نمیدونم حرف و قضاوتم چقدر درسته، ولی تا جایی که می‌بینم و می‌شنوم دو دسته از افراد، و دو دسته از شغل‌های مهم، به سمت دزد شدن پیش رفتن:
-
معلم‌ها در مدرسه
معلم‌ها[1]، دیگه کمتر سر کلاس درس و حرفشون رو ارائه میدن و اکثرا اصل مطلب رو در کلاس‌های خصوصی در ازای پرداخت مبلغ مناسبی از سمت شاگرد ارائه میکنن.
-
پزشک‌ها در بیمارستان دولتی
پزشک‌ها[1:1]، دیگه به سختی کار درست رو در بیمارستان عمومی انجام میدن، حتی بعضی‌هاشون با اینکه هنوز تخصص ندارن مطب می‌زنن و در ویزیت عمومیِ بیمارستان شما رو به مطبشون ارجاع میدن.
انگار مدرسه و بیمارستان فقط جایی هست که درش می‌تونی خدمت معلم و پزشک رو تست کنی، یه جور نمایشگاه؛ و از لحاظ کارکردی محل خدمت‌رسانی نیست.
فکر میکنم سیستم آموزش و پرورش و همین طور سیستم وزارت بهداشت طوری بوده که معلم‌ها و پزشک‌ها رو به این سمت برده. وگرنه هدف این سیستم‌ها چیزی غیر از نمایشگاه شدن هست. نظر شما در این باره چیه؟
اگه موافق بودین، اون وقت به نظرتون در سیستم مدارس و بیمارستان‌ها چی کم یا زیاد بوده که آدم‌های اصلی این سیستم‌ها به این سمت رفتن؟ چه چیزی تغییر کنه بیمارستان و مدرسه به کارکرد اصلی خودشون برمیگردن و از حالت یه ویترین نمایشی برای خدمات پزشک و معلم در میان؟
مدرسه و بیمارستان دو مثال هستن و فکر میکنم اگه بتونیم در این دو نمونه موقعیت رو درک کنیم بتونیم راجع به بعضی سیستم‌های مشابه تعمیم بدیم.
فکر میکنم با گذر زمان این موضوع کمتر بشه در جامعه ما.
شما فکر کن 
دیگه کسی جرات داره کم کاری کنه؟ سیخ داغ میکنه توی حلقومش 
تازه دارم خودمو میشناسم، چقدر خشن بودم من!
اتفاقا معاون مدرسه ای که قبلا خدمت می کردم رو چند روز پیش دیدم، میگفتن امسال هر کاری بخوایم دیگ می تونیم انجام بدیم، چون خانم مرادی نیست دیگ بهمون گیر بده!