حدود يک ماه پيش در يک سخنرانی علمی در دانشگاه شريف حضور داشتم که در آن دکتر بهرام آسيابانپور از دانشگاه تگزاس ارائه داشتند. در اواخر سخنرانی ايشان از پروژه ای که روی آن کار می کردند صحبت کردند که موضوع آن اين بود که دستگاهی بسازند که بدون ورودی آب و خاک بتواند کشاورزی انجام دهد.
نحوه کار هم به اين صورت است که دستگاه (شبيه يک کانکس بزرگ ايزوله که قابل حمل است) با استفاده از پنل های خورشيدی انرژی برق توليد می کند و از آن انرژی برای تقطير رطوبت هوای بيرون استفاده می کند. از طرفی نحوه کشاورزی هم استفاده از املاح لازم در آب و رشد ريشه گياه در آب است.
اين شيوه ظاهرا روشی کاملا صنعتی شده است و ايشان می گفتند در سوپر مارکت های آنجا خيلی از سبزيجات را به همين شيوه به طور خيلی تازه از آب درآورده و همراه با ريشه آن به مشتری می فروشند. بخشی از انرژی برق به دست آمده نيز صرف کنترل دمای هوا و رطوبت هوای داخل می شود.
اين دستگاه چون قابل حمل هست حتی می تواند از دورريز مواد کشاورزی نيز جلوگيری کند زيرا هر وقت خريدار آن مواد پيدا شد محصول به طور مستقيم خارج و به دست مشتری می رسد. اين دستگاه برای آب و هوای گرم (با انرژی خورشيدی) و مرطوب (برای استفاده از رطوبت هوا) مثل مناطق جنوب کشور مناسب است. حتی به کاهش رطوبت هوا که گاهی اوقات برای مردم آزاردهنده است نيز کمک می کند.