به نظرم همه افراد باید حداقل های زندگی را داشته باشند بدون در نظر گرفتن توانایی های ژنتیکی و موقعیت اجتماعی. همه افرادی که در یک جامعه زندگی می کنند حق این را دارند که از امکاناتی که برای یک انسان در آن جامعه فراهم میشود به طور مساوی و به مانند دیگران نه بیشتر و نه کمتر بهره ببرند.
اگر غیر از این را قبول داشته باشیم نمیتوانیم شرایطی را فراهم کنیم که فرزند یک کارگر ساده با فرزند رئیس یک شرکت بزرگ از امکانات فراهم شده در یک جامعه به طور مساوی بهره ببرند. در صورت فراهم نکردن شرایط برابر زندگی، بی عدالتی را حتی قبل از شروع دوران بلوغ به یک فرد آموزش می دهیم چون در عمل برای اثبات اهمیت برقراری برابری اجتماعی ناموفق عمل کرده ایم.
با امکانات نه بیشتر کاملا مخالفم ولی نه کمتر رو میتونم باهاش کنار بیام
همه لایق بدست آوردن خیلی چیزا نیستن اما بعضی ها هستن!
از طرفی همه هم لایق بدست آوردن حداقل چیزها نیستن؛ چون با همون حداقل ها هم به خودشون هم به بقیه به راحتی آسیب وارد میکنن. اگر این آسیب ها مدیریت بشه میشه حداقلی رو برای همه افراد جامعه در نظر گرفت.
نمونه مدیریت نشده اش ۴۵ تومن یارانه ای که به همه میدن و خسارت های جبران ناپذیرش رو به بدنه اقتصاد و اجتماع دیدیم تموم شد رفت حالا حالاها جاش درد میاد
به نظر میآید فقط آن دسته از افرادی که به قوانین اجتماع و اصول انسانی پایبند نیستند را باید از امکانات فراهم شده در اجتماع محروم سازیم و در فضاهای جداگانه قرار دهیم. از این طریق این دسته از افراد را از ارزش بالای زندگی در اجتماع سالم همراه با پایبندی به اصول انسانی آگاه میسازیم. نظر شما چیست؟