تصویری که از آدمای دور و اطرافمون می تونیم ببینیم : افرادی که به قول معروف سرشون داخل گوشی ها و تبلت ها حسابی گرمه و توجهی به اطرافشون ندارن. آدمایی که هندزفری تو گوشاشونه و خیلی از صداها نمی شنون. چه راهکارایی هست که بتونیم این وضعیت رو مدیریت کنیم؟ تا هم از مزایای این ابزار بهره مند بشیم و در عین حال هر روز فاصله آدما از هم بیشتر نشه و همینطور درک آدما از اجتماع و محیطشون کاهش پیدا نکنه؟ آیا این وضعیت باعث نمی شه ادم کمتر فکر و توجه کنه؟
دنیای مجازی چرا جذابیت داره؟
دچار دنیای مجازی بشیم بده؟ چرا بده؟ خوبه؟ چرا خوبه؟
منافع دنیای مجازی رو نمی شه منکر شد: سرعتی که می تونه به خیلی از امور بده، که قبلا باید تو مدت و با درگیری های بیشتری انجام می شد: پرداخت های اینترنتی و ثبت نام ها و همینطور : سرعت بالای انتقال اخبار و اطلاعات. به راحتی میشه از منابع موجود در اینترنت برای افزایش مهارت ها و دانش استفاده برد.
اما مشکل زمانی ایجاد میشه که به نظرم: دنیای مجازی جای پر رنگتری رو برامون پر کنه به جای دنیای حقیقی و آدمای حقیقی و ما متوجه نباشیم بخش خیلی بزرگی از نیازهای ما قراره در محیط و دنیای حقیقیمون بهش پاسخ داده بشه.
من خودم برای فرار از این وضعیت راهکار پیشنهادیم این هست که: حواسمون به زمانی که خرج این دنیا می کنیم باشه و براش برنامه ریزی داشته باشیم.
من خودم یه روش بیشتر ندارم: برنامه روزانه خودم رو تقریبا می دونم چیه و خودم رو متعهد می دونم حتما به همشون برسم:
مثلا کتاب، ورزش،کارای بیرون، درس، برنامه های مورد علاقه تلویزیونی، زبان و گذروندن وقت و صحبت با اعضای خانواده. یعنی قضایایی که حتما براشون باید وقتی گذاشت. بعد یکی از این موارد هم : زندگی در فضای مجازی هست.
زمانی از روز که بر هر کدوم از اینها اختصاص داره رو تو گوشه ذهنم دارم و نمی ذارم هیچ کدوم جای دیگری بشینه و اگر مثلا روزی به یکی نرسیدم بی خیالش می شم اون برنامه رو، تا فردا با جدیت بیشتری سراغش برم و پشت گوش نندازم. و یا بعضی که اهمیت و ضرورت کمتری دارن رو کنار میذارم در صورت نیاز.
نکته مهم دیگه این هست که : شما با چه هدفی تو دنیای مجازی هستین؟ و اون هدف با چه مقدار زمان قابل دسترسی هست؟