مثلا وزارت آموزش و پرورش یعنی وزیر آموزش و پرورش؟
در ادامه‌ی موضوع در شرکتی مثل گوگل چه تصمیم‌هایی به عهده‌ی شخص مدیرعامل هست؟
2 پسندیده
در مورد حرفی که می‌خواهم بزنم تا به حال مطالعه‌ای نداشتم بنابراین احتمال نادرست بودنش بسیار زیاد است.
من احساس میکنم که بیشتر ایرانی‌ها (از جمله خودم) به دنبال سلب مسئولیت از خودشان هستند، پس به شخصی نیاز دارند که تمام مسئولیت‌ها را متوجه او کنند. بگذارید یک مثال بزنم تا منظورم روشن شود:
دوستی می‌گفت دولت باید از زبان‌های محلی حمایت کند و مثلا فرهنگستان زبان ترکی و کردی ایجاد کند. او معتقد بود که اگر این زبان‌ها از بین برود تقصیر دولت است. من با این طرز تفکر مخالف بودم و هنوز هم هستم. به نظر من زبان توسط ادیبان، شاعران و نویسندگان یک جامعه حفظ می‌شود و هر گونه کار دولتی در این زمینه درد سر ایجاد می‌کند.
یک مثال دیگر موضوع انتخابات در ایران است. مردم دوست دارند این‌گونه فکر کنند که شخص رییس جمهور به تنهایی می‌تواند بار تمام مسئولیت‌ها را به دوش بکشد و نقش یک منجی را بازی کند. این جور فکر کردن به نظرم به آن‌ها حس آرامش می‌دهد. اگر هم اتفاق بدی افتاد تمام تقصیر‌ها را گردن شخص رییس جمهور می‌اندازند. (دنباله‌ی موضوع چرا همیشه به دولت‌هایمان معترض هستیم؟) شاید به خاطر همین است که رییس جمهورهای پیشین ایران همگی در انزوا هستند.
مثال‌های زیاد دیگری وجود دارد از جمله فشارهایی که روی رییس فدراسیون فوتبال، وزیر ارشاد و رییس بانک مرکزی وارد می‌شود. همه این فشارها به خاطر این است که تمام مسئولیت‌ها را متوجه یک شخص می‌کنیم و کل دستگاه را مسئول نمی‌دانیم. من احساس میکنم که ایرانی‌ها آگاهانه مسئولیت‌ها را به دوش افرادی می‌اندازند تا در صورت وجود نقصی در سیستم، وجدان‌شان راحت باشد.
3 پسندیده
من هم این نگاه را در جامعه زیاد دیدم .اگر بخوام در یک مقیاس کوچکتر مثال بزنم ،باز به سراغ کلاس درس خودم میرم
مثلا شما در نظر بگیرید والدی با من تماس گرفته و از وضعیت فرزندش شکایت دارد: پسر من تو خونه خوراکش خیلی کمه،به زور باید بهش غذا بدم. مدام تو کوچه فوتبال بازی میکنه، من نمی تونپ کنترل اش کنم . به درس علاقه ای ندارد و من از وضعیت اش خیلی ناراضی ام
آیا مسبب تمام این موارد معلم است!!!
همین آدم ها در مقیاس بزرگ تر، رئیس دولت را مسبب تمام مشکلات کشور میداند.من فکر میکنم در واقع تمام تصمیم گیری ها به عهده ی شخص ایشون نیست و این تصور ماست.اتفاقا من در کشور خودمون تصمیم گیری های جمعی رو بیش از فردی می بینم و البته در آخر یک نفر باید تصمیم گیرنده ی نهایی باشد
1 پسندیده