وقتی به جای تجربه کردن زندگی ازش عکس میگیریم، چه چیزهایی رو از دست میدیم؟
وقتی از صحنه‌ای از زندگی عکس نمی‌گیریم، چه چیزهایی رو از دست میدیم؟
چه لحظاتی از زندگی را باید عکس گرفت؟ چند تا عکس مناسبه؟
حالا اینم 5 دقیقه زمان برای عکس گرفتن ، بقیه زمان باشه برای تجربه کردن. چیزی هم از دست نمی دیم.
من خودم هیچ عکسی نمی گیرم ولی جالبه برام مثلا بعد از 10 سال بیام عکس های که تو اینستا گذاشتم و ببینم و یادی از قدیما کنم ولی در کل خیلی تو کار عکس گرفتن نیستم.
5 پسندیده
من خیلی اهل عکس نیستم . چون گوشی هوشمند استفاده نمیکنم .
معمولا این سایرین هستن که ازم عکس میگیرن . بخاطر همین عکس سلفی یا تکی خیلی کم دارم یا این که خیلی قدیمی هستن . راستش رو بخوای بخاطر عکس نگرفتن و ایستاگرام نداشتن تا حالا چیزی رو از دست ندادم . حتی کلی زمان اضافی تو زندگی به دست آوردم برای کارای لذت بخش تر .
ولی اگه بخوام یه تجربه بگم عید 96 برای من زیبا ترین عید تو زندگیم بود . کلی از اون عید و کنار خانواده بودن ها عکس دارم و هر بار که عکس ها رو نگاه میکنم کلی انرژی میگیرم .
به نظرم عکس های دست جمعی و فامیلی خیلی ارزشمند هستن چون با دیدنشون یاد حس خوبی میوفتی که اون لحظه داشتی . ولی هیچ وقت نتونستم فلسفه عکس های تکی رو درک کنم
6 پسندیده
این بیشتر یه انتخاب و ترجیح شخصیه!
اما حالا به طور کلی به نظر من خوبه که عکس بگیریم اما نه زیاد. اگه دقت کنیم می بینیم اون زمان هایی که دوربین ها دیجیتال نبود و فیلمی بود و تعداد عکس هایی که می تونستیم بگیریم محدود بود و نمی تونستیم بعد از عکس بریم چک کنیم تا اگه خوب نشده دوباره بگیریم، عکس های جذاب تر و خاطره انگیز تری ساخته میشدند و تازه این پروسه باعث یه هیجان و لذتی توی همون لحظه که عکس گرفته میشد هم ایجاد کرد.
به نظرم بد نمیاد اگه تعداد عکس هایی که می خوام توی یه سفر بگیرم رو از قبل محدود کنیم و مثلا بگیم من امروز فقط ۵ تا عکس میگیرم . حتی اگه اینم نشد حتما به خودم قول میدم عکسارو بعد از گرفتن هی چک نکنم و بررسی نکنم و سریع از اون صفحه ی گوشی خارج شم.
6 پسندیده
هیچ دفعه… من آخرین بار که از لحظات زندگیم عکس گرفتم ۲ سال و ۳ ماه پیش بود که توی مسافرت بودیم…
کلا به عکس گرفتن اعتقاد ندارم چون از در میون گذاشتنش با دیگران (مثلا اینستاگرام) لذت نمی‌برم…
3 پسندیده
جالبه. اون لحظات چه نکته ای داشت که نسبت به لحظات دیگه در این ۲۷ ماه متفاوتش میکرد طوری که متقاعد شدین معکوس و یا در قاب عکس باشین؟
1 پسندیده
این قانون عالیه! هم باعث میشه مهارت عکاسی افراد و توجهشون به موقعیت ها تقویت شه و هم جلوی هدر رفتن وقت رو میگیره. ضمن اینکه باعث میشه تو موقعیت های حساس طبیعی که میخوای شکار لحظه ها بکنی، چست و چابک باشی!
2 پسندیده
من سفر زیاد میکنم و تجربه نشون داده وقتی سرگرم عکس میشی از دیدن یه چیزایی محروم میشی! من کلا خیلی عکس ندارم! خیلی هم اعتقادی به عکس ندارم.
عکس گرفتن باعث میشه اصل هر چیزی رو از دست بدیم. بیشتر عکسای من یادگاری از سفره. تو هر سفر یکی دوتا عکس میگیرم که یادم بیاد کجا بودم اما از اول اینجوری نبودم و تو خیلی سفرا انقدر سرگرم عکس گرفتن البته نه از خودم بلکه اون جای دیدنی میشدم که بعدا حسی نسبت به دیدنش از نزدیک نداشتم! یعنی وقتی عکسامو میدیدم حسش فرقی با اینکه اون جاذبه رو از اینترنت سرچ کنم نداشت! از یجایی فهمیدم وقتی شانس یک تجربه رو داری نباید بذاری عکس ها اون رو تبدیل به یک قاب خالی کنن!
