عکسی در شبکه‌های اجتماعی دیدم که در آن سرپناه‌های موقت برای زلزله کرمانشاه ساخته شده بود (با هدایت پویا خزائلی و همکارانش):
این یعنی نوآوری و خلاقیت! به نظرتان دیگر چه طرح‌هایی می‌توان برای یک سرپناه با کمترین مصالح یا با مصالح در دسترس پیشنهاد داد؟
این طرح‌ها، مشابه طرح‌های آقای شیگرو بان یک معمار ژاپنی هست که برای سازه‌هایی که با مقوای قابل بازیافت ساخته مشهور است. اگه مایلید بیشتر با این معمار خلاق آشنا شوید، پیشنهاد میکنم تدتاک زیر را مشاهده کنید:
این هم روش (SuperAdobe) خلاقانۀ دیگری که به‌نظر ساخت ساده‌ای هم داره و در برابر سوانح طبیعی مقاومه.
منم یه طرح سازماندهی شده ی اسکان دیدم که خیلی جالبه ولی از جزییاتش اطلاعی ندارم.
نکته‌ی این خانه‌های گنبدی در این است که در آن دیگر خبری از محل اتصال کف یا سقف به بدنه نیست و به همین دلیل امن هستن (زلزله نمیتواند آنها را از هم بپاشد).
اگر دقت کنید، در هر سه طرح ارائه شده تا الان خطوط منحنی و دایره استفاده شده، اشکال دایره‌ای معمولا تعادل بیشتری نسبت به اشکال چهارگوش دارند، دلیل استفاده از این اشکال به وفور در معماری‌های قدیمی (برج‌ها و گنبدها و … ) نیز همین است.
تعادل در ساختارهای زیستی، مثلا سلول‌های بدن، به کمک ساختارهای پیوسته‌ای که تحت تنش هستن و ساختارهای گسسته‌ای که جلوی فشرده شدن مقاومت میکنن؛ به وجود میاد. مثلا رشته‌های اکتینی در یه سلول داریم که مشابه فنر (یا کش) عمل میکنه و میله‌های میکروتوبولی داریم که مشابه یه میلهی سخت هستند.
به این مفهوم میگن tensegrity و بهترین مزیتش برای سلول‌ها در اینه که میتونه به سلول تعادل ساختاری بده در عین حال که جلوی دینامیک شدید اون رو نمیگیره و یا کمک میکنه سلول در برابر تنش‌های خارجی به خوبی مقاومت کنه.
این عکس اولی که گذاشتین هم به نظر میرسه همچین ساختاری هست، یه سری میلهی منحنی و تحت تنش، و یه سری میلهی افقی و مقاوم در برابر فشارش.
اتفاقا این مفهوم توسط مجسمه‌سازها ابداع شده و در معماری و دیزاین هم بناها و سازه‌های جالبی با کمک چنین خاصیتی ساخته شده. پل‌های زیبا و پایدار، گنبدهای ژئودزیک، … .
