خیلی افراد هستند که به علت کمبود وقت کتاب نمیخونند و حق دارند. ولی این افراد روزانه یه مقدار از وقتشون داره بین مسیر ها هدر میره (مثلا برای خودم، مسیر خوابگاه تا دانشگاه). میتونیم با گوش دادن به کتاب ها و رمان های صوتی، از این وقتمون استفاده کنیم. اما من خودم به شخصه به چنتا چالش برخوردم:
آیا کتاب های صوتی میتونن انسان ها رو بد عادت کنند تا جایی که انسان رغبتی به کتاب خوندن نداشته باشه؟
مقدار فهم ما از یه کتاب وقتی که بهش گوش میدیم کمتر از خوندن اون کتاب میشه یا بیشتر؟
تجربه ی شما از کتاب های صوتی چطور بوده و اگه یه کتاب هم صوتیش باشه هم چاپیش، کدومو ترجیح میدین؟
تجربه ی من از کتابهای صوتی
من به دلایلی که گفتم یه ترس عجیبی از کتاب های صوتی دارم و با احتیاط به سمتش میرم، اما آخرین کتاب صوتی که گوش دادم کتاب اثر مرکب، اثر دارن هاردی بود که تجربه ی خوب و لذت بخشی از کتاب های صوتی برای من بود.
من چندین بار کتابهای شنیداری را امتحان کرده‌ام. بعضی وقت‌ها خیلی خوب بودند و بیشتر وقت‌ها خیلی بد. از شنیدن کتاب شنیداری شاهنامه بسیار لذت بردم. البته همزمان کتاب واقعی در دسترس‌ام بود و نگاهش می‌کردم. تجربه‌ای که من در مورد کتابهای شنیداری برای شعر داشتم خیلی خوب بود. نمونه‌های موفق دیگر خوانده شدن شعرهای سهراب سپهری توسط خسرو شکیبایی یا شعرهای خیام توسط شاملو و شجریان است. چندین بار هم کتابهای شنیداری انگلیسی را امتحان کردم اما از آن‌جا که گوینده‌ها تازه‌کار بودند خیلی احساس خوبی نداشتم چرا که لحن خواندن‌شان بیشتر شبیه رفع تکلیف بود تا لذت بردن.
در کل فکر میکنم یک کتاب شنیداری بیشتر برای شعر و کتابهای کوچک مناسب باشد.
یه سری تفاوت بین این دوتا هست که به نظرم روی احساسمون اثر میذاره. اولی اینکه گوش دادن به کتاب صوتی باعث میشه دیگه نشه اطلاعات شنیداری رو از محیط گرفت چون برخلاف نگاه کردن که راحت قابل سوئیچ از کتاب به محیط هست در مورد صوت این فرآیند حداقل الان در دسترس نیست. به همین خاطر ممکنه احساس بدی از این طریق ایجاد میشه. تا اونجا که میدونم (شاید یه عصب شناس متخصص دقیقتر بتونه بگه) انسان قدرت ادراک بینائی خیلی قویتری نسبت به شنوائی داره. به همین دلیل اون احساس درک سریعتر در مورد کتاب چاپی رو که @somo849 میگه کاملا قبول دارم.
تجربه شاید مرتبط: من هروقت سعی کردم با هدفون گوش بدم به چیزی انگار مغزم اعلان خطر میداد. بدون هدفون هم که نویز صوتی بیشتر کارآئی رو میاره پائین.
مثلا: من نمی تونم با نسخه ی صوتی یک کتاب درسی یا علمی کنار بیام و ترجیح میدم از نسخه ی چاپی همون کتاب استفاده کنم. من از داستان های کوتاه صوتی برای پر کردن وقت های مرده توی اتوبوس یا مترو استقبال می کنم ولی اگه خونه باشم ترجیح می دهم از نسخه ی چاپی همون داستان کوتاه استفاده کنم. در کل خیلی راحت تر با نسخه ی چاپی ارتباط برقرار می کنم تا صوتی.
من یه بار کتاب صوتی رو تجربه کردم. یعنی خواستم یه رمان صوتی گوش بدم که بنا به دلایلی مثل : عدم تمرکز و لذت نبردن از این شیوه دیگه همچین کاری رو تکرار نکردم.
اما نمی دونم چرا از شنیدن بعضی فایل های صوتی که تمرکز هم میخواد مثل تفسیر مثنوی مولانا یا سخنرانی بعضی افراد لذت می برم!!!
سلام به همه .
من خودم یکی از طرفدارای پرو پا قرص کتاب صوتی ام و بدون اغراق نصف کتاب هایی که مطالعه کردم به صورت صوتی بودن و به نظرم همونطور که این تجربه برای من خیلی مفید بوده برای بقیه هم میتونه مفید باشه اگر این 3 نکته رعایت بشه:
چه موقع باید کتاب صوتی گوش داد؟
ما آدما 2 دسته کار انجام میدیم در طول روز. یه سری کارهایی هستن که اصولا بدون نیاز به تمرکز و فکر کردن انجامشون میدیم، مثل ظرف شستن یا رانندگی کردن؛ کارهایی هم هستن که نیاز به تمرکز و دقت دارن، مثل انجام کارای دفتری تو محل کار و درس خوندن. کتاب های صوتی بیشتر برای این طراحی شدن که شما تو زمان انجام کارهایی که نیاز به تمرکز ندارن ازشون استفاده کنید.
بزرگترین اشتباهی که اکثر افراد میکنن اینه که میرن یه گوشه میشینن و تو اوقات بیکاری کتاب صوتی گوش میدن! خوب اگر این زمان رو خالی داری، صددرصد بهتره که یه کتاب کاغذی دست بگیری که هم سریع تر بتونی تموم کنی کتاب رو و هم این که درک مطلبت بالاتر بره.