5 پسندیده
اصلا اهل عکس گرفتن نیستم. دو دلیل اصلی برای خودم دارم ولی جدا هروقت یکی رو می‌بینم که دوربین دستشه (هرکجا که باشه حتی وسط خیابان) در خلاف جهت با سرعت فرار میکنم 
به همین دلیل من از خودم آرشیو عکس ندارم ولی اگه از اقوام عکاس و اهل ذوق و هنر پرس‌وجو کنم یه آرشیو جالب از عکسهای خودم به خودم تحویل میدن!!
3 پسندیده
من گاهی که با مناظر خیلی ناب رو به رو میشم با خودم میگم این زیبایی رو فقط میشه با چشم دید و حس کرد چون خیلی وقتا آب و هوا و سایر حس ها تو تصویر نمیاد… اصلا حس اون موقع تکرار نمیشه…
من بعضی وقتا خیلی عصبی میشم از اطرافیان و دوستانم که از هر چیزی عکس می گیرن مثلا ظرف بستنی یا یه تیکه پیتزا. شاید به خاطر اینه که خودم اینستا ندارم.
قبلا سوژه همه عکسام مناظر اطراف بود و خیلی کم پیش میومد که از خودم عکسی بگیرم. اما از شما چه پنهون مرض سلفی گیری سرانجام دامن بنده را نیز گرفت…
در مورد تصاویر همیشه قدردان دوستانی @leilay @Fatemeh-law هستم که با عکسایی که گرفتن باعث شدن بعد خاطراتی برام بمونه و از دیدنشون لذت ببرم…
زیاد با عکسای قدیمی حال نمی کنم. بعضی وقتا به شدت دلم میگیره و تنگ میشه… خب چه مرضیه
تصویری از جنگل ابر برای کمتر از یک ماه پیش تقدیم پادپرسی ها:
6 پسندیده
فکر میکنم پاسخ رو براتون به علت محدودیت سایت پیام دادم ولی برای همه:
یه عکاس همراهم بود که دوربین حرفه‌ای همراش داشت و منظره‌ی جذاب توریستی بود که جاش رو هم خودم پیدا کرده بودم این شد که اندازه‌ی ۷-۸ تا عکس گرفتم
2 پسندیده
خب هم عکس می گیریم هم لذت می بریم سعی می کنیم تعادل رو برقرار کنیم. خوبی عکس گرفتن اینه که بعدا هم می تونیم با دیدنشون بارها طعم لذتش رو بچشیم. من عکاسی از طبیعت رو خیلی دوست دارم ولی از خودمم کم عکس نمی گیرم. خیلی عکس دارم …
حتما از خودتونم عکس بگیرید
کویرمرنجاب 
جنگل ابر
5 پسندیده
چون امروز روز جهانی عکاسی بود این موضوع رو بالا آوردم.
به شخصه همیشه نه ولی گاه گداری عکس میگیرم که یک خاطره یا یک نقطه عطف خوب باشه !
اقبال گرفتن این عکس ها با داشتن حال خوب و داشتن امکان عکاسی بالاتر هم میره. گاهی هم اصلا من عکس نمیگیرم و بقیه عکس میگیرن و بعدا عکس رو انتقال میدن.
حدود 18 سال پیش خواهر بزرگترم یه دوربین عکاسی داشت و ما اصلا گوشی دوربین دار در خانه نداشتیم و من که یک نوجوان بودم میگفتم چه کاریه امروز که مهمون اومد یا فلان روز کنار باغچه بودم یا یک روز تولد یکی تو خونه بود و داریم عکس میگیریم و هر دفعه چند تا عکس میگرفت ولی الان میگم خوب شد که گرفت با این که ما لحظه رو هم از دست ندادیم الان هم لذت میبریم چون آدمها و محیط و شکل محیط خیلی تغییر کرده.
اینم عکسیه که حدودا سه سال پیش گرفتم (شایدم کمی کمتر یا بیشتر)
ولی این که بیشتر یک رویداد با تنظیم و وسواسی برای عکاسی بگذره رو مشکل دارم باهاش.
مگرنه از سه چهار ساعت مسافرت مثلا 5/ 10 دقیقه ش در مجموع برای عکاسی صرف شه مشکلی نیست.
شما هم که نمیگیرید ، بگیرید که بعدا به دردتون میخوره. مخصوصا عکس هایی که خودتون گرفتید یا سلفی ها یا عکس های دسته جمعی که ترجیحا خودتون هم داخلش باشید . حداقل یک اپسیلون بعدا براتون حس خوب (دوپامین و سروتونین و…) که میاره .
من به شخصه خيلی اهل عكس گرفتن نيستم چون معتقدم بايد در لحظه زندگی كرد.