به نظر من اولی از همه مهم‌تر است. در آلمان تبلیغات منفی علیه ایران بسیار قوی است. اگر به رسانه‌های راست و چپ آلمان نگاه کنید این را به وضوح می‌بینید. شاید فکر کنید که افراد تحصیل کرده تحت تاثیر پروپاگاندا قرار نمی‌گیرند در حالی که مشاهدات من خلاف این را نشان می‌دهد. این حجم از تبلیغات منفی برای هیچ کشور دیگری اجرا نشده است.
البته این نگاه متفاوت به ایران فقط محدود به رسانه‌ها نیست بلکه در روابط سیاسی هم قابل مشاهده است. برای مثال همکاران هندی و پاکستانی من در کمتر از یک ماه ویزای کار دریافت کرده‌اند بدون این که بخواهند در صف دریافت ویزا بمانند اما ایرانی‌ها علاوه بر تحمل یک صف شش ماهه معمولا بعد از سه تا هفت ماه ویزا دریافت می‌کنند.
در آلمان تصور کاملا نادرستی نسبت به ایران و ایرانی‌ها وجود دارد. بخش بزرگی از آن از طرف رسانه‌ها به وجود آمده است. گویی مردم آلمان اخبار منفی را بیشتر می‌پسندند به خصوص اگر درباره کشور خودشان نباشد. چیزی که از زندگی در آلمان دستگیرم شد این بود که مردم بر اساس شنیده‌ها قضاوت می‌کنند نه بر اساس واقعیت‌ها. مثلا این که آلمانی‌ها تحت تاثیر رسانه‌ها فکر می‌کنند که هند بالاترین آمار تجاوز در جهان را دارد در حالی که واقعیت چیز دیگری است.
در آخر این که تبلیغات منفی به قدری زیاد است که حتی ایرانی‌ها هم خودشان را به عنوان خطرناک‌ترین مردم جهان می‌شناسند. دیگر چه انتظاری می‌توان از اروپایی‌ها داشت که اغلب ایران را از نزدیک ندیده‌اند؟
دنباله موضوع فشار تبلیغاتی علیه ایران