برای کسی که سالها کاربر ویندوز بوده و تصمیم به نصب لینوکس دارد کدام توزیع را مناسبتر میدانید؟
2 پسندیده
من اوبونتو استفاده می کنم راضی ام. به نظرم خیلی تناقضی با ذهن ویندوزی شده نداره. هر برنامه ای هم تا الان نیاز داشتم جستجو کردم معادل اوبونتویی شو پیدا کردم.
در کل پیشنهادم اینه که اول اصلی ترین نرم افزارایی که استفاده می کنید رو چک کنید که معادلش وجود داشته باشه بعد کوچ کنید.
4 پسندیده
اوبونتو پیشنهاد خوبیه، چون جامعه کاربری قوی‌ای داره و برای هر مشکلی که کاربرا بهش برخوردن تو وب مطلب پیدا میکنید.
در کنار چک کردن نرم‌افزارهای ویندوز، خوبه بدونین چرا دارین به سراغ لینوکس میرین. مثلا ممکنه بخواین از بسته شبیه‌سازی استفاده کنین که فقط نسخه‌ی redhat ازش در دسترس باشه و نسخه debian نداشته باشه. در این صورت خود به خود مشخصه چه لینوکسی رو باید انتخاب کنین.
5 پسندیده
من ابتدا سراغ اوبونتو رفتم. اوبونتو خیلی شبیه به ویندوزه. بیشتر کارها رو با UI انجام میده. برای کاربر فضولی مثل من که ترسی از خراب کردن نداشت، اوبونتو بارها خراب می‌شد.
دنیای اوبونتو کاربران زیادی داره. در زمینه‌های تخصصی گاهی به مشکل بر می‌خوریم. چون این کاربرهای زیاد عموما تخصص پیشرفته ندارند و اگر هم داشته‌باشند خیلی‌هاشون سرشون در برطرف کردن مشکل دیگران گرمه.
تا اینکه برای انجام یک پروژه تحت شبکه امنیتی لازم شد که Slackware رو نصب کنم. وقتی نصبش کردم متوجه شدم که خیلی کارها توش نیمه‌اتوماتیک انجام میشه. مورد اول نصب برنامه‌هاست که در ابتدای نصب یک سیستم‌عامل باهاش برخورد می‌کنیم. اسلکور یک ابزار کامپایل برنامه داره به نام Slackbuild.
اسلکبیلد یک کد به زبان Bash هست که اگر مدتی با Bash و سیستم‌عامل کار کنید می‌بینید که چقدر ساده و خلاصه نوشته شده. این کار خیلی به اسلکور انعطاف داده و شما برای تغییر نسخه برنامه‌ها روی سیستم‌عاملتون کار پیچیده‌ای لازم نیست انجام بدید. من تا به حال موفق به ساخت بسته برای اوبونتو نشدم. یک مقدار پیچیدگی‌هایی داره.
اسلکور عموما اجازه ورود موارد پیچیده به خودش رو نمی‌ده. بعد از کمی کار باهاش می‌بینید که بیشتر شبیه به یک کیت آموزشی یا یک پازل هست. چون همه چیز توش تکرار میشه. فقط عملکردها تغییر میکنن.
مورد بعدی تنظیمات اسلکور است. تنظیمات اسلکور معمولا به ساده‌ترین روش ممکن در دنیای لینوکس انجام میشه. اگر کدهای پیچیده اسلکور رو هم که باز کنید، می‌بینید که فهمشون سخت نیست. اگر آدم سخت‌کوشی باشید، اسلکور یک بازیچه خوبه.
البته این رو بگم که اسلکور یکی از پایدارترین سیستم‌عامل‌های موجوده. که البته دو نسخه داره. یک نسخه به سرعت آپدیت میشه و یک نسخه، نسخه پایدار هست و عموما برای سرورها استفاده میشه. در مورد نسخه پایدار اسلکور می‌گن که خیلی مهارت می‌خواد که از کار بندازیش. خود من از نسخه به‌روز اسلکور که current نام داره استفاده می‌کنم.
گاها سیستم من دچار ایرادهای خیلی عجیبی شده. مثل جمعه سیاه که در یک شب تمام اسلکورهایی که آپدیت کردند، گرافیک نداشتند و فقط به خط فرمان دسترسی داشتند. اون شب همه در چت‌روم‌های خط‌فرمان بودند 
ولی با توجه به سادگی ساختار لینوکس همان شب مشکل با هماهنگی کاربرها برطرف شد.
