در واقع چطور بفهمیم بچه‌ها درباره حرف‌های بزرگترها چی فکر می‌کنن و آگاهانه مراقب ادراک و احساس اونها باشیم؟ اصلاً در شرایط عادی زندگی و نه در بحران‌ها، این دقت‌ها مهمه یا عملی هست؟ منظورم اینه که نگران نباشیم و بذاریم بچه‌ها کم‌کم با واقعیت‌های دور و برشون روبرو بشن.
