستیکی ببرم این کار یکم زیاد نشدنیه که هر روز انجام بدم و بخوام بطری رو بندازم دور. اگه هم بخوام برگردونم خونه خیلی زیاد نشدنیه.
با توجه به صحبت خودتون، که مادرتون تحصیل کرده ی رشته ی میکروبیولوژی هستن، و از مشکل کم آبی خبردار هستن؛ خودتون هم علاقه مند و پیگیر این کار هستین. برای همین به نظر نمیرسه مسئله ی آگاه سازی در میون باشه (البته اگه منظور از فرهنگ سازی، آگاه سازی هست).
دو راهکار یا بهتر بگم دو زمینه ی کار به ذهنم میرسه:
ایجاد ارزش نامشهود یا intangible value
طراحی یا بازطراحی ابزارها و یا فرایند مناسب این کار
برای ایجاد ارزش نامشهود بد نیست به تدتاک زیر مراجعه کنین، ایده های اولیه ای میگیرین:
و ساده ترین چیزی که برای دومی به چشمم خورده طراحی هایی هست که درش مصرف کننده ی آب باطله در کنار مخزن تولیدش هست. مثلا این ظرفشویی رو نگا کنین:
به نظر من میشه لوله کشی ساختمانها را طوری انجام دهیم که از داخل هر لگن سینگ ظرفشویی خروجی جداگانه باشد تا در صورتیکه آب مخلوط با کف که حاصل از شست و شوی میباشد به داخل چاه رفته و لوله خروجی سینک دیگر به باغچه وصل بشود و آبهای حاصل از شست و شوی سبزیجات و میوه جات در آن سینگ هدر نرود و مورد استفاده قرار گیرد. یعنی سینک ظرف شویی دو خروجی داشته باشه.
پاسخ سوال شما را من طبق معمول با حذف صورت مسئله میدم.
از همان ابتدا شروع کنیم و منتظر گرم شدن آب نباشیم. می‌دانستید که ماشین ظرفشویی با ۱۰ الی ۱۵ لیتر آب تمام ظرف‌ها رو می‌شوید؟
میوه‌ها را درون یک تشت آب بریزیم و ماساژ دهیم. یک تشت آب هم برای آبکشی کافی است. میوه‌هایی مثل پرتقال که پوستشان را قرار است جدا کنیم نیازی به شستن زیادی ندارند.
ما این کار رو هر چند روز یک بار انجام میدیم.
آیا واقعا برنج به این همه شستشو نیاز دارد؟
اگر حتی یک بار اشتباهی آب کثیف را درون سینک آب تمیز بریزیم، تمام باغچه آسیب می‌بیند.
نکاتی که گفتین رو من هم قبول دارم ولی نکته ای که هست اینه که به مرور عادت ها درست میشه ولی کاملن نقد هایی که به من دارین رو قبول دارم ولی نکته این هست که داخل خونه ما در روز های عادی چندین برابر این آب مصرف میشه.
اصولن با یکی دوبار در ماه آسیب جدی وارد نمیشه ولی اگه دقت کافی انجام بشه آب حاصل از شست و شوی سبزی، میوه و… میتونه برای آبیاری استفاده بشه ولی به این شرط که همونجور که شما گفتین با دقت بیشتری باید این کار رو کرد.
توی نت یه خرده گشتم تا مشابه ایده ای که به ذهنم رسیده رو پیدا کنم، اما متاسفانه چیزی پیدا نکردم.
به نظرم رسید میشه از هوش مصنوعی کمک گرفت. سیستم یکپارچه ی هوشمندی رو بشه داخل هر واحد یا خونه ای نصب و فعال کرد. سنسورهایی در تمام ورودی ها و خروجی های آب خونه باشه که اطلاعات ورود و خروج آب رو در یک برنامه جمع آوری و تحلیل کنن تا بتونن الگوریتم استفاده از آب در خونه رو به دست بیارن. و اعضای خونه با مشخص کردن یه سری هدف، مثل حداکثر میزان مصرف آب در ماه یا هفته، به سیستم هوشمند این اجازه رو بدن که میزان استفاده شون از آب رو کنترل کنه. که می تونه به طرق مختلف اتفاق بیوفته مثل اینکه فرد شیر آب رو تا ته باز کنه ولی آب کم بیاد. یا اینکه برنامه استفاده از آب بده مثلا برای شست و شوی ظرف یا لباس یا آبیاری گل ها یا هر چیز دیگه ای. در واقع بر اساس سبک زندگی هر خانواده ای و همین طور “اهداف آبی شون”، کمک کنه مدیریت آب رو.
اگه لوله کشی سختتون بود از یه بشکه ی تمیز و خوشگل که مادرتون حاضر باشن تو آشپزخونه نگهش دارن کمک بگیرین. یا یه کوزه ی سفالی سرگشاده، تا آب تمیز بمونه و بو نگیره.
شاید بشه از کیسه فریزر یا پلاستیکهای اضافی که توی خونه هست برای رسوندن آب به درختها استفاده کرد. اینجوری اگر بخواهید نگه دارید جای کمی نیاز داره و میشه روزهای بعد هم از همون استفاده کرد یا در سطل بازیافت مواد پلاستیکی انداخت.
مثلا می تونید اون آب داخل سماور رو به شکل یک حجم با ارزش به تصویر بکشید. به نظرم اول خودمون باید قانع بشیم که این کار به زحمتش می ارزه یا نه. من می خوام بدونم که اون آب داخل سماور چرا برای گیاهان خوب و مناسبه و برای انسان مناسب نیست؟ بخاطر رسوبی که سماور می گیره؟ آیا می شه از خواص املاح معنی که متمرکز شده توجیهی برای اینکه برای گیاهان مناسبه پیدا کرد؟
سئوال
یه مسئله مشابهی که دور و بر من زیاد وجود داره، کتری های برقی هستن که اتفاقا خیلی به ندرت هم رسوب می گیرند. اما افرادی معتقدن که آبی که یک بار جوشیده شده دیگه نباید دوباره جوشیده بشه و آب دوبار جوشیده شده برای مصرف انسان مفید نیست. توی خوابگاه ما هر کسی می خواد آب بجوشونه آب قبلی رو که زیاد هم هست، خالی می کنه. خودم گوگل کردم در این مورد اما جواب های ضد و نقیضی پیدا کردم. از یه طرف اینکه عناصری مثل نیترات ها، آرسنیک، قلوئوریدها غلظت شون زیاد می شه بعد از هر بار جوشیدن و برای بدن انسان مناسب نیستن و از طرف دیگه مقدار این افزایش غلظت اینقدر ناچیزه که می شه ازش چشمپوشی کرد. به نظرم اینم یکی از مواردی هست که باید روشن بشه تا شایعه پردازی نشه در موردش.
