جالب بود. میشه همین سطل رو با نیروی آب شیر ظرف شویی موقع سرازیر شدن به لوله فاضلاب، چرخوند تا شیرابه بیشتری ازش خارج شه؟
برای خالی کردن زباله از این سطل که توش نمیشه پلاستیک زباله گذاشت چی پیشنهاد میکنید؟
برای تمیز کردنش چی؟
@mohifalahi تمیز کردن سطحی که شیرابه زباله ها میریزه داخلش خیلی سخت و آزاردهنده میشه. چطوری میشه این سطل زباله که شکلشو کشیدی مستقیما به چاه فاضلاب خونه ها وصل باشه و شیرابه منتقل شه به فاضلاب؟
@Faezeh.T این زباله های خشک رو چند وقت یه بار میذارید بیرون خونه؟ چرا زباله های خشک رو تو پلاستیک میذارید؟ میتونید تو انباری اپارتمان یا جایی که برای همه اعضای ساختمون در دسترس باشه یه سطل بزرگ قرار بدید مخصوص زباله خشک و زباله های خشک رو مستقیما از سطل زباله خشک خونه بدون نیاز به پلاستیک منتقل کنید تو این سطل. مزیت این روش اینه که کار سرایدار کمتر میشه و سیستم کمی بهینه تر. اگه لازم باشه میشه یه دستگاه کم حجم کردن زباله هم خرید واسه ساختمون و این زباله های خشک جمع شده رو فشرده کرد اون وقت سرایدار میتونه هر ایکس بار بیرون بردن اینها رو به یه بار کاهش بده.
هفته ای یک بار
کجا بذاریم؟ مثلا امروز یه بطری شیر تموم میشه، پس فردا یه بطری دیگه . اینا رو یه دونه یه دونه ببریم بذاریم دم در؟ یا یه دونه یه دونه بذاریم توی انباری؟ اینطوری هی باید آساسنور بازی کنیم که فکر کن 13 طبقه هر طبقه بین 4 تا 6 واحد خونه ست …
دستگاههه خوبه ولی
@Faezeh.T تو یه سطل مخصوص زباله خشک. من هم زباله های خشک رو هفته ای یه بار میذارم تو سطل جلو در خونه ولی نه با پلاستیک. از سطلی که تو خونه دارم خالیشون میکنم تو سطل اصلی.
به سوالت جواب میدم، اما بذار اول ببینیم کجا بیشتر از همه شیرابه تولید میشه که لازم باشه اون رو جمع کنیم؟
سطل زباله خونه ها یا سطل های زباله سر کوچه؟
به تجربه خودم در حالت معمولی زباله های ما شیرابه زیادی تولید نمی کنند اما در عین حال همچنان میشه رطوبت اونها رو کم کرد. فقط در مواردی که خربزه یا هندونه (به روش پوست کندن معمول ما) مصرف میشه آب خیلی زیادی توی سطل زباله جمع میشه.
اما وقتی زباله ها توی سطل های سر کوچه روی هم جمع میشن اون موقع شیرابه زیادی از زباله خارج میشه.
ماشین های مکانیزه جمع آوری زباله ظاهرا مجهز به سیستم جمع آوری شیرابه هستند.
تعریف شیرابه: آب میان بافتی مواد تشکیل دهنده زباله تر که در نتیجه وزن حاصل از تلنبارشدن زباله ها روی هم و شکستن دیواره مولکولی آنها از آنها خارج می شود.
پس در حالت عادی زباله های ما شیرابه زیادی از خودشون آزاد نمی کنند اما لازمه رطوبت اونها کم بشه. هدفم از طرح شماتیکی که کشیده بودم این بود که زباله ها روی یه توری قرار بگیرند تا با قرارگرفتن بیشتر در معرض هوا رطوبت خودشون رو از دست بدن و اگر هم احیانا آب زیادی دارند ازشون جدا بشه.
اما جواب سوالت:
برای وصل کردن سطل زباله به فاضلاب، در خونه خودمون که وضعیت رو مشاهده کردم لازمه سطل زباله حدود 30 تا 40 سانتی متر از سطح فعلی اش بالاتر بره و لوله هدایت شیرابه به لوله U شکل فاضلاب (شتر گلو) وصل بشه.
