این روزها بحث بنزین و کالاهای اساسی باز هم داغ شده. بحث به طور کلی به سوبسید برای کالاهای خاص به طور عمومی برمیگرده. به نظرتون دولت باید با این مسئله چطور برخورد کنه؟ وقتی این کالاهای با تورم افزایش پیدا نمیکنن، به این معنی هست که میزان سوبسید به انداز‌ه زیادی افزایش پیدا کرده و فشار بودجه هر سال بیشتر میشه.
طرفدارهای حفظ سوبسید به شکل عمومی، به این استدلال میکنن که حفظ قیمت در سطح مناسبی به حفظ سطح زندگی حداقلی برای افراد در قشر ضعیف و متوسط جامعه کمک میکنه. از طرفی ایجاد سوبسید هدفمند به دلیل تجربه‌های فساد میتونه به شکاف طبقاتی دامن بزنه.
از طرفی، طرفدارهای حذف سوبسید از کالاهای پرمصرف به این استناد میکنن که این سوبسید در عمل به قشر ثروتمند کمک میکنه بیشتر خرید کنن و در نتیجه بیشتر از این سوبسید استفاده کنن. در حالیکه دولت با برنامه‌ریزی مناسب میتونه صرفه‌جویی ناشی از سوبسید رو به طریقی مناسب به دست مصرف‌کننده برسونه.
با وضعیت فعلی، به نظرتون کدوم راه برای دولت موثرتره؟
