بحث زیبایی و احساس رضایت از خود که مطمئن هستم برای همه آشنا هست!
حالا بگین وقتی خودتون رو توی اینه می بینید، احساس رضایت میکنید؟ وقتی سر تا پاتون رو اسکن میکنید چیزی هم برای گیر دادن بهش و عصبانی شدن از خودتون پیدا میکنید؟
اگر به این حس رسیدید دقیقا چی شد و چطور بهش رسیدید؟
دبیرستان که بودم دنبال مجذوب کردن دخترای کوچه بودم و بخاطر همین زیاد خودمو چک میکردم. ابروهامو برمیداشتم, ماهی دوبار آرایشگاه بودم و یه پاتیل ژل میزدم.
الان که ۵-۶ سال می گذره دیگه دنبال اون داستانا نیستم و اعتمادم -دست کم- به ظاهرم خیلی بیشتر شده.
بنابراین جلوی آینه بیشتر از اسکن سایر نواحی, به اسکن ریشام میپردازم که یه وقت چیزی توشون گیر نکرده باشه.
واقعا احساس یه فرد به ظاهرش خیلی درونیه و اگه طرف توهمِ “من زشتم” برداره, تقریبا تمام جوانب زندگیش تحت تاثیر قرار میگیره. تاثیر منفی.
چی میشه که توهم من زشتم بر میدارن ادما؟
و چی شد که دیگه دنبال اون کارا نیستین؟ دخترا رو نمیخواین مجذوب کنین یا مجذوب کردین و تموم شد دیگه؟
نمی دونم دقیقا نقطه تعادل توجه به ظاهر کجاست. منم مثل خیلی از دخترا، از طریق خانواده نبود که حس رضایتمندی ظاهری یافتم. البته خیلی از موارد رو دیدم که بچه ها از بس خانواده قربون صدقه دست و پای بلوری بچه هاشون میرن دیگه اون آدم رو باید از ابرا پایین آورد… نگم دیگه بیش از این…
اما خودم رضایتمندی از ظاهرم رو از دوستانم و تعریفاشون کسب کردم.
اینم بگم برداشت خودم از ظاهر خودم تو آینه، متغیره، وقتی حال روحیم خوبه و وقتی حس پژمردگی دارم متفاوته
من تو شرکتی که کار می کردم، حداقل از ۶ نفری که دور میز بودیم ۳ نفری عمل بینی انجام داده بودن… خیلی ها با عزت نفسی که دارن خودشون رو پذیرفتن و رو این حساب راضین از همه ابعاد وجودی خودشون و همینطور ظاهرشون. عده ای رو هم دیدم با وجود داشتن چهره زیبا همچنان دنبال انواع و اقسام جراحی ها.
عمل های زیبایی به بعضی ها حس خوب میده.
البته من و عده ای از دوستان میخوایم موزه بینی های طبیعی بزنیم😄
فکر میکنم ریشهی این موضوع رو توی عزت نفس آدما باید پیدا بکنیم. اینکه من چقدر خودمو قیاس میکنم, چقدر توقع کامل بودن دارم, باعث میشه علاوهبر ظاهرم, به همهی چیِ خودم گیر بدم و فکر بکنم که خیلی چیزها کم دارم.
از لحاظ اجتماعی/اقتصادی کارای مهمتری دارم. بعلاوه تقریبا به این نتیجه رسیدم که کلا کار عبث و بیهودهایه.
البته دروغ نگم, یه چنتارم این وسط مجذوب کردما. فکر نکنید اون ژلها و موچین قیچی زدنها بیتاثیر بود!
تعریف از خود نباشه آره
چه جالب برای منم همچین موردی پیش اومده مواقع بدخلقی و افسردگی زشت میشم
راضیم به ظاهرم و معتقدم اون چیزی که به ظاهر اثربخشی میده خودساختگی و فرزانگیه
در اوایل جوانی گاهی سعی میکردم خوش تیپ دیده شم اما الان فقط مرتب بودن و تمیز بودن مهمه برام .
