خیلی وقتا شنیدن یه صدای بلند گوشمون رو به درد میاره، درد هم یه مکانیزم دفاعی بدن هست. ایا یه صدای بلند برای بدن و سلول ها مضره که چنین مکانیزم دفاعی در برابرش داریم؟
خیلی از امواج صوتی که ممکنه فرکانسشون در بازه ی شنوایی مون نباشن، چی؟
دنباله‌ی موضوع افزایش حریم خصوصی افراد در برابر صداهای مختلف.
هااا ما یه زمان همسایه فرودگاه بودیم .اولا اصلا به صداش عادت نداشتم از خواب می پریدم بعدا مغزم یاد گرفت که بهتره عادت کنه. اما این صداها می تونند توی بلند مدت اثر بدی داشته باشند. یکیش مرگ زودتر از موعد هست
توی سلولهای ما یه کیسه هایی هست که مواد سمی رو نگهداری می کنه تا به تدریح تجزیه کنه وقتی صداها از یه حدی بیشتر باشه این کیسه ها پاره میشن و مواد برمیگردن به داخل سلول. یه طور خرج انرژی داره که در بلند مدت اثرش مطلوب نیست . زودتر پیر میشی خلاصه
ادمهایی هم که توی کارخونه هایی با صداهای بلند کار می کنند اکثرا باید گوشی بذارن. با این وجود خیلی هاشون وقتی بازنشسته میشن گوشهاشون نسبت به سنشون زودتر پیر شده.
اگه امواج خیلی شدید باشند. مثل انفجارهایی که در جنگها رخ میده. یه موج هوا-صدا تولید می کنه که به سمت جمجه که میاد شاید جمجمه رو نشکنه اما مغز که توی جمجه در مایع مغزی_نخاعی غوطه ور هست تکان می خوره بسته به میزان انرژی وارده ضربه می تونه شدید، متوسط یا خفیف باشه. دو مورد اول زود تشخیص داده میشه اما اگه خفیف باشه ممکنه سالها بعد اثرش رو نشون بده. برای همین پیشنهاد میشه وقتی کسی از جنگ برمیگرده حتی اگه جسم ظاهرا سالمی داره نواز مغزی بگیره.
تکانها در اثر انفجار باعث میشن که مغز داخل جمجه به لبه های بعضی استخوانهای جمجه برخورد کنه که اسیب مغزی میده…
دیدی وقتی یکی حالش خوش نیست بهش میگن مگه مغزت تکون خورده؟ همینه
جدا از مطالبی که @Faezeh.T گفت (کسائی که از امواج صوتی انفجار اسیب می بینن رو اطراف ما بهشون میگفتن “موجی”. تعادل روانی خودشون رو تا حد زیادی از دست میدن)، درد گوش در اثر امواج صوتی بیشتر به این بر میگرده که گوش در واقع مبدل این امواج به سیگنالهای عصبیه. این کار چون از طریق برانگیختگیهای یک سیستم فیزیکی انجام میشه، شدت صوت تاثیر فیزیکی روی آن داره. مثل اینکه وقتی به یه طبل ضربه میزنید، هرچند فرایند ایده ال تولید صوت به شدت ضربه زیاد ربطی نداره، ولی ساختار فیزیکی طبل ممکنه در شدت زیاد به بریزه.
یعنی آیا مسیرهای نورونی جدیدی در مغز شکل میگیره یا گوشمون حساسیتش کم میشه؟
اون صداهایی که نمیشنویمشون، چی؟ مثلا صداهایی که فرکانسشون بالاتر از آستانه ی شنوایی انسان هستن، امواج فراصوتی که تو سونوگرافی هم استفاده میشن؟
یا تو آزمایشگاه شیمی دستگاهی بود برای ایجاد مخلوط های همگن، که با کمک امواج فراصوتی کار میکرد، فکر کنم دستگاه اولتراسونیک بود. الان اطلاعاتی تو وب راجع به ضررهاش پیدا نکردم، ولی میدونم بچه های شیمی میگفتن استفاده از این دستگاه به این شکل و بدون اتاقک های محافظ میتونه باعث ناباروری مردها بشه.
