##مشکل
همانطور که مشاهده می‌کنید، بهانه ایجاد مسیر دوچرخه چیزی فراتر از صرفا «ایجاد خط دوچرخه برای دوچرخه‌سواران» است. ایجاد مسیر دوچرخه از اساسی ترین زیرساختها برای تسهیل رفت و آمد با پاک ترین گونه حمل و نقل (بعد از پیاده‌روی) است.
شهرهایی مانند تهران بر پایه خودرو های فسیلی رشد و توسعه پیدا کرده اند ولی این بدان معنی نیست که قرار است به همین شکل رشد کنند.
خیلی از شهرهای دیگر دنیا هم به همین شکل در حال رشد بودند اما در حال حاضر تغییر مسیر داده و به سمت طراحی برای حمل و نقل غیر فسیلی پیش می روند.
مجموعه بازچرخ، همانطور که از اسمش پیداست، در پی بوجود آوردن زمینه‌ای است برای “بازتعریف” مفاهیم شهری، مفاهیمی مانند حمل و نقل کارآمد، یا بازگرداندن وسایل حمل و نقل کارآمد مانند دوچرخه به خیابانهای شهرمان که پر است از گونه های غیر کارآمد رفت و آمد های شهری.
##راهکار
بازچرخ در فاز یک از مجموعه فعالیتهایش، در پی ایجاد زمینه و گفتمان «ضرورت به وجود آمدن مسیر دوچرخه در خیابانهای اصلی و فرعی شهر تهران» است. در این راستا فعالیتهای اجتماعی نظیر برگزاری برنامه های دوچرخه سواری با هدف ایجاد مسیر دوچرخه و با رویکرد آگاه سازی همشهریان و مسئولان نسبت به ایجاد زیرساخت برای این گونه از حمل و نقل است. البته در تلاش است تا از ابزارها و رسانه های خلاق برای آگاه سازی در این راستا استفاده کند.
بازچرخ معتقد است فاز یک در ایجاد تغییر، آگاه سازی و زمینه سازی نسبت به مشکل و در نهایت نسبت به حل مشکل است. بازچرخ در نظر دارد تا با بوجود آوردن گفتمان ایجاد خط دوچرخه٬،گروه ها، افراد و سازمانهایی که در این رابطه توانایی اجرایی و همکاری دارند را وارد فاز اجرایی کند.
مسیر ویژه دوچرخه در سطح شهر یعنی:
- دوچرخه سواران بیشتر
- امنیت بیشتر برای دوچرخه سوارن
- کاهش تردد خودروهای تک سرنشین؛ کاهش ترافیک
- کاهش آلودگی هوا برای همه
توجه به ایجاد مسیر دوچرخه یعنی:
- کاهش ایجاد بزرگراه ها و خیابانهای عریض برای حرکت خودرو های سوخت فسیلی
- افزایش ایمنی و سلامت برای شهروندان
- افزایش قوانین عبور و مرور برای خودرو های شخصی
- دسترسی آسان تر به نقاط مختلف شهر.
بیشتر خیابانهای تهران بر خلاف تصور رایج قابلیت ایجاد مسیر دوچرخه دارند، خیابانهایی عریض با تعداد لاین بالا.
در همه شهرهای دوچرخه محور، دوچرخه سواران اجازه استفاده از مسیر ویژه اتوبوس (مانند مسیر BRT) را دارند.
“توقف” احداث و گسترش بزرگراهها یعنی؛ پیشگیری از هزینه های سنگین ترافیک، مصرف سوخت و آلودگی هوا.
«تلاش هر ایرانی برای گستراندن مسیرهای ایمن دوچرخه در خیابانها، یک روش موثر و کم عارضه برای پیشگیری و درمان بیماریهای جسمی و روانی می باشد.» دکتر محمد زکریا پزشکی
حضور بیشتر دوچرخه سواران در سطح شهر؛ آغاز مهاجرت از “فرهنگ خودرو شخصی” به “فرهنگ دوچرخه” است. در سه شنبه های بدون خودرو برای ایجاد مسیر ویژه دوچرخه، رکاب می زنیم.
و در نهایت، هر چه بیشتر فضا را به پیاده راه، مسیر دوچرخه و حمل ونقل عمومی بدهیم؛ خود بخود شهرمان خود را با این گونه ها از حمل و نقل تطبیق می‌دهد. همانطور که تا به حال شهرمان خود و ما را با اتومبیل تطبیق داد!
Jan Gehl در کتاب “شهر انسانی” می گوید:
«ما ابتدا شهرها را شکل می‌دهیم و طراحی میکنیم، و بعد شهرها ما راشکل می‌دهند.»
بازچرخ به دنبال باز شکل دهی/باز طراحی شهر است.
یکی از دغدغه های اساسی بنده این است که چگونه بجای طراحی یا بازطراحی گونه های رایج حمل و نقل (مانند خودرو شخصی)، حمل و نقل را به عنوان واحدی از نیاز های انسانی طراحی کنیم!؟
یعنی بجای طراحی خودرو، رفت و آمد (حمل و نقل) طراحی کنیم 