دخالت در زندگی دیگران، مثلاً برای کمک تا چه حد مجازه؟ چه آسیب‌های روانی متوجه افرادی که مورد دخالت قرار می‌گیرند میشه؟ آیا دخالت در امور دیگران نوعی ویژگی مثبت است یا نوعی عادت روانی منفی؟
مرز بین کمک و راهنمایی با دخالت کجاست؟ کی و کجا دخالت مجاز یا لازمه؟
کی و کجا بهتون گفتن دخالت نکن یا به کسی گفتید دخالت نکن؟
دخالت نکن یعنی به تو ربطی نداره؟
چه نمونه یا تجربه‌هایی از دخالت سراغ دارید؟
تجربه شخصیم: والا در مورد نظراتی که به افراد میدیم یا میدم تقریباً همشون دخالته چون در دو حالت باید نظر بدم یکی اینکه ازم بخوان یکی هم اینکه در زندگی شخصی خودم تاثیر داشته باشه. ولی فرهنگی که برای من تعریف شده می گه دلسوز باش و اگر جایی چیزی به نظرت میاد بگو. پس شاید از سر دلسوزی گاهی نظری به کسی بدم که تاثیری در زندگیم نداره مثلن:
این یه به کم داره یعنی باید باشه “به تو ربطی نداره”
ممنون از دخالتت، این واقعاً به تو هم ربط داره. منم به پاس این دخالتت کمی دخالت می‌کنم پیامتو ویرایش می‌کنم. امیدوارم نگی به تو ربطی نداره 
شما معلم هستین؟…
خوب می‌دونی که چرا می‌پرسی؟ نکنه میخوای دخالت کنی؟ شایدم میخوای بهم اجازه بدی دخالت کنم؟
کلاس آموزش املا ندارین توی تابستون؟ 
خوب فکر کنم باید با مسؤولای پادپرس یه جلسه بذاریم چون خیلی متقاضی زیاد شده.
خوب حالا تا بیان بذار یکم توصیه دخالت وار کنم:
بیشتر اشکالات از تند نوشتن و دل ندادن به درس یعنی به پادپرسه. شما کمی با آرامش بنویس،
اصلاً ننویس
یعنی منظورم اینه که با آرامش ننویس فقط بنویس چون سابقه ناپدید شدن و فرار از کلاس یعنی پادپرس داری همینجوری بنویس قبوله.
یه کار دیگه هم اگه اذیت نمی‌شی بکن وقتی نوشتی و ذخیره کردی یه نگاه بنداز، با خودتم مهربون باش همونطور که تو نوشته من یه به به چشمت اومد به نوشته خودتم نگاه کن ببین به‌ای چیزی جا نیفتاده یا به نه‌ای ته‌ای په‌ای ثه‌ای چیزی تبدیل نشده؟
اگه نتونستی بخونی صدام کن ولی فک کنم خوندنت بهتر از نوشتنت باشه.
جواب سادس تا وقتی از ما کمک نخواستن و تا جایی که خودشون محدود میکنن حیطه کمک کردنمون رو بخوایم بیشتر بگیم میشه دخالت