من رشته ام کشاورزی نیست ولی میدونم که کلن درخت 2 یا 3 سال اول نیاز آبیش بیشتره. نکته بعدی اینکه میشه یه جورایی تربیتش کرد که به کم آبی مقاومت بشه که آبیاری کوزه ای برای همین منظور در نظر بود که شیوه جدیدش رو میگن واترباکس که گرون در میاد. همینطور کلن گیاهای بومی منطقه کم آب و گرم و خشک به کم آبی مقاومت هستن. برای همین بادام و پسته مد نظر بود چون من خوم درخت پسته داشتم و مثل بقیه درختای مثل گیلاس هر 4 روز یکبار آبیاری میکردم تو تابستون ولی بار نمی داد بعدن فهمیدم که میزان آبیاریم زیاد بوده و هر 15 روز یکبار هم براش زیاده ولی هنوز امتحان نکردم امسال باید ببینیم چی میشه.
راستش کلن با حرکت قهر آمیز مخالفم و از طرفی هم نمیدونم که اینکار رو میشه کرد یا نه از نظر قانونی. ولی اینکه باید مسئولیت پذیر باشیم تو این کار رو به شدت قبول دارم و سوال دیگه ای هم به صورت جمعی مطرح شد که چجوری ملت رو تشویق به این کار کنیم برای همین هدف بود.
لینک هم که فرستادین خیلی خوب بود شما چه ایده ای دارین که برای این کار بشه حامی ایجاد کرد؟ من یسری صحبت کردم و فهمیدم انجمن فارق التحصيلان دانشگاه شریف پارسال یا سال قبلش به ازای هر فارق التحصيلی یه درخت سمت شرق تهران کاشته شاید برا علم و صنعت هم بشه ولی باید یه راه جمعی هم براش باشه.
به نظرم برا این راهکار، حداقل چهار تا منبع لازمه توسط افراد تامین شه:
برای هر آدم پایه ای لازمه دو تا چی مشخص باشه:
الان کدوم منابع تامین شدن؟
اگه این فرد بخواد از این منابع تامین کنه، باس دقیقا کی، کجا، چی کار کنه؟
تا فرد بتونه به راحتی تصمیم بگیره که چه منبعی رو به چه صورتی تهیه کنه.
##پیشنهاد
سفر یه نفر آدم پایه‌ی فرضی رو در حرکت بین این منابع در راهکار ذهنت توصیف کن تا بعد بهت بگم چه جوری از تکنولوژی برا ایجاد چنین سفری میشه بهره برد.
منظورم از سفر یه آدم پایه ی فرضی چنین چیزی هست:
«لاله» وارد اپ ما میشه، اولین چیزی که میبینه عکس به روز درخت قبلی هست که با کمک منبعی که لاله تامین کرده کاشته شده، و دکمه ی به اشتراک گذاری این درخت در اینستای لاله به مناسبت ۶۷ روزه شدن درخت.
بعد از به اشتراک گذاری، لاله روی نقشه ی پیش زمینه یه سری جاهای سبز، یه سری لکه‌های قهوه‌ای و یه سری لکه‌های آبی میبینه. لاله روی یکی از لکه‌های آبی کلیک میکنه، زوم این میشه و در این ناحیه کوزه‌هایی که در حال حاضر آب کافی دارن رو نمایش میده. بلا بلا بلا!
این mission statement به نظرم ایده آل گرایانه س ;-) من رو یاد یه نهضت جهادی میندازه! به جای این نهضت اگه یه سیستم راه بیفته در بلندمدت پایدارتر هست.
تعریف سیستم: مجموعه‌ای از اجزا، ورودی‌ها و حلقه‌های فیدبک که خروجی مورد نظر رو تولید میکنن.
اخیرا به بات تلگرامی درخت تهران خوردم که داره تلاش میکنه فرایند درختکاری رو تسهیل کنه و در ضمن از تکنولوژی و فضای مجازی هم کمک بگیره برا خبررسانی و پیدا کردن افراد پای کار.
بات رو نسبتا ساده چیدن:
هدف از کار: در توصیفش نوشته «ما یه سری جوونیم که میخوایم یه عالمه درخت بکاریم، اگه میخوای تو هم میتونی همراهمون شی!».
قدم‌هایی که تو میتونی برداری برا همراهی: ۱- درخت بکار، ۲- ما رو پروموت کن.
قدم ۱: میتونی خودت ابزار ببری یا از ابزار این جوونا کمک بگیری. در ضمن میتونی کسی رو هم با خودت ببری!
قدم ۲: یه بنر برات میسازن که توش عکس و اسمت رو که خودت دادی گذاشتن و تو میذاریش تو اینستاگرامت با هشتگ مشخص. مثلا عکس پادپُرس رو این شکلی ساختن:
همه ی اینا هیچ چیز خاصی نیست، ولی باعث میشه ادم همراه بشه با حرکت. به دلیل سادگی و مشخص بودنش. برا ایده ی درختکاری چریکی هم همچین قدم‌های شفاف و بیانیه ماموریت ساده ای لازمه تا ادما بتونن پایه شن. اون قدم ها و توصیف چی هستن؟
[quote=“Mehrdad_Roshan, post:21, topic:**3766”]
شما چه ایده ای دارین که برای این کار بشه حامی ایجاد کرد؟[/quote]
چه نوع حامی ای مدنظرتون هست؟ اگر چیزی رو جا نیاندازم به دو نوع مشارکت کننده نیاز هست:
کسانی که نهال در اختیار شما بذارن: این اتفاق همین الان ازطریق خیلی ازشهرداری ها و منابع طبیعی داره انجام میشه. فکر کنم برای همچین چیزی که شما مدنظرتون هست باید باهاشون هماهنگ کنید تا از قبل همچین امکاناتی رو براتون آماده کنن مثل: نهال و یا احیانا کندن زمین و ابزار.
