خیلی وقتا تو روزهای گرم، یافتن سایه نعمته و مسیرم رو کج میکنم به کوچه های پر از آپارتمان و برعکس تو روزهای سرد از کوچه ها فرار میکنم چون همین که به قسمت های آفتابی میرسم گرما وجودم رو پر میکنه.
واقعا مگه انرژی خورشیدی چقدر میتونه تفاوت ایجاد کنه؟ هوا که یه گاز هست که اتفاقا خیلی راحت هم میتونه جابجا شه و حرکت پخشی داشته باشه، یعنی انتظار دارم مولکول های هوا که گرم شدن و انرژی جنبشی شون بیشتر شده سریع بیان جای مولکول های هوایی که تو سایه از سرما خشکشون زده رو بگیرن! و خلاصه سایه ها و همسایه ها خیلی تفاوت دمایی نداشته باشن
خب این شاید به این مربوط باشه که وقتی تو سایه نیستیم نور خورشید داره مستقیم بهمون میتابه و گرممون میکنه. یعنی فکر نمی کنم جنب و جوش مولکول های هوا (مطابق با تعریف فیزیک از دما) تو قسمت سایه و آفتابی تفاوت چندانی با هم داشته باشه.
اصلا حواسم به تابش مستقیم نبود. اتفاقا الان که گفتین یادم اومد وقتایی که تو روز سرد تو آفتاب راه میرم اون سمتیم که به سمت خورشیده گرم میشه و لذت میبره، و سمت دیگه یخ میزنه.
یعنی پس همه ی این اختلاف دما از تابش مستقیمه، آیا میشه این تابش رو در روزهای سرد برای قسمت های دیگه ایجاد کرد؟ به وسیله ی ابزارهایی شاید؟ طوری که هم برف های مونده روی زمین زودتر آب شن و حرکت تو کوچه پس کوچه ها راحت تر بشه و هم خودمون گرم بشیم؟
تقریبا مشابه موضوع زیر ولی کمی راحت تر، مثلا با نصب یه سری انعکاس دهنده ی ساده در ارتفاعات کوچه ها:
اتفاقا بعضی جاها به مدت طولانی برف جمع میشه و تا مدت ها آب نمیشه برای همچین جاهایی به نظرم پیشنهاد خوبیه.
راجع به گرم کردن خودمون با نور خورشید هم: شاید بهتر باشه لباسی طراحی کنیم که نور خورشید رو بگیره و بعد از ذخیره سازی انرژی خورشیدی توزیعش کنه به سایر نقاط بدن.
یه پرسش : علت اختلاف دمای متوسط تو تابستون و زمستون چیه؟
به دلیل اختلاف زاویه ی تابش خورشید با زمین که باعث ایجاد فصل ها هم همون میشه:) یعنی تو یه مدت حدود شیش ماه نیمکره ی شمالی به خورشید نزدیکتره که تو این مدت اونجا تابستونه ونیمکره ی جنوبی زمستون و همین برعکس میشه توی فصل زمستون برای نیمکره شمالی وتابستون تو نیمکره ی جنوبی. چون زمین از محور خودش یه میزانی انحراف داره همیشه کج میچرخه.