چه کتاب هایی رو صوتی گوش کنیم بهتره؟
من به شخصه کتاب ها رو 3 دسته میکنم برای خودم: دسته اول رمان ها و مجموعه شعرها هستن که بیشتر برای سرگرمی میخونم، دسته دوم کتابهای خودیاری که بیشتر راجع به موفقیت و شیوه زندگی هستن، و دسته سوم کتابهای تخصصی مربوط به کارم. کتابهای دسته اول رو بدون هیچ گونه دغدغه‌ای میشه راحت گوش داد لذت برد و مطالبش رو فهمید، مثل کتاب صوتی کیمیاگر نوشته آقای پائولو کوئلیو که توصیه میکنم حتما گوش کنید.
به نظرم کتاب های صوتی اثر خیلی مفیدی بر کتابخوانی دارند اما تجربه شخصی من می‌گوید:
۱. بهتره حتما متن کتاب را قبلا خوانده باشیم و برای مرور و یاد آوری سراغ کتاب های گویا بریم
۲.تمرکز من روی کتاب های صوتی به شدت کمتر از نوشتاری است و یک وقت‌هایی مغزم آنها را با موزیک اشتباه می‌گیره چون یکهو به خودم میاد که ۵-۶ دقیقه از کتاب رفته و من افکارم جای دیگر بوده. هنوز هم برای این مشکل راه حلی پیدا نکردم
۳.کتاب های گویا اگر هم اطلاعاتی به دانشم اضافه نکنه هم برایم خوشایند هستند چون حس استفاده مفید از زمان پرتم مثل مترو و رانندگی به هم می‌ده
به نظر من کتاب های درسی یا علمی و دانشگاهی نمی تونن به صورت صوتی کاربردی باشند اما در عوض سایر کتابها می‌تونند خیلی کاربردی باشند. به نظر من وقتی یه چیزی رو گوش می کنی حتی اگر خیلی هم حواست بهش نباشه باز هم توی مغزت ثبت میشه و کتاب های زیادی هستند که چیزهای زیادی ازشون میشه یاد گرفت.
مثلا من میکروکتاب اثرمرکب رو گوش کردم و واقعا لذت بردم درسته که این کتاب چیز مهمی یاد می ده اما اگر حواست هم پرت شد بازهم خودش رو به مغزت می رسونه و اگر در طول ماه مثلا یک کتاب رو دوبار گوش کنی حتی اگه واقعا بهش دقت هم نکنی توی ذهنت ثبت می شه.
اما چیزی که توی کتاب صوتی به نظرم خیلی مهمه لحن گوینده اون هست اگر زیادی خشک و رسمی باشه من واقعا از اون کتاب بیزار می شم و برعکس اگر جوری باشه که انگار نویسنده داره برام می خونه حتی اگه کتاب خوبی هم نباشه به نظر من جذابه.
تجربه من در مورد گوش دادن به کتاب های صوتی اینه که : وقتی دارم کارهای معمول و روزمره را انجام می دم گوش می کنم و اینطوری به لحاظ زمانی خیلی کمک می کنه در واقع دو کار رو با هم انجام می دم. البته صدای گوینده کتاب های صوتی هم خیلی مهمه . که البته اگر دوستان صدای گوینده ای رو پسندیدن ممنون می شم به اشتراک بذارن.
قطعا چاپی و اگر صوتی باشه شاید اصلا سمتش نرم!
کتاب صوتی برای آدم های بی حوصله خوبه اما به شخصه اصلا نمی تونم باهاشون ارتباط برقرار کنم.
بعضی از کتاب ها گوینده اصلا لحن و شیوه گرفتاری خوبی نداره، اغلب کتاب ها توسط یک نفر خوانده میشه که باعث میشه زن و مرد و کودک و… هیچ تفاوتی بینشون نباشه.
از طرفی من به شخصه دوست دارم خودم شخصیت های کتاب رو تو ذهنم بسازم و صدای گوینده قطعا در شکل گیری این شخصیت تاثیر میذاره، بعضا دیده شده کتاب شخص خشن و جنگ جویی رو توصیف میکنه که با حرص صحبت میکنه اما صدای گوینده خیلی ملایم و آرومه
اجرای کتاب دنیای سوفی توسط خانم مینا درودیان محشره. شاید قطعه‌ای که برای معرفیش تو سایت نوار گذاشتن زیاد جذبتون نکنه ولی وقتی کم کم و به ترتیب تو کل کتاب جلو می‌رید، نقصی که نمی‌بینید هیچ، از توانایی و هنر این خانم در اجرا شگفت‌زده میشید، به جای انواع شخصیتا، با تغییر صدا حرف می‌زنن، تغییر لحن در شرایط مختلف برای یک فرد و . . . . انگار دارید نمایش رادیویی گوش می‌دید. البته ترجمه‌ای از کتاب هم که ایشون می‌خونن، خاص و متفاوته.
اگه نظرات سایت رو هم ببینید همه راضی بودن.
راستش من فقط اسم کتاب رو شنیده بودم و از نشر هرمس خریدمش که بخونم در شروع جذبم نکرد و چون وقت چندانی هم نداشتم به بعد موکولش کردم، بعد که با نسخه صوتیش مواجه شدم، ورق برگشت، هم ترجمه و هم اجرا عالی.
چون یکهو به خودم میاد که ۵-۶ دقیقه از کتاب رفته و من افکارم جای دیگر بوده. هنوز هم برای این مشکل راه حلی پیدا نکردم