آغاز مسئله نوآ۰۰۵
پیش‌تر در جاهای مختلف پادپُرس، راجع به مشکل کاهش مطالعه بحث‌های خوبی شده است، از جمله:
- آیا ایرانی‌ها کم مطالعه می‌کنند؟
- آیا کم مطالعه کردن بهتر از هر چیزی مطالعه کردن است؟
- چرا اکثرا متن‌های کوتاه و خلاصه به متن‌های مفصل و بلند ترجیح داده میشن؟
- ابزارهای جدید چه تاثیری بر شیوه‌های مطالعه مردم میذارن؟
- …
و همین ما را برآن داشت تا یک ماه را روی یکی از دلایل مشکل «کاهش سرانه ی مطالعه» و یک مسئله که می‌تواند به افزایش مطالعه منجر شود، سرمایه گذاری کنیم.
چه مسئله‌ای؟
نوآ۰۰۵: «چه جوری می‌تونیم فرایند نوشتن را راحت‌تر کنیم تا افراد مختلف بتوانند دانش و تجربه‌هایشان را به شکل جذاب‌تری به اشتراک بگذارند؟»
چرا مسئله‌ی نوآ۰۰۵ الان مهمه؟
با توجه به پیشرفت تکنولوژی، هر کدوم از ما در طول روز، با محتوای مختلف در شبکه‌های مختلف بمباران می‌شیم. محتوایی که بعضی‌شون خوب پرورانده شدن و بعضی‌شون … . تعداد کمتری از ما علاوه بر مصرف کردن این محتوا، مشغول تولیدش هم هستیم، دانش و تجربه‌هامون رو در قالب پست‌ها، مقالات، ایمیل‌ها، و پروپوزال‌ها در معرض نقد دیگران قرار میدیم.
مثلا دغدغه‌ی خیلی از دانشجوها می‌تونه چطور نوشتن یه مقاله‌ی خوب باشه.
فارغ از ارزش تجربه یا دانش‌مان، گاهی فرصت انتقال پیام و یا دریافت نقطه نظرات ارزشمند رو به خاطر خوانده نشدن مستنداتمون از دست میدیم، و در کنارش به دلیل وجود محتوای غیرخواندنی، تمایلمان را به درست خواندن نیز!
نوشتن خوب چه ربطی به سرانه مطالعه داره؟
اگه خوب نخونیم، نمیتونیم خوب بنویسیم؛ و اگه خوب ننویسیم، دیگه محتوای خواندنی در دسترس نخواهد بود.
چه بسا روزی که خروجی پادپُرس بشه کتاب‌هایی از تجربیات و ذهنیات هر کدوم از ما. و چه بهتر که از همین الان بفهمیم چه ساز و کاری می‌تونیم پیدا کنیم برای خواندنی نوشتن محتوای این کتاب‌ها.
جزئیات مسئله
منظور از «راحت‌تر کردن فرایند نوشتن» به دست آوردن هر نوع قالب، ابزار، پروتکل، تمرین، و نکات ریز و درشتی هست که بهمون کمک کنه هر بار که میخوایم تجربه یا دانش مون رو در اختیار نفر بعدی قرار بدیم؛ به بهترین و خواندنی ترین شکل این کار رو انجام بدیم.
