قدیما، زمانای جد من، خونه ها معماری متفاوتی داشتن؛ دور تا دور حیاط ساختمون بوده و حیاط در مرکز خونه بوده. به این دلیل که همه جای خونه به راحتی به فضای بیرون دسترسی داشته باشه.
در ضمن خونه ها شیشه و پنجره ای نداشتن. در نتیجه جا برا هدر رفت انرژی زیاد نبوده.
تو تابستونا، افراد بیشتر از فضای حیاط استفاده میکردن و تو زمستونا هم از اتاق ها. البته مشکل نوررسانی در ساختمون بدون پنجره وجود داره، که اون رو هم میشه با تعداد متناسبی پنجره حلش کرد.
الان ساختمون های دنیا رو اگه نگاه کنیم دارن میرن به این سمت که اکثرا نما شیشه میشن. یه مزیت مشخص چنین ساختمون هایی زیبایی شون هست، و اینکه میتونی از تو ساختمون خیلی راحت چشم انداز جالبی در دسترس داشته باشی.
ولی چنین معماری عیب اول و اخرش هدررفت انرژیش هست. با توجه به چالش انرژی که الان دنیا باهاش مواجه هست، این عیب کم اهمیت نیست.
آیا ساختمون های شیشه ای مزیتی علاوه بر زیبایی به ساختمون های آجری دارن؟ و آیا میشه به نوعی زیبایی و دسترسی رو در عین بهینه بودن از لحاظ مصرف انرژی داشت؟
