بازی هایی مثل solitare، spider، Freecell فاکتورهای جذاب خاصی ندارن، ولی من میتونم مدت ها بشینم پای چنین بازی هایی و وقتم رو باهاشون سرکنم. چی داره جدا این بازیها که این طور اعتیادآور هست؟
3 پسندیده
هم بازی و رقیبی نیاز نیست و با خودم مسابقه میدم
امکانات خاصی نمیخواد
خیلی هم انرژی نمی گیره و نیازی به ورجه وورجه نداره
حس می کنم مغزم مرتب میشه
اتفاقا چون رقابتی درش نیست تعجب میکنم که چه جوری میتونه افراد رو نگه داره. مثلا سر کلاس درس رو تصور بفرمایین، یکی از فاکتورهایی که خوب میتونیم ازش بهره ببریم برای گوش به زنگ نگه داشتن بچه ها اینه که رقابتی بین بچه ها به وجود بیاریم.
من بعد چند دست بازی کردن که از پای بازی پا میشم خودم حس بدی دارم، حس وقت هدر دادن یا معتاد بودن 
و نمیدونم با وجود این چرا باز هم کشیده میشم به بازی کردن.
به نظر من در دسترس بودن در هر زمان ومکان باعث شده که ماهر زمانکه میخوایم
از این بازی ها استفاده کنیم مثلا : تو تاکسی ، دانشگاه ،مکان های عمومی و …
2 پسندیده
خب این تا حدی هم به سلیقه آدم ها بستگی داره، یعنی ممکنه بعضی ها از رقابت با دیگران لذت نبرن و بیشتر اهل رقابت با خودشون باشن.
البته بیشتر مدنظرم این بود که : احتیاجی ندارم که دنبال یه هم بازی بگردم.
البته من این بازی ها رو به عنوان زنگ تفریح انجام میدم نه برای وقت گذروندن. مواظب اعتیاد خودتون باشین. 
۱- این ویدیو رو ببینید
جدای از موضوع اصلی این ویدیو که به تاثیر پول بر اخلاق داره. یک نکته نهفته‌ای هم وجود داره.
ما شرایط اولیه رو زود فراموش می‌کنیم و حتی در صورت ساده بودن کار مون فکر می‌کنیم هوش بالایی داریم! توانایی بالایی داریم و دیگران بلد نیستند.
۲- اتفاقا اعتیاد آورترین بازیها ساده‌ترین بازیها هستند که شما فقط کافیه پشتش وقت بگذارید تا برنده بشید. حالا چند بار هم گند بزنید، مغزتون راحت فیلترش می‌کنه.
۳- پس از اینکه مغزتون پیروزی‌هاتون رو می‌بینه و به خاطرش دوپامین رو به عنوان پاداش ترشح می‌کنه (البته بستگی به حالت روحیتون و جنسیتتون ممکنه سروتنین ترشح کنه)، دقیقا همون اتفاقی که موقع مصرف مواد مخدر صورت می‌گیره.
۴- مشکلش کجاست؟ در درازمدت شما انگیزتون برای تلاش شدید رو از دست می‌دید، به راحتی ریسک نخواهید کرد، چرا باید آدم خودش رو بکشه تا دوپامین ترشح بشه اون هم در صورتی که ممکنه شکست بخوریم و اذیت بشیم کمی بازی و در نهایت دوپامین رو می‌گیریم! شما به بازی پاسور هم نگاه کنید ببینید کی رونق گرفت؟ زمانی که در اروپا نیاز داشتند تا زمان زیادی رو سر نگهبانی بگذرونند و کار دیگه‌ای نمی‌تونستند بکنند. هیچ امید و انگیزه‌ای هم برای پیشرفت نداشتند صرفا باید زمانشون رو می‌گذروندن! شما نگاه کنید در ابتدای تاریخ این بازی، تعداد فروش کارت با بیکاری کشاورزان، نگهبانان (بیکاری‌های روزانه نه بیکار بودن به عنوان شغل نداشتن، چه بسا یک کارمند که در یک اداره مشغوله ولی در روز کلی اوقات فراقت داره که جور دیگه‌ای هم نمی‌تونه ازش استفاده کنه در واقع بیکاری روزانه است. این زمان با اوقات فراغت هم فرق داره چون شما هزار تا کار می‌تونید کنید) و مشاغل اینچنینی همبستگی بالایی داره! شما بیشترین تعداد بازی مورد نظرتون رو در ادارات می‌تونید ببینید یا بچه‌هایی که منع دارن از بازی کامپیوتری و باید به خانواده دروغ بگن بابت اینکه دارن کار می‌کنند نه بازی! حتی مشاهده کانال‌های تلگرامی و تلویزیونی هم اینطوریه! کمی اطلاعات به ظاهر علمی رو بهتون می‌دن، که شما توی مغزتون هورمون‌های پاداش ترشح بشه و در کنارش کلی استثمارتون کنن.
