مشکلی که وقتی تاکسی سوار میشم اینه که ادمها گاهی خیلی بدجور میشنند، اوایل فکر می کردم که تعمدی هست اما بیشتر که دقت کردم دیدم درصد کمیش تعمدیه. یا نمیدونند. یا راحتی خودشون رو ترجیح میدن و اصلا این به ذهنشون خطور نمی کنه که کنار دستیشون در عذابه. فرقی هم نمی کنه خانم و اقا.
چطوری میشه این مشکل رو بهبود داد؟
4 پسندیده
یادتونه قدیم تاکسی ها صندلی جلو رو دو نفر سوار می کردن؟ مردا چقدر اذیت میشدن! البته زوج های جوان از این بابت مشکلی نداشتن 
اگه این قانون بشه که صندلی پشت فقط به دو نفر اختصاص داده بشه فکر میکنم کلا قضیه حل بشه.
هر چند تا اون موقع که قانون عوض شه من کیفمو میزارم کنارم تا کم تر اذیت بشم.
5 پسندیده
اینو من یادم تجربه نکردم اما در موردش خوندم جایی. و جالبه ترش اینه که جلو نشستن افتخار بوده. مثلا یه تاکسی خالی یه جا ایستاده، مسافرا میان، دو نفر اول میرن جلو می شینند بعد عقب پر میشده ! نویسنده خاطره نوشته بود من توی یه شهر سرباز بودم، رفتم جلو نشستم و در رو قفل کردم مسافر بعدی با این که عقب خالی بود شاکی بود.
حالا ما شاکی هستیم که چرا اون عقب لهیده میشیم.
سوال
چی تغییر کرده؟ حریم شخصی ادمها به چه پارامترهایی وابسته ست؟ گذر زمان چی رو تغییر داده؟
حریم شخصی توی خیابون: اگه 7 نفر یه دفعه بیان نزدیک شما و در فاصله بیست سانتی شما راه برن اما خیابون کلا خلوت باشه. چه حسی دست میده بهت
در مقایسه با وقتی که همین هفت نفر در آسانسور کنارت هستن؟
چرا توی مورد اول خلقمون تنگ میشه
#مشاهده
الگوی سوار شدم ادمها توی اتوبوسهای داخل شهری همیشه برای من سواله ،مخصوصا که اکثرا از ایستگاه اول سوار میشم. ادمها وارد میشن و همه سعی می کنند روی صندلی های تکی بشینند، بعد صندلی دوتایی ها رو به صورت تکی پر می کنند و در نهایت اگه مجبور باشند کنار دست کسی می شینند. البته مورد استثنا هم دیدم. اونم وقتی کسی بخواد ردیف جلو بشینه
3 پسندیده
###مقاله
فضای اطراف هر آدم رو به چهار محدوده تقسیم کردن: فضای صمیمی : خانواده ودوستان صمیمی که تا حدود 45 سانتی متری فرد هست، فضای شخصی که از حدود 45 تا 120 سانتی متری ما رو در بر می گیره و مربوط هست به دوستان و آشنایان و غریبه ها در دورن این محدوده جای نمی گیرن. محدوده بعدی فضای اجتماعی هست که از فاصله ی 120 تا 360 سانتی متری ما رو شامل میشه که مربوط به تعاملات اجتماعی هست و می تونه شامل غریبه ها بشه و در ارتباطات اجتماعیمون با آدم ها در این فاصله احساس راحتی می کنیم. فضای بیرون 3.6 متری به بعد، فضای عمومی هست که محدودیتی برای حضور افراد نداره.
###کامنت
البته این اعداد برای جامعه آمریکا هست و بر اساس فرهنگ ملت ها تغییر می کنه. اما خب ببینید تو تاکسی یا اماکن شلوغی مثل مترو ما در چه محدوده حساسی در کنار انسان های دیگه قرار می گیریم.
نشستن در تاکسی و … جاهایی هست که ما ناخواسته وارد حریم شخصی هم میشیم که خیلی اوقات با استرس همراه هست.
5 پسندیده
چرا صندلیهای دوتایی اتوبوسها دسته وسطی برای مشخص کردن حد و مرز صندلیها داره ولی صندلی عقب ماشینها نه؟تفاوت صندلی اتوبوسها و هواپیماها با صندلی عقب ماشینها چیه؟
2 پسندیده
فکر میکنم همه این ها بستکی به رفتار خودمون داره. قبلا ها تا ۵ تا مسافر نمیومد تاکسی حرکت نمیکرد. بعد که قانون شد جلو تک نفره باشه باز هم بعضی تاکسی ها ۵ نفره مسافر میزدن. تا اینکه مسافرا خودشون سوار این تاکسی ها نشدن. به نظرم این اتفاق برای صنلی عقب هم باید بیوفته.
3 پسندیده
ديروز سوار يه تاكسي شدم و مجبور شدم سمت چپ تاكسي بشينم تا دو نفر ديگه هم سوار شن، متوجه شدم كه صندلي تاكسي خرابه و گوشش به شدت بالاست، جوري كه احساس ميكردم حدود ٤٥ درجه خم شدم.
اين اقاي راننده كه ميدونه ماشينش مشكل داره چرا ٣ نفر سوار ميكنه؟؟؟
بدي ماجرا دختر جواني بود كه بدون اطلاع از شرايط من، زير لبي داشت غر ميزد كه من خيلي جا گرفتم 
2 پسندیده
منم همینکارو می کنم و اذیت نمیشم. 
1 پسندیده