مدتی پیش در جلسه با دکتر صالحی آشنا شدم. ایشان دکتر تغذیه هستند و تو اینترنت فیلم های ایشان را به راحتی می توانید پیدا کنید. مهم ترین نکته ای که ایشان به آن اشاره می کرد این بود که تقریبا تمام بیماری های انسان به جز تصادف ها و شکستگی ها، در نتیجه ی تغذیه ی نامناسب است. این بیماری ها که به آن ها بیماری های متابولیسم می گویند شامل چربی خون، قند خون، فشار خون، چاقی و کبد چرب است که در اثر این بیماری ها سایر بیماری ها هم ایجاد می شوند.
بدن ما هیچ ماده ی غذایی را نمی شناسد و ما هرگونه خوراکی را که بخوریم در بدن تجزیه می شود و مولکول های بسیار ریز قند و چربی و … هستند که وارد خون می شوند.
از آنجایی که برای تبدیل شدن مواد غذایی به انرژی به فاکتوری خاص نیاز داریم که این فاکتور در پوست غلات مثل برنج و گندم و … وجود دارد، اگر ما از خوراک هایی استفاده کنیم که در آن ها این فاکتور حذف شده باشد بدن توانایی تبدیل مواد به انرژی را از دست می دهد و ما دچار بیماری های مختلف می شویم.
دکتر صالحی مطلب جالبی گفتند این که وقتی صنعت نفت ایران ملی شد استالین هیئتی را به ایران فرستاد تا بررسی کنند که مردم ایران چرا اینقدر باهوش هستند. نتیجه این بود که تغذیه ی سالم موجب سلامتی بدنی و فکری جامعه ی آن روز ایران بود. استالین تدبیری اندیشید . او چندین کارخانه ی تولید آرد سفید را رایگان وارد ایران کرد تا مردم ایران دیگر نان سبوس دار نخورند. بدتر از آن اینکه در سال های بعد کارخانه های برنج کوبی هم شروع کردند به جدا سازی سبوس برنج از برنج تا برنج ظاهری زیبا داشته باشد و کاملا سفید رنگ شود. به نظر آقای دکتر صالحی دلیل عدم پیشرفت ایران و این همه مشکلات جامعه ی ما از تغذیه ی ناصحیح است و باید برای داشتن فرزندانی سالم و جامعه ای رو به رشد تغذیه ی خود و کودکانمان را صحیح کنیم.
پس برنج قهوه ای بخوریم. نان سبوس دار بخوریم. بعد از اینکه از کنجد و آفتابگردان و… روغن گرفتیم تفاله ی آن را دور نریزیم و استفاده کنیم.
به نظر شما آیا جامعه ی پیشرفته با تغذیه سالم ارتباطی دارد؟
ممنون از به اشتراک گذاری تجربه تون از آشنایی دکتر صالحی و انتقال دانش مرتبط 
با این موضوع موافقم که در جوامع پیشرفته تغذیه سالم‌تری پیش گرفته میشه، در واقع کشورهای توسعه یافته به دلیل طرز فکرشون برای بدن‌ها و سلامتی‌شون احترام و ارزش قائل هستن و حتما حواسشون هست از لحاظ غذایی هم به فکر خودشون باشن.
ولی با این موضوع موافق نیستم که دلیل عدم پیشرفت ایران و همه مشکلات جامعه‌مون از تغذیه ناسالممون میاد.
یعنی به نظرم رابطه بین تغذیه و پیشرفت جامعه، یا رابطه همبستگی هست و یا اگه رابطه علت و معلولی هست، به این شکل هست: جامعه که پیشرفته باشه به تغذیه سالمش رسیدگی میکنه.
جدا از این موضوع، در سبد غذایی خیلی از کشورهای غربی خبری از نان و برنج نیست. پس حتی در نبود نان و برنج هم میتونیم انسان‌های سالمی باشیم! همون طور که در موضوع اصلی اشاره شد، در ایران قدیم نان یک غذای کامل بود به دلیل اینکه آرد آن سبوس داشت. ولی متوجه نمیشم چرا نان هنوز در سفره ی ایرانی‌ها وجود داره و چه فایده‌ای برامون داره، اون هم با تمام مشکلاتی که نان‌های جوش‌شیرین دارِ کنونی برای دستگاه گوارشمون ایجاد میکنه! 
چرا نون هرچی بیشتر میمونه، هضمش راحتتره؟