۵- پیرو مطلب قبلی،
- داشتن حس زرنگ بودن
- داشتن حس هیجان انجام کار خلاف (پاسور خب توی ایران خلاف محسوب میشد)
- احساس خوب به خاطر هورمون‌های تزریق شده به عنوان پاداش در مغز
- فرار از درد ذهنی با فراموش کردن خاطرات بد یا جلوگیری از نشخوار فکری
در هر بار بازی، یک حس خوب رو به عنوان خاطره همزمان با بازی قرار می‌ده. خوب حالا دیگه مغز شما کلی خاطره خوب در پس ذهنتون داره از چنین بازی. دوباره بازی و این چرخه تکمیل میشه.
۶- اگر دوست داشتید میتونیم در مورد نحوه تخریب این چرخه حرف بزنیم.
2 پسندیده
دوستان ممنون بابت نکات جالبی که مطرح کردین. و همین طور ممنون بابت ویدیو.
برای تخریب این چرخه، کارهایی که خودم انجام دادم:
- همه بازی ها رو از روی کامپیوتر و گوشی پاک کردم. در نتیجه دیگه به راحتی در دسترس نیستن و نکته ای که مهدی اشاره کردن؛ در دسترس بودن؛ از بین رفت.
- برنامه ی ساده ای برای زمان های بیکاری در نظر گرفتم. فعلا این برنامه رو خیلی ساده انتخاب کردم و تلاش مینکم در این زمان ها چند کلمه ژاپنی یاد بگیرم. حدود چهار روزه شروع کردم به یادگیری و تا الان حس خوبی داشته، ولی هنوز هر از چند گاهی ناخودآگاه میرم سراغ اینکه بازی کنم
و وقتی میبینم بازی نیست کمی تو وب میگردم دنبال خبر یا مطلب باحال.
اگه یادگیری زبان یا مهارت جدید هم مشابه همین بازی ها طراحی میشد خیلی موثر بود و فکر میکنم دیگه کسی دنبال وقت گذرونی هایی مثل تلگرام بازی یا کارت بازی نمیرفت.
برای این کار از نرم افزار memrise استفاده کن، هم تحت وب داره و هم اپلیکیشن. می تونی درسهات رو هم آفلاین کنی که همیشه نیازی به اینترنت نداشته باشی. بازی‌سازیش رو هم دوست داشتم و از طرفی در اغلب زبان‌ها محتوای خوبی داره.
یکی از اصول مهمی که باید توی زندگی در نظر بگیرید، اینه که نگذارید هیچ وقت عذاب وجدان بگیرید. شما آدمی هستید که باید هر روزتون کم اشتباه‌تر و بهتر بشه. اگر اشتباهی کردید مال گذشته است. عذاب وجدان حتی می تونه موجب فلج فیزیکی انسان هم بشه. شما یک انسان هستید و ممکنه اشتباه کنید.
بازی‌های جایگزینی رو هم داشته باشید که سنگین باشن و برای سن شما باشن. بازی خیلی فایده داره، به شرط اینکه بازی سطح خودتون رو بازی کنید و براش برنامه ریزی کنید اگر وقت دارید. من با بازی های سگا و میکرو، زبان یاد گرفتم. توانایی تمرکز سنگین روی موارد مختلف رو یاد گرفتم. خیلی چیزای خوب داره، مثلا 3 تا ویدیوی زیر رو ببینید
به هر حال امیدوارم موفق باشید
1 پسندیده