چه جور امواج مکانیکی برای بدن مضر هستن؟ آیا انرژی شون مهمه یا چی؟
بستگی داره. مثلا اگه صدا خیلی خیلی بلند باشه و به گوشت اسیب بزنه ممکنه دیگه نشنوی این میشه از بین رفتن حساسیت گوش.
اگه صداها نویز باشند عادت می کنی. یعنی چی عادت می کنی؟ یعنی توجه ات کم میشه بهشون به تدریج. کلا طبق نوشته گایتون توی کتاب فیزیولوژیش، 99 درصد اطلاعات حسی که وارد مغز ما میشه همون اول ریخته میشه بیرون. مثلا تو الان داری این خطها رو می خونی اما صدای هواکش خونه اگه مدام روشن باشه نمی تونه توجه تو رو کم کنه. مگر این که یه دفعه مثلا بترکه . انوقت دوباره به این صدا حساس میشی.
یا مثلا پوست بدنت وقتی در تماس با لباست هست به مغزت کم کم پیامهایی فرستاده ( از بدو تولد) که این لباسه پس تو سیگنال نده اما همین الان اگه روی دستت یه سوسک راه بره یه متر ممکنه بپری.
اینا اینطوری اتفاق می افته که در مواجه با یه محرک (اولین بار) یه سری پیام به مغز میره اونجا نورونها با هم حرف میزنند میگن اون این دیگه کیه ؟ دست به دستش می کنند تا بیشتر بشناسندش. اگه محرک مدل خاصی باشه مثلا غرش یه خرس در جنگل در نقطه ای نزدیک یه برکه . دفعه بعد که بخوای بری برکه نورونها حواسشون هست که اقا اینجا اگه یه خش خشی شنیدی ممکنه بعدش یه غرشی هم بشنوی بعدش یه خرسی هم ببینی پس از الان اماده باش.
اما اقا الان که داری به خاطر بارون یه بارونی می پوشی. این بارونیه زیاد نگرانش نباش. یعنی سیگنال خروجی بهت نمیده که عکس العمل خاصی جز پوشیدن بارونی و حفظ خودت در برابر بارون باشه. سیگنالی در حد این یه سوسکه روی دستت راه میره نمیده
یعنی اگرچه نورونها در مغز تکثیر نمیشن و کاملا تمایز یافته اند اما یه شاخه هایی دارن که پلاستیستی داره می تونه گسترش پیاده کنه و ارتباطات رو بیشتر کنه.
که اینا اساس تکشیل حافظه و یادگیری هستن. ولی هنوز دقیقا مکانیسمهاش مشخص نشده که دقیقا چطوریاست
در مورد صداهایی که نمی شنویم، خیلی اطلاعات ندارم اما این مقاله داره میگه که علاوه بر تاثیرش بر شنوایی اثرات جانبی دیگه هم داره. مثل سردرد و سرگیجه و … پس بهتر استانداردهایی در محیطهای کاری برقرار باشه
میتونه هر دوتاش باشه. ممکنه در بعضی موارد سیستم عصبی یاد بگیره که پاسخی به سیگنال خاصی نده (در واقع اینم یه جور یادگیریه. مثل وقتی که یاد میگیرید که اگه صدای خاصی رو شنیدید بترسید!). ولی یک خاصیت ذاتی توی سیستم عصبی هست که ترجمه عامیانه میشه عادت (habituation ) یعنی یاد میگیرید به سیگنال خاصی که بیش از حد تکرار شده و معنی بیولوژیک خاصی نداره پاسخ ندید. تفاوت این دو تا اینه که توی حالت اول سیستم پاسخ ندادن رو یاد گرفته ولی توی حالت توی دریافت سیگنال بی معنی رو متوقف میکنه.