دو تا جمله شعاری در ذهنم هست که مربوط به این موضوعه: «انسان ذهن است نه بدن»، اسم یه کتاب یوگاس که نخوندمش ولی اون قدر اسمش برام جالب بود که در ذهنم مونده. «عقل سالم در بدن سالم است»، ضرب المثلی هست که احتمالا همه شنیدیم و هیچ وقت قبولش نداشتم و به نظرم چیز عجیبی میومد فکر به اینکه کسی که بدنش سلامت کافی نداره ممکنه عاقل نباشه!
تجربه شخصی
من از بچگی تا بزرگسالی کلا ورزش رو تو برنامه م داشتم و هیچ وقت نمیتونستم بازی‌ها و فعالیت‌های بدنی رو از زندگیم حذف کنم.
ولی اخیرا، مدتی بود ورزش رو کنار گذاشته بودم، بدنم خموده‌تر و خسته‌تر از همیشه بود، در حدی که یه سربالایی با شیب تند طرف تجریش رو با دوستی می‌رفتم بالا و نسبت به ایشون کم آوردم! و یا هر از چند گاهی دردی در جایی از بدنم ظاهر میشد (پشتم، زانوم، …)، مثل مامانبزرگم بنده خدا!
اخیرا برگشتم سر عادت‌های ورزشی گذشته و نکته‌ی خیلی جالب توجه حس سلامت بدنی نیست. بلکه اتفاقی هست که در ذهنم و شیوه ی کار کردنش رخ داده. یه جور حس سرشار بودن ذهنی و تمایل به موفقیت بیشتر از همیشه.
و الان بعد از این تجربه شخصی، به ضرب المثل «عقل سالم در بدن سالم است» اعتماد پیدا کردم!
میدونم این اتفاقا در ذهن مربوط به هورمون هایی هست که موقع ورزش آزاد میشن، اطلاعات بیشتری از ساز و کار این هورمون ها در اختیار ندارم.