با فرض اینکه مرزهای گیتی یا جهان هستی در حال منبسط شدن با یه آهنگ رو به افزایش هست، پس یعنی یه انتهایی داره که این یعنی بیرون از این مرز هم معنی پیدا میکنه. تو تجسم کردن این موضوع یه مقدار مشکل دارم. یعنی وقتی یه جایی این مطالب رو میخونم این سوال میاد تو ذهنم که:
پرسش
خارج از مرزهای گیتی یا جهان هستی چی وجود داره؟
و چیزی که گیجم میکنه: اگه جهان ماورای ما محدود به مرزهایی هست یعنی خودش درون یک فضای دیگه محدود شده!؟ یعنی بیرون داره؟! یه چیزی مثل عکس زیر میاد تو ذهنم:
فقط مشکلش اینجاست که “nothing” برام معنا پیدا نمیکنه.
هیچکس نمی‌داند. اما دانشمندان بر اساس دیدگاه‌های فلسفی‌شان در این باره نظر داده‌اند. برای مثال آلبرت آینشتاین معتقد بوده که جهان به لحاظ فضایی محدود است.
پس چرا ما نمی‌توانیم فضای محدود را تصور کنیم؟ ذهن ما هندسه حاکم بر فضا را اقلیدسی تصور می‌کند. یک مثال می‌زنم:
یک مکعب فرضی را در نظر بگیرید و آن را در نقطه‌ای از فضا قرار دهید. سپس اجسام مکعبی مشابه را به همین ترتیب روی هم بچینید. این کار را در سه بعد انجام دهید. مکعب‌ها همگی هم اندازه هستند و به این ترتیب با این کار می‌توانیم فضا را بپوشانیم. فرایند چیدن مکعب‌ها را می‌توانیم تا بی‌نهایت ادامه دهیم و بنابراین تا بی‌نهایت شاهد گسترش فضا باشیم.
حالا یک آزمایش دیگر را در نظر بگیرید با این تفاوت که این بار هندسه حاکم بر فضا را یک هندسه غیراقلیدسی تصور کنید. من متریک این هندسه را این‌گونه می‌سازم:
یک مکعب را با طول واحد در نقطه‌ای از فضا تصور کنید. این بار مسئله را یک بعدی در نظر بگیرید چرا که تجسم سه بعدی دشوار است. فرض کنید هندسه حاکم بر فضا به گونه‌ای باشد که بعد از قرار دادن مکعب اول، طول مکعب دوم در راستای x نصف مکعب اول باشد، به همین ترتیب مکعب‌ها را پشت سر هم می‌چینیم در حالی که طول مکعب n ام نصف مکعب n-1 ام است. این کار را می‌توان به صورت نامتناهی تکرار کرد اما این بار ابعاد فضا محدود است 1 + \frac{1}{2} + \frac{1}{4} + \cdots = 1+ \sum_{n=1}^{\infty} \left( \frac{1}{2} \right)^n
زیرا این سری که طول فضا را نمایش می‌دهد، همگرا است.
اگه شروع جهان رو بیگ بنگ بدونیم چقدر میتونیم مطمئن باشیم بیگ بنگ [های ] دیگه ای رخ نداده باشه؟ تصور من یه عالمه جهان حاصل از بیگ بنگ های متفاته و اون چیزی رو که شما میگی nothing من فضای بین جهان های متفاوت میبینم. مثل فاصله بین ستاره ها تو جهانی که تو تصویر هست. متاسفانه نظریه ای پشت حرفم نیست و فقط تصور ذهنیمو گفتم
البته سررشته ای هم تو فیزیک ندارم!
تقریبا میشه گفت که در حال حاضر ضعیتفرین بخش فیزیک در همین قسمت هست. با وجود اینکه حرف @Karim_Pazoki تا حدی خام هست ولی نکات جالبی توش هست. اینکه گیتی به مفهوم جهان کلاسیک چه شکل و چه مرزی داره بسیار به آینده نظریات بنیادی فیزیک بستگی داره. مثال: ممکنه خلا بیرون جهان قابل مشاهده نباشه و مثلا با جرم تاریک پر شده باشه.
چیزی که تقریبا با نظریات کنونی مطمئنیم اینه که گیتی با تعریف بالا محدوده ولی با شتاب در حال انبساطه. چیزی که @Karim_Pazoki در مورد بیگ بنگ چندگانه گفتن یکی از نظریات جالبیه که طرفدارهای خاص و البته بسیار معروفی مثل راجر پنروز داره.
چرا قابل تصور نیست؟ برای من برعکسش بیشتر عجیبه!
همونطوری که گفتم نظریات پذیرفته شده اینه که محدود هست و بیرون داره. ولی تا وقتی ماده قابل آزمون در فضائی نداشته باشیم، اطلاعاتی از فضا نمیتونیم داشته باشیم.
یه نکته ساده: ما همین وضعیت رو در مقیاس بسیار کوچک هم داریم، یعنی در مورد ابعاد پائینتر از ابعاد پلانک، حرفی نداریم بزنیم.
منظورم مرز خارج از universe بود. ولی در کل مشکلی که داشتم در تجسم کردن کیهان بود. مطالب و فرضیاتی که وجود داره کمکی بهم نمی کرد. این بود که گفتم بذار از قدرت تجسم بقیه کمک بگیرم.
خلا در واقع همون nothing هست به نظرم.
فضاهایی که روی خط زمان حرکت میکنند.
اگر کل universe خودمون رو حاصل تقاطع بُعد زمان و مکان بدونیم و بُعد مکان رو x و بُعد زمان رو y بنامیم، جاهای خالی x=0 تلقی میشه. اما اینکه بیرون از universe چی هست درکش یکمی تجسمش هم مشکله چون وقتی ما در این جهان هستیم یعنی چیزهایی که در این بعد (که حاصل تقاطع x و y هست) وجود داره رو میتونیم درک و یا تخیل کنیم. تخیل کردن چیزی که خارج از universe هست میتونه جالب باشه. واقعا نمیتونم خارج از زمان و مکان تخیل کنم. شما میتونید؟
