گاها دیده ام که کسی نقاشی از منظره را دوست دارد کس دیگری شاید تابلوئی از امواج خروشان دریا را دوست داشته باشد . یکی کویر را با شکوه میداند و دیگری دشت سرسبز را می پسندد.
برای من تابلوئی زیبا ازحضرت حافظ بی نظیرترین تابلو نقاشی هست
خانه
حافظ
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶
زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست
نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان
نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست
سر فرا گوش من آورد به آواز حزین
گفت ای عاشق دیرینه من خوابت هست
عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نشود باده پرست
برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تحفه به ما روز الست
آن چه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم
اگر از خمر بهشت است وگر باده مست
خنده جام می و زلف گره گیر نگار
ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست
با توجه به تعبیرتون از تابلوی نقاشی، من تابلوهای انسانی رو ترجیح میدم، یعنی دیدن اوج توانایی یه انسان فرای محدودیت های ذهنی و جسمی. آخرین تابلوی زیبایی که دیدم این بود: