از نظر من این موضوع به این خاطر هست که اکثر مردم از جاذبه‌های ایران خبر ندارن. یکی از این افراد خود من که اصلا نمیدونستم که ماسال گیلان یکی از قشنگ‌ترین جاهای شمال کشور هست که تا حالا به اونجا سفر نکردم و عنوان بهشت رو داره. یا حتی مشهد که اکثر مردم فقط برای زیارت به این شهر سفر می‌کنند و از جاهای دیدنی مشهد خبر ندارن. سفر با تورهای طبیعت‌گردی چند روزه و اقامت توی اقامتگاه های بوم گردی می تونه باعث بشه که مردم ایران بیشتر جاهای دیدنی ایران را بشناسند. به نظر من مجله ایرانگرد یکی از سایت‌هایی است که جاهای دیدنی ایران رو به خوبی معرفی کرده و همینطور سامانه www.irangard.com امکان اجاره ویلا و خرید تور داخلی داره و با پشتیبانی قوی که داشت من تونستم تور طبیعت گردی متناسب با بودجه خودم به جنگل دالخانی رو خرید کنم.
2 پسندیده
من که همین داخل رو هم دوست دارم
فقط تفرجگاه مصنوعی یا یه جای شلوغ نباشه . ابنیه تاریخی دور افتاده و طبیعت هایی که انسانها نباشند از نظر من از بناهای تاریخی پر بازدید و معروف و تفرجگاه های پر ازدحام بهتره.
اول اينكه تقريبا با @Ali_Shakeri و @SherV موافقم و البته در مورد «مردم ايران» نمي توانم نظر خاصي بدهم چون احتمالا طبق معمول(!) تحقيقي آزاد و حسابي در اين باره نشده و بدون استناد گفتن شايد چندان جالب نباشد اما حداقل در مورد خودم اينطور است كه اصلا حاضر نيستم آن اقامت به گفته ي شما «سطح پايين» خارجي را با اقامت لابد «سطح بالاي داخلي» تاخت بزنم!
«سطح بالا» و «سطح پايين» تعاريفي كاملا ذهني اند اما مي توانم با قاطعيت بالايي بگويم كه روابط خاص حاكم در مملكت ما مانع از تعريف درست آنچه شده كه در اينجا «سطح بالا» خوانده شده، مثلا هيچ وقت نمي شود «تركيش اير» را با «ماهان اير» در يك سطح قرار داد و البته تجربه نشان داده كه خيلي از هتل هاي پنج ستاره ايران شايد به گرد پاي سه ستاره هاي تركيه هم نرسند! شاخص ترين هتل هاي پنج ستاره ما همان هايي اند كه مصادره شدند، ساختمان هايي كه حتي از لحاظ ظاهري با 50 سال قبل تفاوت چنداني ندارند(البته كمي تيره تر شده اند) و با استاندارد هايي بسيار بسيار ضعيف اداره مي شوند!
براي ذكر مصيبتِ سفر هاي جاده اي هم همين آمار هولناك تصادفات جاده اي و رانندگي به شدت ناايمن راننده هاي ايراني كافي است (كه البته هر كدام تعصب خاصي به دست فرمانشان دارند!) و به اين ها اضافه كنيد وضعيت فاجعه بار استراحتگاه هاي بين راهي را(يك نمونه معروفش وضعيت آب چشم آور توالت ها است و فرهنگي كه در سفر جاده اي حسابي زير خط فقر است!)
در مجموع امكانات سفر در مملكت ما تا حد زيادي وجود ندارد مگر در انگشت شماري از مناطق مانند كيش البته آن هم به صورت حداقلي و از آنجايي كه شخصا هدفم از سفر، استراحت و لذت است ترجيح مي دهم اگر ماليه اي ماند، هر چند سال يك سفر حسابي به كشورهاي همسايه بروم تا اينكه هر سال در ترافيك هوايي و جاده اي با قيمت هاي نجومي جيب بُرانه(!)، «سفر را به خودم تحميل كنم»!
در ضمن علي جان(@Ali_Shakeri )اين داستان كيفيت و ارزاني يا حتي رجحان دادن اين بر آن فكر نكنم اين طرف آب چندان مصداقي داشته باشد كه سر اين قضيه خصوصا در اين يكي دو سال اخير همه چيز شده است بي كيفيت و گران!
حتي با كيفيت و گران هم ظاهرا وجود ندارد و اگر هم(يك در گوگول!!) وجود داشته باشد، جيب امثال من اصلا اصلا جوابگويش نيست!( البته همانش هم عمدتا بعد از مدتي بي كيفيت و الكي گران از آب در مي آيد!)