کسانی که در کاشت و نگهداری درخت کمک کنن: این افراد رو هم میشه از طریق فراخوان در گروه های فعال در این زمینه و گروه های طبیعت گردی به نظرم پیدا کرد.
فقط مهمترین کار: اینکه چطور این اعتماد عمومی جلب بشه که درختان تحت نگهداری باقی خواهند موند. که راهکاری که بچه ها اینجا دادن به نظرم قابل اجرا باشه.
این هم تصویر نهال هایی که اسفند سال قبل کاشته بودیم. انگار بهار و تابستون امسال سبز بودن و الان منتظر بهار… حالشون خوب بود انگار .
نتیجه ی بحثی که با یکی از دوستان فضای سبز شهرداری داشتیم:
درخت های شهری در چهار محیط در حال تخریب هستن:
درخت های داخل خانه های مسکونی، برای قطع و تخریب این درخت ها جریمه ای بسته به عمر درخت در نظر میگیره که ممکنه حدود 50-60 تومن هم در بیاد. افراد با پرداخت این جریمه میتونن درخت ها رو قطع کنن و خونه هاشون رو توسعه بدن.
این هزینه برای کاشت و بزرگ کردن درخت های بیشتر استفاده میشه. ولی معمولا چنین جریمه هایی از طرق مختلف دور زده میشه و اتفاق قانونی به درستی نمیفته.
باغ های قدیمی که به دلیل بی آبی و در ضمن به صرفه نبودن، تغییر کاربری میدن و از باغ به خانه و ساختمان تبدیل میشن.
فضاهای شهرداری شامل کوچه ها و خیابون ها. کاشت درخت در این نواحی توسط شهرداری انجام میشه، بسته به تراکم درختهای ناحیه و یا درخواست افراد. رسیدگی به این درختا، مثلا هرس کردن درخت، سمپاشی، کود دادن بر عهده شهرداری هست. و نگهداری از این درخت ها ، شامل اب دادن و همین طور خراب نکردن درخت ها برعهده ی خود افراد.
و بزرگترین دلیل خشک شدن این دسته درخت ها ، نگهداری نامناسب ازشون هست: بسته شدن طوقه های دور درخت به دلیل اسفالت خیابون، شیرابه زباله که از کیسه های زباله پای درخت تراوش میشه، شن و نمکی که در موقع برف بر روی جاده ها پاشیده میشه و در نهایت به داخل باغچه ی کنار خیابون جارو میشه و … .
فضاهای کمربند شهر که با توسعه ی شهرها از بین میره. مثلا اخیرا توسعه ی اتوبان همت به سمت کرج باعث تخریب کوه های منطقه و در نتیجه درخت های این کوه ها شده و حدود 11000 درخت کاج در اثر توسعه ی این اتوبان از بین رفته.
هر خانه یه شناسنامه داره که اطلاعات تعداد درخت های آن موجود هست و این اطلاعات در اختیار سازمان پارک ها قرار داره. شناسنامه محله که تعداد درخت های اون محله و نوع درخت ها رو داره هم در اختیار فضای سبز شهرداری هست.
##مشارکت مردم در نگهداری از درخت ها
یکی از طرح هایی که اخیرا شهرداری کرج پیش گرفته بود، آزادسازی طوقه های درخت ها در یکی از مناطق قدیمی ساز کرج بوده. دور هر درخت یه چاله ی یه متری میکندن و جدول مانندی هم دورش میچیدن. طوری که درخت فضای کافی برای آب و نفس داشته باشه.
به ازای هر درخت حدود ۵۰ تومن هزینه داشته. یه اتفاق عجیبی که افتاده نحوه برخورد بعضی افراد بوده: اعتراض به اینکه مثلا ماشینشون نمیتونه بره تو پارکینگ و یا پاشون به گودال گیر کرده. و … .
خود روز درختکاری رو میتوان خیلی بهتر برگزار کرد. به عنوان مثال مراکز مربوط به فضای سبز درختهای مورد نظر و مناسب از نظر میزان آب مصرفی و کمک به پاکیزگی هوا رو انتخاب کنند بعد در مناطق خاص اجازه بدهند که مردم نهال مورد نظر خودشون رو با یک پلاکارد مناسب در کنارش بکارند مثلا اسم خودشان روی این پلاکارد باشه یا به نام فرزند خودشون درخت بکارند و روند رشد این درخت رو طی سالها ببینند و زمانی به همون پارک بروند و ببینند درختی که فرضا هنگام یک سالگی فرزندشان کاشته شده امروز با نام او یک درخت سترگ و استوار است. به نظر بار آموزشی _ نوستالژیک خوبی هم داره
.
