آلودگی برای ما وهمه ی موجودات دور واطرافمون اتفاق می افته! کاری که ما می کنیم گریبانگیر همه ی موجوداته .
در ساده ترن حالت افزودن گازهای گلخانه ای باعث میشه گه گرمایش جهانی اتفاق بیفته و…
چرا ما داریم به مسئله آلودگی هوا به این چشم نگاه می کنیم که ، این بده چون فقط برای انسان ضرر داره؟
چرا هیچ وقت به این فکر نمی کنیم که آلودگی ترکیب موجودات یه منطقه مثل تهران رو کامل به هم زده! یه زمانی توی تهران کلی گونه ی مختلف از موجودات زندگی میکرده!
توسعه ی شهری وکارخونه ها و… اونارو از بین برده ! ولی آلودگی هوا اون گروه باقی مونده رو هم از همین شهر فراری داده!
چند تا سوال: چرا باید اصلا برامون مهم باشه که خب آلودگی رو بقیه ی موجودات تاثیری میذاره یا نه؟
چی میشه که خودخواهی نوعی ما به قیمت از بین رفتن همه ی موجودات میشه؟
اگر ازین چشم به آلودگی نگاه کنیم چی کار باید بکنیم که اونایی که کلا از بین رفتن که هیچی ولی اونایی که امکان داره به یه سری از زیستگاه هاشون برگردن؟
چی باعث میشه یه موجود ارزش بیشتری برای جون خودش نسبت به بقیه قائل بشه؟
چی میتونه این دید رو توی انسان از بین ببره؟
مسئله اینه که تغییرات محیط زیستی از یه حدی به بعد ممکنه برگشت ناپذیر بشن. مثلا حیوانی که منقرض بشه دیگه برنمی گرده. در چنین شرایطی تعریف رفاه باید به کلی تغییر کنه.
###صرفا بحث!
میفهمم چی میگین، و تا حد زیادی هم موافقم. در عین حال من هم فکر میکنم کسی که این وسط فراموشش کردیم انسانه!
جاندارانی بودن که منقرض شدن، مثل دایناسور ها. ولی حیات روی زمین باقی مونده . البته خب هیجان انگیزتر بود اگه هنوز وقتی میرفتیم تو خیابون یه Oviraptor میومد جلو پات.
اتفاقا الان انسان به کسی که داره بیشترین صدمه رو میزنه خودشه، یعنی با این سوال موافقم که میگه:
انسان حواسش بوده که مناطق محافظت شده برای جانوران مختلف در نظر بگیره، و به نوعی قسمت هایی از زمین رو به نفع بعضی جانداران دست نخورده باقی بذاره، ولی خیلی مواظب نسل خودش نیست!
و البته به نظرم کل این ماجرای مواظب بودن و نبودن خیلی مهم نیست! چون در کل زمین یه اکوسیستمه، و اکوسیستم ها باقی میمونن، ولی اجزاشون نه لزوما. یعنی با توجه به این نوع رشد بشر، و حرکت هاش، در نهایت یه موقع لازمه تعداد زیادی آدم از بین برن تا این اکوسیستم حفظ شه. و وقتی تعداد زیادی آدم از بین رفتن، بقیه جانورا که تا اون موقع باقی موندن دوباره شروع میکنن به رشد.
بستگی داره رفاه رو چه جوری تعریف کنیم. اگه رفاه یعنی سریع تر یه فاصله ی دور رو طی کردن، یعنی ماشین های قوی تر لازم داریم؛ و اگه رفاه رو داشتن ذهن در آسایش تعریف کنیم، اون وقت شاید لازمه به دوران قبل انقلاب صنعتی برگردیم.
##پرسش
منظور از طرح این مسئله رو نمیفهمم. آیا در این پرسش از من انتظاری جز بحث کردن، میره؟
اگه بله، چه انتظاری؟
اگه خیر، خب بحث خالی چه کمکی به پیدا کردن راهکار مناسب برای حل یه مشکل میکنه؟
