راجع به نشریات مختلف با دوستی آگاه در این زمینه و اهل ترجمه کتاب، گپ و گفت میکردیم و اطلاعاتی دادن که ارزشمند هست، و البته صرفا نظر و توصیه‌های اون دوست هستن و مرجع خاصی براش ندارم. اینجا منتقل میکنم شاید به درد کسی بخوره:
«نشر نی را شاید بشه بهترین ناشر خصوصی دانست. در زمینه جامعه‌شناسی بسیار فعال هست. الان در زمینه ادبیات هم کتاب‌های خیلی خوبی در می‌آورد.
نشر ماهی عالیه. از رمان و ادبیات داستانی کوتاه گرفته تا فلسفه و جامعه‌شناسی. و حتی یک سری کارهای a very short introduction از مجموعه آکسفورد رو هم ترجمه کردن، مثلاً کتابی با عنوان «عکاسی». کتاب‌های بسیار خواندنی و خوبی هم در حوزه تاریخ در آوردن.
نشر ماهی خیلی چیزهای جدید رو وارد جامعه کرده و بسیار هم پرکار هستش.
نشر مرکز هم از دیگر ناشرهای خصوصی خیلی خوب هستش. باز هم طیف کاریش از ادبیات تا فلسفه و تاریخ و جامعه‌شناسی رو در برمی‌گیره.
نشر کارنامه کیفیت کارهایش عالین. یعنی از نظر قیافه و شمایل بهترین ناشر هستش. اما تعداد کارهایی که در آوردن محدوده. از تاریخ دارن تا رمان. ولی کارهایی که در آوردن حرف ندارن.
اما کاری که نشر کارنامه کرده این بوده که کیفیت در آوردن کتاب ترقی داده. الان اگه کسی بخواد حرفی در مورد کیفیت (از جنبه فیزیکی کتاب گرفته تا جنبه ترجمه‌ای و تالیفی) نشر کارنامه هست که با اون سنجیده بشه.
معمولاً مترجم‌های خوب با این ناشرها کار میکنن. البته لزوماً چنین نیست. یا اینکه کاملاً این طور نیست. به هر حال روند کاری خوب این است که ناشر، مولف(مترجم) با هم کار کنند. و اگر این افراد خوش‌ذوق و باسواد باشند نتیجه عالی میشه.
نشر نو باز هم یکی دیگر از ناشرهای خیلی مطرح و خوب هستش. زمینه کاریشون از روان‌شناسی گرفته تا رمان و تاریخ و جامعه‌شناسی رو در بر می‌گیره.
انتشارات فرهنگ معاصر هم که در زمینه کتاب‌های مرجع حرف اول و (به نظر من) حرف آخر رو می‌زنه.
یه نکته‌ای در مورد ناشر برای من مهم هستش و اون اینه که می‌تونه جلوتر از مترجم و نویسنده‌هاش باشه، و خط بده. این ناشرهایی که معرفی کردم از نظر من این چنین هستن.
چند تا ناشر جوان هم هست که نویدبخش به نظر می‌رسن، اما هنوز باید کتاب‌های بیشتری ازشون در بیاد تا بشه واقعاً در موردشون صحبت کرد.»