در خبر مهرنیوز
اومه که در مصوبه تعرفه سال ۹۴ هیئت وزیران برای
پزشکان عمومی ۱۵ دقیقه،
پزشکان متخصص ۲۰ دقیقه،
پزشکان فوق تخصص ۲۵ دقیقه و
روانپزشکان نیز ۳۰ دقیقه
تعیین شده و این مصوبه به همه مراکز درمانی ابلاغ شده است.
این رو بگذارید کنار درآمد پزشکان کشور و مقایسه اش با سایر کشورها
حتی به لحاظ مقدار هم قابل مقایسه نیستند!
این یعنی جرم، یعنی بدترین ظلم در حق سلامت کشور! من کمتر متخصصی رو دیدم بالای ۳ دقیقه وقت بگذاره! اگر میانگین درآمد پزشکان رو هم در نظر بگیریم می‌بینیم که فقط با این روش میشه در این حد درآمد داشت. از طرف دیگه حال متخصصین حوزه‌های دیگه هم بد میشه و سرخورده می شن! چون اصلا قابل مقایسه نیست درآمد.
چکار می‌شود کرد تا رفقای پزشک ما حق الناس رو رعایت کنند؟ بقیه کشورها چجوری این موضوع رو کنترل می‌کنند؟ چجوری نهادهای نظارتی رو فعال کنیم؟ من کاری به مبلغ ویزیت و زیرمیزی و … ندارم. سوال من مختص زمان مصوب برای ویزیته من فکر می‌کنم این موضوع از تمام مسائل بهداشتی و زیست‌محیطی مطرح در کشور مهم‌تر باشه.
چی باعث میشه که پزشکها کمتر وقت بذارن؟تعداشون کمه؟ تعداد بیمارها زیاده؟ میزان درامد به زمانی که برای یه بیمار میذارن درست تعریف نشده؟
یه پزشک عمومی در 15 دقیقه باید چه کارهایی بکنه دقیقا؟ معاینه ساده چقدر زمان لازم داره دقیقا؟ چه پارامترهایی تعیین میکنه که پزشک عمومی 15 دقیقا برای هر بیمار وقت بذاره و نه کمتر و بیشتر؟
به نظر خود من عادت، از بین رفتن قبح کم فروشی پزشکان، آموزش ندیدن اخلاقیات در دوره دانشگاه و مسائل مالی از دلایل اصلیشه. بعضی مواقع فکر می‌کنم همین دلایله که مدرک پزشکی ایران در کشورهای پیشرفته بی‌ارزشه! در صورتی که شما مدرک پیام نور یا آزاد هم در همون کشورها ببرید قابل قبوله (به عنوان مدرک گذراندن دوره کارشناسی، ارشد یا دکتری).
با توجه به منابعی که گذاشتم، تعدادشون خیلی زیاده.
اگر پزشکان درست کار کنن تعداد بیمار میاد پایین. حتی اگر اختلاف عرضه و تقاضا زیاد باشه، باید طبق تعرفه حداقلی رفتار بشه، نه اینکه هر کس به بهانه ای قانون رو زیر پا بگذاره. در ضمن یک بیمارستان وقتی با دو تا پزشک کارش راه نیوفته ناچار می شه از پزشکای بیشتری کمک بگیره.
ببینید یک بیماری اگر بخواد درمان بشه باید تمامی پارامترها بررسی بشه. کامل برای بیمار تشریح بشه که چه باید بکنه، چکار کنه دیگه این اتفاق پیش نیاد، نحوه صحیح مصرف رو بگه، هشدارهای مناسب رو ارائه بگه، تازه زمان ۲۰ دقیقه کم هم هست. ۱۵ دقیقه یک مقدار حداقله. مثل اینه که یه استاد بیاد سر کلاس یک ساعت و نیمه و در ۱۵ دقیقه تمامی کلیات رو بگه و خداحافظ. اون هم مثل استادی که یک ساعت و نیم مطلب رو گفته کلیات رو انجام داده! یا برید پیش تعمیرکار، باید نگاه کنه تمام موارد رو و ماشین رو درست کنه، اما اجازه نده اصلا شما بگید چش هست ماشین و بگه برو این و اونو بخر…
که در اون
توزیع جغرافیایی پزشکان عمومی (الف)، پزشکان متخصص (ب)، پزشکان فوق‌تخصص (ج)
و داروسازان (د) در استان‌های مختلف کشور. شاخص ضریب تغییرات (CV) که نشان‌دهنده شدت پراکندگی توزیع گروه‌ها در بین استان‌هاست برای پزشکان و داروسازان بیش از سایر گروه‌ها بود
دو تا نکته در نقشه‌ها واضحه ۱- توزیع افتضاح تخصص در کشور! همه توی چند تا استان جمع شدن. ۲- حداقل در تهران و استان‌های اطراف نباید این طوری باشه که تعداد کم باشه.
از همون منبع
مقایسه وضعیت موجود کشور با بعضی از کشورهای دیگر منطقه و دنیا از نظر شاخص نسبت کل پزشکان (عمومی، متخصص و فوق‌تخصص) به هزار نفر جمعیت حاکی از جایگاه قابل قبول کشور دارد؛ این شاخص در این مطالعه برای ایران (1/48) بود که تاحدودی برابر با مقدار این شاخص در سال 2005 برای کشور ترکیه (1/47) بوده و به مقدار این شاخص در کشورهایی همچون کره جنوبی (1/6) و ژاپن (2/0) نزدیک است. اگرچه با کشورهایی همچون امریکا (2/4)، سوئد (3/4)، هلند (3/7) و بلژیک (4/0) فاصله قابل توجهی وجود دارد.
یعنی ما نسبتمون تقریبا نصف سوئده. یعنی خیلی خودشون رو بکشن باید نصف پزشکای سوئدی وقت بگذارن! تازه اگر پراکندگی پزشکان در نقشه رو توجه کنید، در شهرهای بزرگ این نسبت از سوئد هم بالاتر می‌ره، یعنی نسبت پزشک به بیمار در تهران، شیراز و اصفهان و … از سوئد و بلژیک هم بالاتره!!!
اصلا تمامی این‌ها رو بگذاریم کنار، کی می‌پذیره نونوایی، مکانیکی، استاد دانشگاه و … علنا یک پنجم مقدار مصوب توسط دولت رو تحویل شما بدن و این کار رو هم خیلی علنی و واضح انجام بدن.
