آسیب های مادی و روحی سیل چیا هستن؟ چطور میشه در حد امکان این آسیبها رو تعدیل کرد و امید رو به افراد برگردوند؟ چه کارهای سادهای از ما در این مسیر برمیاد؟
یکی از آسیبهای روحی در این بحرانها احساس تنها بودن در برابر مشکلاته. این مهمترین آسیب نیست و مثلا در برابر امید به آینده ممکنه کماهمیت به نظر بیاد ولی نکته اینه که افرادی که بیرون از بحران هستن، میتونن با حرکتهای همراهی ساده این آسیب رو از بین ببرن. البته بهتره همراهی ساده و انسانی باشن تا فیک، مثل پیامهای اتومات تبریک در مناسبتهای مختلف!! همراه انسانی و ساده هرچند ناقص باشه ولی احساس بسیار عمیقتری در افراد ایجاد میکنه!!
چرا کارهای ساده مهمن، حتی اگر که نتونیم همه چیز رو حل کنیم؟ یادمون باشه مشکلات همیشه هستن، چه در حالت عادی چه در حالت بحرانی، چه در ایران چه در هر جای دنیا. بحران عبور این فشار از مرزی روانی، مالی و انسانیه. اگر با کارهای کوچیک و امیدوارکننده بشه جمعی که بحرانزدهست رو بهبود داد، ممکنه وارد فاز امیدواری و تلاش برای غلبه بر مشکلات موجود بشه.
شاید یکی از کارایی که علاوه بر کمک به فراهم کردن مایحتاج افراد بشه انجام داد ترتیب دادن برنامه هاییه که باعث شه این افراد لحظات خوشی داشته باشن یا به افراد امید بده تا بتونن با شرایط راحت تر کنار بیان. مثل برنامه (جنگ) های شادی که گاهی تو شهرا برگزار میشه. یا حتی آدمایی که تو خیابون ساز میزنن شاید بتونن با هم گروهی تشکیل بدن و به مناطق آسیب دیده نزدیک خودشون برن یا کارگاه ها یا همایشهای یک روزه که با کمک روانشناسان برگزار بشه.
اگر سیل ، سیستم من و خراب کنه کلا میرم تو کما ، حالا نه اینقدر ولی خب . .
می تونم تو چادر زندگی کنم ، می تونم روزی یک وعده غذا بخورم ولی بدون سیستم نمیشه.
به نظرم با پول میشه آسیب هارو تعدیل کرد یعنی اگر زندگی طرف تو سیل از بین بره دیگه بدون پول خیلی نمیشه کمکی کرد.