نوشتن بچه‌ها روی دیوار و میز و نیمکتای کلاس برام یه معضله؛ به مناسبت جلسه دیروز که تو کلاس من برگزار شد، پریروز دیوارا رنگ شد، دیشب خواب دیدم بچه‌ها چنتا قلب مشکی گنده کشیدن رو دیوار، تو خواب اینجوریا بودم: 
راه حل‌هاتون چیه برای پیشگیری؟ در تمام زمینه‌هایی که فکر می‌کنید مفیده نظر بدید، تا شنبه دست پر برم.
خودم فعلن به کاغذ چسبوندن فکر کردم، و البته صحبت و درخواست از بچه‌ها برای توجه و نظارت همگانی؛ ما هنوز معضل آشغال ریختن بچه‌ها روی زمین و دور و بر رو حل نکردیم، اینم تو همون مایه‌هاست. و مسائل دیگه که سرجمع تاسف باره، مدرسه‌ها به اورژانس اجتماعی نیاز دارن، کلی کار واجب رو زمین می‌مونه و تیم نمیشیم برای حلش 
به قول سوفی: " اونجا [ تو مدرسه] که ما چیزی یاد نمی‌گیریم. فرق معلما و فلاسفه همینه که معلما خیال می‌کنن کلی چیز می‌دونن و می‌خوان به ضرب و زور اونا رو به شاگرداشون یاد
بدن. ولی فیلسوفا سعی می‌کنن پا به پای شاگردا مسائل رو حل کنن."
در واقع یه مدرسه پنهان تو هر مدرسه‌ای هست، که ما معلما آثار بیرونیش رو می‌بینیم و انگیزه و برنامه و مهارت مناسبی برای کار توی اون نداریم.
اینجا برای کودکان چند راه حل داده، برای نوجوانان چه کنیم؟
در ادامه موضوعِ گرافیتی چیست؟
چه سوال خوبی پرسیدید. سوال من هم هست.
مطالعه کردم این راهکارها رو. بعضیاشون خوب بودن ولی همیشه جواب نمیدن چون من برای خواهر زاده م امتحان کردم اغلب این راهکارها رو ،ولی با اینکه وایت بورد براش خریدن و برای نقاشی توی دفتر خیلی تشویقش میکنیم ،همچنان دوست داره که روی دیوار نقاشی بکشه . به نظرم بجای راهکارهای اجتنابی باید به فکر راه هایی باشیم که محدودیت برای بچه ها ایجاد نکنه تا حد ممکن.کاغذ چسبوندن ابتدایی ترین راهکار هست و البته از نظر من فعلا بهترین راهکار غیراجتنابی.
از وقتی با این مساله درگیر هستیم به این فکر میکنم که 
چرا برای قسمت پایین دیوارها که بچه های کوچیک دسترسی دارند یه پوشش اختصاصی طراحی نمیکنیم؟ پوششی که راحت روی دیوارها چسبیده بشه و مثل تخته وایت برد قابلیت تمیز شدن براحتی داشته باشه .اینجوری کل پایین دست دیوارهای اتاق کودک و یا حتی سالن خونه رو میشه با این پوشش چسب کرد و کودک آزادانه نقاشی کنه و هنرنمایی کنه.
البته اینکار حداکثر برای گروه سنی مقطع دبستان جواب میده. در مورد نوجوانان به نظرم مساله کاملا متفاوته و باید ارزش حفظ اموال عمومی و محیط زندگی رو با آموزشهای ویژه درونی کنیم.
به نظر من چرا بچه ها رو مجبور می کنید.
مگه مدرسه مال بچه ها نیست.
پس بذارید خودشون مدیریتش کنن و احساس مسئولیت داشته باشن.
مثلاً چه جوریا . . . . . . . . ؟
تو خیلی از کشورهای با سطح آموزشی بالا دانش آموزا یاد می گیرن که نسبت به وسایلشون، مدرسه شون و خدمات عمومی مسئولیت پذیر باشن. برای مثال تمیز کردن کلاس به همراه معلم و حس مسئولیت نسبت به امکانات کلاس و مدرسه. و این باعث می شه که تمام سعی شون رو برای حفظش بذارن