اسلکور گزینه خوبی برای درک مفاهیم لینوکس هست. موارد دیگه در مورد اسلکور، قدیمی‌ترین توزیع لینوکسه. تقریبا مادر تمام توزیع‌های موجود از جمله دبین، اوبونتو، آرچ و… مدیر اسلکور یک نفر هست به نام پاتریک ولکردینگ که گاهی برای رفع مواردی در لینوکستون می‌تونین به خودش ایمیل بزنید.
کاربران اسلکور زیاد نیستند. اما خیلی خودمونی و مهربان هستند. در چت‌روم‌های اوبونتو، دبین و… حرفی بجز موضوع صحبت خود توزیع نمی‌تونین بزنین وگرنه اخراجتون میکنن. ولی در چت‌روم‌های اسلکور کاربرها از شامی که خوردن و خاطرات روزانه خودشون هم صحبت میکنن.
اسلکور جاذبه زیادی داره. اگر افتادید داخلش، بیرون اومدن ازش کار سختیه. من الان چند ساله که قصد کردم به توزیع دیگری مهاجرت کنم. اما دل کندن از اسلکور کار خیلی سختیه. این رو اکثر کاربرهای اسکلور می‌گن.
اما در مقابل، آیا کم بودن تعداد کاربران اسکلور مشکلی ایجاد میکنه؟ خیر. کاربران اسکلور عموما متخصص هستند. و احترام زیادی برای هم قائلن. اگر شما مشکلی در دنیای لینوکس داشته‌باشید و کاربران بفهمند که شما از اسکلور استفاده میکنید، همکاری عالی با شما می‌کنند.
نکته جالب دیگر اسلکور سایت پشتیبانی اون هست. بر خلاف بسیاری توزیع‌ها که سایت اختصاصی برای پشتیبانی دارند، انجمن پشتیبانی اسلکور در linuxquestions.org قرار داره که البته سرور این سایت ایران رو تحریم کرده. و باید از روشی که آیپی شما مشخص نباشه واردش بشید. اما در دنیای لینوکس هرجا که بگید از اسلکور استفاده میکنید با شما همکاری می‌کنند.
سایت اسلکور
این تصویر اسلکور نسخه Live هست که دوسالی هست که توسط الین باب طراحی شده.
اضافه کنم که اسلکور قابلیت جالبی برای ساخت توزیع از روی خودش داره. توزیع Puppy که روی کوچکترین فلش‌مموری‌های موجود نصب میشه و شما با به همراه داشتن Puppy کامپیوتر خودتون رو همراهتون دارید. روی این توزیع قابل حمل میتونید نرم‌افزار نصب کنید. من در مدتی که دسترسی به کامپیوتر شخصی نداشتم از Puppy استفاده می‌کردم و در کافینت‌ها لینوکسم رو همیشه با خودم می‌بردم. Puppy یکی از شاخه‌های اسلکور هست.
5 پسندیده
@lolmol خیلی نکته مهمی گفت . اول ببینید میخواید چیکار کنید . دلیلتون چیه برای مهاجرت ؟ کدوم کار خاص تو لینوکس هست که مایلید انجام بدین ولی تو ویندوز نمیشه ؟ آیا میخواید فقط تجربش کنید ؟ میخواید برای بقیه کلاس بزارید بگید چقدر خاص هستید ؟
اگه سوالات بالا جواب قابل اطمینانی نداردن ، برای شما اوبونتو بهترین گزینه هست . اوبونتو توزیعی هست که هم به عنوان یه کاربر تازه کار میتونید استفاده های خانگی و اداری ساده رو داشته باشین خیلی گمراهتون نمیکنه و در کنارش اگر نیاز به انجام کار های تخصصی بود ترمینال در اختیارتون هست و در عین حال ظاهر اون به قدری خاص و ویژه و متفاوت هست که بهتون حس تنوع بده .
تنها نکته ای که باید بهش دقت کنید برای مهاجرت به عنوان یه تازه کار این هست که پارتیشن های شما NTFS که یه استاندارد پارتیشن بندی ویندوزی هست نباشن چون ممکنه به مشکل بخورید . سیستم فرمت بندی FAT32 مناسب هست برای کاربرانی که چند سیستم عامل استفاده میکنن .
