یادمه از زمانی که بچه بودم همیشه با قطار از تهران می‌رفتیم مشهد. اما هیچ وقت با قطار جای دیگه‌ای نمی‌رفتیم چون هیچ خط دیگه‌ای وجود نداشت. یادمه همیشه دوست داشتم با قطار از تهران برم گلستان اما نمی‌دونم چرا یکی از قشنگ‌ترین خطوط ریلی ایران فقط سفرهای شبانه داره.
پرسش
۱. چند تا از شهرهای ایران ایستگاه راهآهن دارن؟
۲. کدوم مراکز استان‌ها هستند که اصلا راهآهن ندارند؟
۳. با گذشت نزدیک به چهل سال از انقلاب اسلامی، چه شهرهای جدیدی صاحب ایستگاه راهآهن شدند؟
۴. آیا کشیدن چهار خط راهآهن راحت‌تر و کم هزینه‌تره یا ساختن یک بزرگراه سه بانده؟
تو این تصویر نقشه ی خطوط ریلی دنیا اومده. کشور ما خیلی مونده تا به آمار قابل قبولی در این مورد برسه. خطوط ریلی اتحادیه اروپا با جمعیت تقریبی 500 میلیون نفر جالب هست. البته فکر کنم زمان ساخت و استفاده اروپا از خطوط راه آهن خیلی قبل تر از ایران شروع شده باشه.
اول این که اون نقشه اولیه خیلی آپدیت نیست. راهآهن چین تبدیل به یکی از پیشرفته‌ترین راه‌آهن‌های جهان شده. این لینک ده کشور اول رو در صنعت راهآهن نشون میده و اگه راه آهن سریع‌السیر رو در نظر بگیریم آمریکا جزو ده کشور اول نخواهد بود. در ضمن این آمار زمانی با ارزشه که به مساحت کشورها هم تقسیم بشه.
۱. قطار یکی از پاک‌ترین وسایل حمل و نقل است.
۲. هزینه ساخت و نگهداری از خطوط ریلی کمتر از بزرگراه‌ها است:
۳. ایمنی سفر رو هم باید اضافه کرد. قطار یکی از امن‌ترین راه‌های انتقال بار و مسافر است.
۴. سفر با قطار خیلی لذت بخش‌تر و به لحاظ اقتصادی هم به صرفه‌تر است.
نقشه مربوط به سال 2009 هست. چین هم بیشتر قسمت های شرقیش راه آهن داره.
از اون نقشه بیشتر مدنظرم این بود که چه کشورهایی تونستن بیشتر مناطق شون رو به وسیله خطوط راه آهن به هم مربوط کنن و حمل و نقل رو آسون و در دسترس کنن. من خودم سفر با قطار رو به راه هوایی و جاده ای ترجیح می دم و متاسفانه تعداد کمی از شهرهای کشورمون به خطوط راه آهن متصل اند.
یه سری از مزایای دیگه استفاده از خطوط راه آهن جز موارد زیست محیطی و ایمنی: هزینه پایین تر تعمیر و نگهداری ناوگان ریلی هست در مقایسه با حفظ و نگهداری جاده ها. همینطور اگر این خطوط گسترش پیدا کنه حمل بار منتقل بشه به این خطوط کمتر کامیون و ماشین سنگین می بینیم.
از نظرهزینه هم در این مصاحبه گفته شده: 2 و نیم میلیارد تومان برای ساخت هر کیلومتر راه اصلی، 5 تا 7 میلیارد تومان برای ساخت هر کیلومتر راه آهن و 7 تا 10 میلیارد تومان برای ساخت هر کیلومتر آزادراه در کشور هزینه می شود.
من فکر میکنم توی ایران شاید بشه روی سه تا نکته بحث کرد:
1- از جنبه تاریخی ما به راه آهن بدبینیم. دلیلش هم به طور تلویحی توی استفاده از این مسیر در جنگ جهانی دوم میاد.
2- راه آهن از نظر حمل ونقل رقیب خودروسازیه. سیاست ایران هم بیشتر به سمت تولید خودرو رفته تا حمل ونقل ریلی.
3- جدا از حمل ونقل انگیزه قوی گسترش راه آهن، تسهیل حمل و نقل مواد خام و فراورده های صنعتیه. این نکته هم که به جز زمان سازندگی دیگه خیلی توجهی بهش نشد.
امروز یک آماری دیدم از هزینه‌ای که بابت ساخت پل طبقاتی صدر در تهران صرف شده است. جدا از تمام مسائل تبلیغاتی که نزدیک انتخابات اتفاق می‌افتد، هزینه ساخت این پل که کمکی به مشکل ترافیک نکرده می‌توانست آرزوی چندین ساله مردمانی را برآورده کند.
در حدود ۷۰۰۰ میلیارد تومان بابت احداث پل صدر هزینه صرف شده است. احداث هر کیلومتر راهآهن پنج میلیارد تومان هزینه دارد. بنابراین با این پول می‌توان هزار کیلومتر راهآهن ساخت. یادم میاد از زمانی که بچه بودم منتظر رسیدن راهآهن به کرمانشاه بودم. متاسفانه هنوز هم این پروژه افتتاح نشده.