تا چند وقت پیش راضی بودم هم از وزنم هم از ترکیب چهره م، تا اینکه چند تا زخم جراحی و عوارض بعدیش یکم ترکیبشو بهم زده یه مدتی طول کشید که باهاش کنار بیام و الان هم رضایت نسبی دارم.
بنظرم آدمای ارزشمند اطرافمون ما رو فارغ از چهرمون میبینن
پ.ن: تو عکس آواتارم شکلک دراوردم ، همیشه اونشکلی نیستم😅
خداروشکر بی نتیجه نبوده
پس چرا وقتی یک نفر از نظر ما زشته، ولی خودش حس میکنه زیباست، بهش میگیم خودشیفته؟؟؟؟؟ خب شاید اون به این عزت نفس رسیده!
چه اشاره مهم و ظریفی!! آدمای ارزشمند اطرافمون.
ولی من خیلی چند زخم جراحی رو روی بدنم دوست دارم و خیلی حس خوبی بهم میدن نمیدونم چرا شاید مشکل روانی دارم!!!
ولی هنوز مسئله زیبایی حل نشده است برای من!
دقیقا این دوتا هم برای من بسیار اهمیت دارن. و چقدر دیدم انسان هایی با ظواهر ساده که زیبایی درونیشون من رو دیوانه وار عاشقشون کرده تا جایی که حتی میگفتم کاش ظاهرم هم شبیه اون فرد بود!
بسیار هم عالی خدا واستون نگه داره
آره این ساختن و پرداختن درون خیلی مهمه بعضیها آنقدر قشنگ سنگ وجودشون رو تراش دادن که ظاهر معمولی رو چندین برابر تاثیرگذار کرده
من از ظاهرم ناراضی نیستم اما بیشتر نظرات دیگران باعث حساسیتم میشه ( نظر نمیپرسم خودجوش تصمیم به ایده پردازی میگیرن)
مثلا من میدونم که چربی دور شکم دارم یا طبق نظر دیگران شاید دماغم بزرگ باشه اما واقعا باهاشون مشکلی ندارم
میدونم خوشگل نیستن ولی خب مگه مسابقه ست و من قراره تو زیبایی از بقیه سبقت بگیرم؟!
در کل وسواسی نسبت بهشون ندارم
چون تجربه ثابت کرده وقتی من اینا رو درست کنم احتمالا بهانه های جدیدی برای گیر دادن به ظاهرم پیدا میکنن
متاسفانه بد فرهنگی داریم. اینکه به خودمون اجازه میدیم درباره چیزهایی نظر بدیم که به هیچ وجه به ما ربطی نداره. مثل ظاهر دیگران. ولی شما قوی هستین و این کاملا مشخصه چون من اگر کسی به خودش اجازه بده که حتی به شوخی به من بگه چاق، عمیقا افسرده میشم.
من فکر نمیکنم مشکل بد فرهنگی ما باشه. مشکل بد فرهنگی امروز جهانی است. زیبایی در یک الگوی مشخص در تمامی جهان ترویج میشه شما با این الگو فاصله داشته باشید زشت و نزدیک باشید زیبا قلمداد میشه. فرم صورت ، میزان قد ، وزن ، شکل اندامها و تا حدی بسیاری مدل لباس پوشیدن ، برای مردان و زنان ، در جهان یک الگوی نسبتا جهانی پیدا کرده و برخی یا بسیاری از دختران و پسران جهان امروز با انواع ورزشها ، داروها و نهایتا عملهای جراحی خودشان را به این الگو نزدیک میکنند. الهههای زنده برای سنجش اینکه چقدر با این الگوهای زیبایی دوری یا نزدیکی داریم هم بیشتر بازیگران زن و مرد و تا حد کمتری ورزشکاران هستند. پس قضاوت در مورد زیبایی و حتی تنظیم رفتار مطابق با زیبایی افراد در جهان امروز مرسومه.