در لینک زیر هم توزیع هایی از لینوکس که دقیقا مثل ویندوز طراحی شدن رو میتونید ببینید ولی به شخصه توصیه نمیکنم استفاده ازشون رو چون ممکنه کامیونیتی اوبونتو رو نداشته باشن
3 پسندیده
بنده یک سوال شخصی از شما دارم و اون اینکه برای منِ برنامه‌نویسِ نیمه‌حرفه‌ایِ ناآشنا به لینوکس، شروع با اسلکور می‌تونه کارا باشه یا خیر!؟
قبلا از اوبونتو و کالی هم استفاده کردم منتها به دلیل فقدانِ نرم‌افزارهایی که بهشون نیاز داشتم، مجبور به بازگشت به سیستم عاملِ ویندوز(که فوق‌العاده باهاش همیشه درگیرم، بس که ایراد داره 
) شدم
واقعیتش رو بخواید، به نظر من اسلکور بیشتر به درد کاربری می‌خوره که دوست داره با لینوکس بازی کنه و در لینوکس عمیق بشه.
خودم مدتی هست از اسلکور به اوبونتو برگشتم به چند دلیل: یکی اینکه اسلکور حاضر نشد به systemd مهاجرت کنه و به همین خاطر گاهی برنامه‌های به‌روز روی اون کار نمی‌کرد و دوم اینکه بوت شدنش زمان بیشتری می‌برد چون systemd بوت رو به صورت مالتی‌ترد انجام میده.
و الان که خودم اوبونتو نسخه LTS رو دارم خیلی عالی کار میکنه.
نسخه LTS به معنای Long Term Service هست که در حال حاضر میشه نسخه 18.04
تنها مشکلی که در اوبونتو برام وجود داشته نداشتن internet explorer بوده. اون هم در طول چند سال اخیر یکی دوبار پیش اومده و اون هم با نصب ویندوز مجازی در ویرچوال باکس قابل حل هست.
هرچند شاید مشکلات دیگه‌ای هم وجود داشته‌باشه که من متوجهش نشدم.
1 پسندیده
سلام. فرمت FAT32 محدودیت های زیادی داره. پیشنهاد من فرمت exfat که تقریبا هیچکدوم از محدودیت های FAT32 را نداره و از طرفی تقریبا همه سیستم عامل ها ازش ساپورت میکنن.
توزیع های لینوکسی در عمل زیاد با هم فرق نمی کنند. البته بعضی توزیع ها موضوعی هستند و اگر شما دنبال کاربرد خاصی باشید بهتون توصیه میشه. مثلا برای امنیت و هک، توزیع کالی پیشنهاد میشه و همینطور برای کاربردهای مدیا سنتر، وب سرور و … توزیع هایی با پکیج هایی از پیش نصب شده و کانفیگ مناسب وجود داره و کار شما رو کم میکنه.
البته چندتا میزکار مختلف برای لینوکس وجود داره که کاملا سلیقه ای و شما از هر توزیع که استفاده کنید میتونید میزکاری که با سلیقه تون جور تره نصب کنید. هر چند پیشنهاد میشه همون اول توزیع دانلود کنید که میزکار مورد علاقه تون از قبل نصب داشته باشه.
میز کار گنوم، یونیتی و kde تقریبا از همه معروف ترن. میزکار KDE بیشترین شباهت رو به ویندوز داره و از طرفی تاریخ جلالی در core کاملا پیشتیبانی میکنه. هرچند توزیع محبوبی نیست. ابونتو با میزکار KDE با نام کوبونتو می تونید از سایت رسمی ش دانلود کنید.
ابونتو به صورت پیشفرض با میزکار یونیتی منتشر میشه اما عوض کردنش با میزکار گنوم کار زیاد سختی نیست.
یه توضیح مهم:
توزیع های لینوکس بر اساس دو تا بیس مهم منتشر میشن. ردهت و دبیان. ردهت برای کاربران حرفه‌ای تر و عموما سیستم عامل های سرور بیس توصیه میشه. معروف ترین توزیع هاش centOS و فدورا است. اما دبیان بیشتر روی سیستم عامل دسکتاپ متمرکزه و معروف ترین توزیع ش اوبونتو س. البته یه سری توزیع های دیگه هم بر اساس ابونتو مثل مینت هستند که یکجورایی دبیان بیس حساب میشن.
1 پسندیده