میدونیم که گیاهان چقدر میتونن مفید باشن و گفتن مزایاشون هم تکرار مکررات هست.
از طرفی هر روز شاهد این هستیم که پوشش گیاهی کشور در حال کم شدن هست.
ولی خوب یه خوبی هست اونم اینکه افراد زیادی در طول هفته به طبیعت میرن چه برای لذت بردن ازش چه برای رفتن به محل کارشون.
اگه بتونیم این افراد رو ترغیب کنیم که توی این سفر هاشون یه دخت بکارن و ازش مراقبت کنن دوباره میتونیم شاهد این باشیم که پوشش گیاهی کشور بهبود پیدا کنه.
حالا سوال یک میلیون دلاری اینه که" چیکار کنیم که مردم تشویق بشن درخت بکارن؟"
یه گذشته ای که من و شاید خیلی های دیگه راجع به این موضوع داریم که شاید بتونه ما رو به حل مسئله به صورت جمعی نزدیکتر کنه اینه:
خدا رحمتشون کنه.
پس نظرت اینه که بهانه سازی کنیم گاهی؟
خیلی از مردم به این کار علاقه دارن و اگر وقتش رو داشته باشن حاضرن حتی اونو به عنوان تفریحشون انجام بدن.
(نه تنها آب دادن به گیاه ها، بلکه حتی کاشتن گیاه ها).
ولی یک مشکلی هست. اونم اینه که این کار اگر سازماندهی بشه، خیلی باز خورد بهتری داره.
مثلا کمپین هایی راه بیفتن که مثلا قرار بذارن که هر جمعه یه جا قرار بذارن و برن اونجا رو آب یاری و حتی درخت کاری کنن.
یکی دیگه از راه حل ها اینه که اونی که گیاه رو میکاره، یه نقاشی قشنگ که مفهومش این باشه که مثلا فلان روز ها با این درخت آب بدید رو بذاره کنار اون گیاه(وقتی گیاه بزرگ بشه حتی میشه اون نقاشی رو به درخت آویزون کرد که هم جنبه ی اطلاع رسانی داشته باشه و هم جنبه ی تزیین گیاه)
شاید. و در ضمن بهمون یادآوری هم بشه گهگاهی که شما یه همچین بهونه ای داری واسه رفتن به ددر دودور!
به نظرت راهی هست که بشه این سازمان دهی رو خیلی عملی انجام داد؟
من خودم به فکر یه ایده کلیشه ای به نام اپ بودم که توش محل درختی که به آب نیاز داره مشخص باشه و با توجه به اینکه شما چقدر می خوای توی طبیعن باشی بهت پیشنهاد بده کجا بری مثلن کمپ بزنی و کجاست اون درخت.
تو چیز دیگه ای به ذهنت نمیاد؟
خود اپ ایده ی خوبیه ولی یه مشکلی داره اونم اینه که نیاز داره که کاربراش رو تشویق کنه و بهشون انگیزه بده که اینکارو کنن.
مثلا یک بازیه ساده که من روی گوشی دوستم دیده بودم این بود که وقتی به امتیاز 1000 می رسیدی یه موزیک ویدیو برات پخش میکرد ولی برای همچین اپی یه موزیک ویدیو نمیتونه توی کاربرش انگیزه ایجاد کنه که بره به درخت اب بده مگر این که خود کاربر انگیزه ی کافی داشته باشه.
به نظر من برای سازمان دهی این افراد میشه از اشخاص بزرگ و معروف استفاده کرد و این کارو به فرهنگ تبدیل کرد.
مثلا آقای ایکس که شخص معروفیه بگه که من در فلان روز میخوام برم به ده تا گیاه آب بدم(گیاه هایی نیاز به آب دارن باید از قبل مشخص شده باشند روی نقشه). همین باعث میشه طرفدارای اون شخص یه سمت درختان تشنه برن و احتمالا با الگو برداری از اون شخص معروف به اون گیاه آب بدن. از اونجایی که این شخص نمیگه به سمت کدوم گیاه میره، طرفدارانش پخش میشنو یه جورایی همه ی درخت هارو آب میدن.
یه راه دیگش هم اینه که یه سازمانی از همچین برنامه ای پشتیبانی کنه و مثلا ده نفر رو بفرسته که به صورت تصادفی برن به سمت درخت ها(مثلا 100 تا درخت داریم)، بعدش اون ده نفر به افرادی که میان به درخت ها یه هدیه بدن و بعدش بگن مثلا هرکی 10 تا ازین هدیه ها جمع کرد بهش یع جایزه میدیم
یه نوع حس مسئولیت بهشون القا کرد.