برای این کار لازمه یه پایه برای سطل جدیدمون طراحی بشه. البته باید توجه داشته باشیم که سطل زباله اونقدری ارتفاع پیدا نکنه که به زیر سینک ظرفشویی بچسبه و امکان ریختن زباله در اون سخت بشه.
محمد جان (فکر میکنم-البته تحقیقی نکردم)یکی از عواملی که باعث کاهش زباله تو کشورهای خارجی هست وجود دستگاه خرد کن زباله های تر و اتصالش به سیستم فاضلابه که حجم زباله ها رو خیلی خیلی (بقول شما70%) کم میکنه . باید مردم و شهرداری ها رو قانع کنیم که این سیستم رو راه اندازی کنن
و درواقع توجیه اقتصادی این دستگاه رو تو بلند مدت برای شهرداری ها توجیه کنیم
شاید با شروع از یک شهرک و تست نتیجه میشه توجیه پذیری طرح رو بررسی کرد
بذار کمی بیشتر توضیح بدم. قانونی که توی ساختمون گذاشتن اینه: هیچ زباله ای بدون پلاستیک بیرون گذاشته نشه. حتی زباله های خشک. و به ما پلاستیک مخصوص زباله تر میدن. اما من خودم از پلاستیکهای خرید اضافی برای زباله های خشک استفاده میکنم.
عملا اون بیرون هیچ سیستمی نیست که مدیریت کنه خشک و تر رو.چرا؟ چون هیچ تقاضایی برای این کار نیست.
مشکل بعدیمون اینه که سیستم شوتینگ ما بسته ست و کسی که زباله ها رو جمع میکنه سرایدار هست چون بردن زباله های هر خانواده به دست خودشون عملا کلی هزینه و انرژی و تایم از اسانسور میگیره و مساله بهداشتش هم هست.
سرایدار سطل بزرگ (شبیه سطلهای کنار خیابون) رو میاره توی یه آسانسور سر یه ساعت خاصی همه زباله ها رو بیرون میذارن.
برای این که بهتر هندل بشن مجبوریم بذاریمشون توی کیسه پلاستیکی
یه مسأله ای که اینجا وجود داره اینه که آیا شبکه فاضلاب تهران ظرفیت پذیرش چنین حجمی رو داره؟
در حال حاضر روزانه 684 هزار مترمکعب فاضلاب در تهران جمع آوری میشه.
الان شهر تهران به همراه شهرستان های اطرافش به طور متوسط روزی 8400 تن زباله تولید میکنه که 70 درصد اون میشه چیزی حدود 5880 تن. ضمن اینکه چگالی زباله خیلی بیشتر از فاضلاب هست و ممکنه چنین چیزی برای شبکه مشکل ساز بشه.
اما مسأله ای هست که بیشتر باید روش تحقیق کرد.
تو کشورهایی مثل آمریکا و ژاپن زباله خردکن های زیرسینکی ای وجود داره که برای خردکردن تفاله چای و باقیمونده های کم غذا استفاده میشه.
البته یه نکته رو بگم. توسعه یه سیستم مدیریت پسماند بهینه کاملا case specific هست و نمیشه یه نسخه کلی برای همه جوامع توصیه کرد. چونکه الگوی تولید پسماند و ترکیبات اون به پارامترهای مختلفی بستگی داره از جمله: میزان شهرنشینی، سطح درآمد مردم، شرایط اقلیمی و فرهنگ مردم.
اما سیاستی که کشورهای توسعه یافته در مورد مدیریت پسماندشون اتخاذ می کنن به صورت کلی این هست…
شاید لازم باشه در مورد سیاست zero waste هم توضیح بدم.
این سیاست فلسفه یا نوع نگاهی هست به بازطراحی محصولات با در نظر گرفتن چرخه عمر اونها به طوریکه همه محصولات بعد از پایان عمرشون دوباره به چرخه تولید و مصرف بازگردانده بشن و دیگه ما پسماندها رو به دفنگاه (landfill) یا زباله سوز (incinerator) نفرستیم. این چرخه پیشنهادی شبیه چرخه ای از مواد هست که در طبیعت وجود داره که پسماند حاصل از یک دسته موجودات مورد مصرف دسته ای دیگر از موجودات قرار می گیره. (به عبارتی این سیاست مفهوم cradle-to-grave رو به مفهوم cradle-to-cradle تبدیل میکنه.)
