فرض کن واسه سربازیت قراره بری یه جزیره محروم و دور وسط خلیج فارس دو سال چه حالی میشی؟
خیلی ها توی شرایط نرمال و عادی میتونن کارایی داشته باشن ولی وقتی با چالش بزرگی روبه رو بشن اونوقت عیار عزت نفسشون معلوم میشه. عزت نفس بالا باید براش بجنگی، من الان جزیره ام سختی ها دوری از خانواده و عزیزانت سخته واقعا سخته ولی روحتو وسیع میکنه.
نظرم منفیه
سخته ، من جزیره خارک بودم شما جزیره خارک هستید ؟
درد اصلی اونجاست که دو سال از عمر آدم میگذره والا اگر این دو سال سودی داشت ادم بهتر تحمل می کرد.
کلا سربازی در دنیای امروز بیهوده هس البته من امریه نفت هستم خارک هستم کلا اینجا میایی منفصل از زندگی عادی هستی انگار زندگی مرده فقط فضای نفتی مخزن و پایانه ها هس .خیلی ها نشستن توی اتاقشون و خودشونو علامه میدونن ولی بقول راس هریس توی کتاب سیلی واقعیت یه جایی ویه زمانی واقعیت بهت یه سیلی میزنه و اونوقت میفهمی واقعا در خود چه داری من فقط میدونم امیدواری برام از غذاخوردنم هم واجب تر هس چون اینجا دل تنگی هس غم غربت هس تنهایی به معنای واقعی کلمه هس .ولی بازم خدا رو شکر حالم خوبه و این عالیه در سختی چجوری بتونی لبخند بزنی یه مهارت ذهن اگاهی هس که باید براش هزینه بدی MINDFULNESS راجبش تحقیق کن تصویرسازی ذهنی و ذهن اگاهی خیلی واجبه