حتی میشه مسابقه برگزار کرد برای منطقه تی که بیشترین رشد درخت هارو داشته یک سری تسهیلات ویژه به عنوان تشویق گذاشت.
حتی میشه جایزه های تشویقی و … در نظر گرفت.
فرضم اینه که درخت رو به یه روشی میکارین و فقط به فکر روش تشویق مردم به ابیاریش هستین:
فکر میکنم آب دادن به درخت خیلی تشویق لازم نداره، و صرفا کمی آگاه سازی کافی باشه.
یعنی به یه روشی مردم کافیه بفهمن که درخت آیا به آب لازم داره یا نه. مثلا فرض کن درخت ها مشابه گربه ها بودن که وقتی گرسنه بودن میومدن سمت ملت و خودشون رو لوس میکردن، حتما افرادی در جمع پیدا میشن که کمی آب رو به درخت بدن؛ اون هم با فوایدی که درخت ها دارن.
ساده ترین راه برا جلب توجه، جلب توجه از طریق المان های دیداری هست، مثلا فرض کن از آبیاری کوزه ای استفاده میکنن برا آبیاری درخت ها و کوزه ها به صورتی هستن که افراد میتونن توشون رو ببینن. یا مثلا وقتی کوزه بی آب میشد یه اتفاقی برا کوزه میفتاد (تو حالت انتزاعی تغییر رنگ میداد!) و یا چیزای این چنینی.
از نگاه من داستان اینه که ملت برن تو کوه و دشت جاهایی رو یه چیزی شبیه درختستان کنن فکر من اینه که هم یه ورزشی می کنن و هم درختی کاشته میشه و ازش نگهداری میشه ینی این گیاه( درخت) جایی نیست که همه از کنارش رد بشن از طرفی هم باید از قبل پیشبینی کنن و آب بیشتری با خودشون ببرن مقداری رو در کوه احتمالن می نوشن و بقیه صرف آبیاری میشه.
چرا مکان درخت ها لازمه حتما جاهای دور از دسترس باشه؟ یعنی هدف از چنین راهکاری چیه؟
و آیا درخت های خارج از شهر میتونه به پاکسازی هوای شهر کمک کنه؟
@lolmol در واقع لارم نیست خیلی دور باشه من دارم به این فکر میکنم که یه حرکت ورزشی هم تو این فرایند میتونه دخیل باشه. به علاوه یه جایی مثه کوه هیچ همحودیتی برای کاشتن نداره چون کسی نمی تونه روش ارعای مالکیت کنه
به نظر من احساس مالکیت حس مسئولیت هم میاره پس مثلا بابد کاری کنیم که هر کسی که این درختا سر راهشه یا … احساس مالکیت بهشون پیدا کنه!ساده ترین کار شاید این باشه که انقدر تبلیغات داشته باشیم که کم کم این احساس مالکیت به وجود بیاد.
مثلا میشه به هر درخت شناسنامه داد(شناسنامه انلاین).حتی میشه بهشون پلاک اختصاص داد(به جای عدد اسم شخصی که درخت رو کاشته یه جوری ثبت شه که دلچسب باشه)
من خودم هم به همین فکر میکردم از این طریق میشه آخرین باری که با یک درخت آب داده شده رو هم دونست و بر اساسش برنامه ریزی کرد برای آبیاری.
بیشتر از همه که تبلیغات و فرهنگ سازی.
ولی میشه به هر درختی یه کدی مثلن تخصیص داد که هر کس میره ابش میده اون کد رو اسکن کنه و به ازای جمع کردن اون کدا تسهیلات بدیم به مردم.
باید این درختا درخت میوه باشن چون اکثر مردم میوه دوست دارن بخورن . اگه توی محل زندگیشون درخت میوه باشه خیلی مشتاق میشن که بارشو ببینن. و اینکه در کنار هر درختی که سریع رشد میکنه یک درخت با مقاومت بالا اما رشد کم در نظر بگیریم که حوصله مردم از رشد گیاه سر نره. وتوی انتخاب گیاه باید دقت بشه که گیاهی باشه که بومی مناطق باشه که مشکلات کم ابی اسیب نزنه به درخت
فقط کافی است آنها را آگاه بسازیم که گیاهان چی اهمیتی در زندگی انسان ها دارند، از منابغ غذایی گرفته تا تا مین هوای صاف و پاک و جذب آلوده گی های هوا، از طریق آگاهی است که می فهمیم چی مسئولیت هایی در قبال گیاهان داریم، گیاهان و سبزه ها نفس تازه تولید میکنند تا ما از آنها تنفس کنیم و به زندگی ادامه دهیم و باید ما در نگهداری آنها سعی و تلاش کنیم تا طبیعت زیبا را همیشه سبز نگهداریم و از حفاظت کنیم.