این هم توصیف رسمی zero waste از زبان Zero Waste International Alliance
"Zero Waste is a goal that is ethical, economical, efficient and visionary, to guide people in changing their lifestyles and practices to emulate sustainable natural cycles, where all discarded materials are designed to become resources for others to use.
Zero Waste means designing and managing products and processes to systematically avoid and eliminate the volume and toxicity of waste and materials, conserve and recover all resources, and not burn or bury them.
Implementing Zero Waste will eliminate all discharges to land, water or air that are a threat to planetary, human, animal or plant health"
مسأله ای که گفتید به نظرم مهمه.
اینجا لازمه یه توضیحی در مورد سیستم مکانیزه تفکیک زباله خشک از تر (تو مجتمع آرادکوه) بدم.
اونجا دو سری سرند استوانه ای دوار وجود داره. حالا چرا دو تا؟ توضیح میدم.
دیواره های سرند سوراخ هایی داره که زباله های تر که معمولا اندازه کوچکتری دارند و انعطاف پذیرترند از اون خارج میشن. اما مقدار زیادی زباله تر هنوز درون کیسه های در بسته باقی مونده. بازشدن این کیسه ها و جداکردن پسماند خشک ارزشمند اون توسط نیروی انسانی انجام میشه و دوباره جریان زباله ها وارد سرند دوم میشه تا دوباره زباله های تر از زباله های خشک باقی مونده جدا بشن.
به نظر خودم اگه ما زباله هامون رو اصلا با کیسه پلاستیکی توی سطل زباله نذاریم شاید بهتر باشه، به همین دلیل که گفتم.
میشه از این طریق نیروی انسانی درگیر رو کاهش داد و زباله ها راحت تر از طریق یک سرند و شاید در یک مرحله از هم جدا بشن.
یعنی به جای اینکه کیسه زباله رو تا سر کوچه ببریم خود سطل زباله رو تا اونجا ببریم و زباله ها رو بدون کیسه توی سطل بریزیم.
بعدشم می تونیم با مقداری آب سطل رو بشوریم.
اگه بدون پلاستیک زباله هارو تو سطل بریزیم خود من بیشتر از یه مقدار آب لازم دارم تا سطلمو بشورم. چون بو گرفته حتما باید یه بار با شوینده شسته بشه و یه بارم آبکشی بشه!
از اون گذشته مطمئنا یه سری زباله ها به دیواره سطل چسبیدن و فقط با دست یا شستن جدا میشن. خیلی کار کثیفیه.
شما درست میگی. الان به یه موقعیت غیرخوب رسیدیم:
1- وجود کیسه پلاستیک در خط تفکیک زباله مشکل آفرین هست.
2- نبود کیسه زباله باعث کثیف کاری می شود.
چه کنیم که این موقعیت غیرخوب به یه موقعیت خوب تبدیل بشه؟
تجربه بین المللی (ژاپن)
تا اونجا که میدونم اتفاقا در ژاپن کیسه های مقاومی برای زباله دارند که تحت فشار دستگاه کمپرس ماشین های جمع آوری هم پاره نمیشه. اما…
آیا اونها مثل ما همچین مشکلی در خط تفکیک زباله ندارند؟
آیا اونها زباله هاشون از مبدا تفکیک میشه؟
میشه در تکمیل این پازل به ما کمک کنید؟
@Maryam
ظاهرا مسأله کیسه های زباله تو مرحله پردازش، تو کشور خودمون هم حل شده.
تصویری که می بینید مربوط به مرحله تفکیک زباله ها در هاضم بیهوازی (واقع در شرق تهران) هست. ولی مطمئن نیستم ماژول «کیسه باز کن» روی دستگاه های مجتمع آرادکوه هم نصب باشه یا نه.
این ایده کمی جای کار داره.چون بوی ناشی از تعفن زباله ها باعث ایجاد ناخوشایندی از این راهکار میشه…