فکر میکنم اگه آدما بتونن افکارشون رو بیان کنن، احتمال بهترشدن وضع زندگیشون بیشتره اما خیلی موانع باعث شده که این اتفاق نیفته یکیش احتمال بدتر شدن اوضاعه!
چی باعث میشه افکار به زبون نیان؟
شک
شرم
ترس
تجربه
10 پسندیده
فقط میتونم بگم عجب سوالی!!!
1 پسندیده
بیان افکار چه طور می‌تواند به بدتر شدن اوضاع مربوط شود؟ کمی بیشتر توضیح می‌دهید؟
2 پسندیده
حدس می‌زنم که منظور از افکار، دیدگاه در مورد همه چیز هست و نظر دادن در مورد بقیه هم جزء این دسته‌بندی به حساب میاد. اگر اینجوری هست بهتره در سئوال صریح گفته بشه تا بشه روش بحث کرد.
3 پسندیده
ما به دلایل و در شرایط مختلف یاد می گیریم که سکوت کنیم تا بروز بدیم.
جدا از بحث برون گرایی و درون گرایی، و ارزشی که برای اندیشیدن قبل از سخن گفتن مطرح شده، سخن گفتن مهم ترین راه بیان افکار است.
از چه افکاری سخن بگوییم و کدام را درون ذهن بپرورانیم و از گفتنش چشم پوشی کنیم،
وقتی این بحث را باز می کنم مدام مثال هایی از بیان احساسات به ذهنم می آید و شاید ذهنیاتی درباره آدم های دیگر.
حالا ما در شرایطی سکوت می کنیم و می گذریم، چون فکر می کنیم نظر دهیم، کار به بحث و . . . کشیده می شود و یا احتیاط ها و پیش بینی های دیگر؛ اما اگر آزادانه و درست تبادل افکار انجام بگیرد، شاید در بلند مدت سازنده تر باشد.
چگونه به این تشخیص برسیم که در چه زمان و با که و از چه سخن بگوییم؟
5 پسندیده
باز هم آزادانه نمیشه گفت یه سری اصول انسانی بازدارنده و یک حریمی هست
شاید پیش خیلی معدود کسایی که کسی رو مورد قضاوت ، حسد ، کینه یا غرض ورزی دیگه ای قرار نمیدن بشه گفت
2 پسندیده
لیلا جان سوال شما منو یاد فیلم سینمایی کمدی-فانتزی دنیای وارونه انداخت به کارگردانی شهریار بحرانی و با بازی حسین یاری.
فکر میکنم اغلب بچه های پادپرس دیده باشن این فیلمو. توی یه ماجرایی مردم به صورت موقت راستگو شدن و چقدر توی جامعه هرج و مرج اتفاق افتاد بابت اینکه هر کسی هر چیزی توی ذهنش بود بدون ملاحظه و فقط بر اساس صداقت بیان میکرد 
به قول سعدی:
جز راست نباید گفت / هر راست نشاید گفت
و یا به قول ارسطو: «خردمند آن چه را می داند نمی گوید و آن چه را بگوید می داند.»
و حدیثی هم از حضرت علی در این مورد هست : آن گاه که برای سخن زمان و مکان مناسبی نمی یابی، ساکت و خاموش باش.
خب این مساله توی جوامعی مثل جامعه ی ما که به دلایل تاریخی و فرهنگی مردم عادت به سخن گفتن در لفافه دارن و ملاحظاتی همیشه وجود داشته از اهمیت بیشتری برخورداره. حتی توی ادبیات و شعر فارسی هم بیشتر از هر جای دیگه میشه علاقه به کنایه و در لفافه صحبت کردن رو مشاهده کرد.
4 پسندیده
آنکس است اهل بشارت که اشارت داند/ نکته ها هست بسی محرم اسرار کجاست (حضرت حافظ)
4 پسندیده