سبک شناسی فارغ از مصداق در تمامی هفت هنر یکسان و ثابت است. قطعا همگان از سبک های شعر فارسی آگاهند و بر فراز و فرودش آشنا. همه می‌دانیم که سبک عراقی نقطه ی اوج شعر فارسی بود و سبک هندی تا حدودی متاثر از آن و سبک بازگشت هم که کاملا ادامه‌ی سبک عراقی در دوره‌ی پس از سقوط صفویه بود.
پرسش اساسی من این است که چگونه یک فرد یا جریان سبکی هنری را بوجود می آورند؟
اگر به دو مثنوی متاخر حافظ نگاهی بیندازید خودآگاهی را در ترسیم استایل هنری کاملا می بینید. چگونه میتوان یک سبک بوجود آورد و الهام بخش خود و دیگران شد؟
من هم شعر می گویم هم در موسیقی فعالیت می کنم، البته پاپ و بلوز. با توجه به مقدمه ای که در آغاز بحث گفتم چگونه می توانم منحصر به فرد بوده و شبیه جریان های اصلی موسیقی ایران نباشم؟ چه جریان شادمهر چه جریان های دیگر.
آیا کتابی در این مورد موجود است و می توان به گونه‌ای شعر و ترانه و ملودی خلق کرد که کاملا بدیع و امضا‌دار باشد؟
منتظر پاسخ شما عزیزان هستم.